Nasynchronisatie Technisch-artistieke problemen Het is waarschijnlijk algemeen bekend, dat in de Euro pese landen Frankrijk, Italië en Duitsland op grote schaal gebruik wordt gemaakt van films, die in de landstaal zijn nagesynchroniseerd. Het gebruik van copieën, welke van voettitels zijn voorzien, hetgeen in ons land de gangbare methode kan worden genoemd, komt in die gebieden vrij wel niet voor. Daar echter ook in Nederland de laatste jaren enige buitenlandse films in onze taal zijn nagesynchroniseerd, willen wij in deze publicatie een overzicht geven van de problemen, die zich bij deze bewerking in het buitenland voordoen. Hierbij is gebruik gemaakt van de publicatie van de hand van de heer Mauro Zambulo, zijnde een der vooraanstaande figuren uit de Italiaanse nasynchronisatie- induslrie. Toen men voor het eerst gebruik ging maken van de ge luidsfilm, ontstond dadelijk de vraag, hoe men de nieuwe producten voor de internationale markt geschikt zou kun nen maken. Men werd daardoor voor het feit gesteld de film zodanig te vertonen, dat ook een publiek niet afkom stig uit het land van herkomst der film de handelingen zou kunnen volgen en ten volle van de film zou kunnen genieten. Natuurlijk was dit probleem het belangrijkste voor landen, die of in het geheel geen eigen filmindustrie hadden of wier nationale productie onvoldoende was om in de behoefte te voorzien. 'Er werden verschillende methoden geprobeerd, te weten die der voettitels; die waarbij de originele dialoog ge mengd werd met een in de landstaal gesproken tekst en die waarbij de oorspronkelijke dialoog zodanig werd nage- sproken, dat de originele lipbewegingen van de sprekers op de best mogelijke manier werden nagebootst. Het behoeft geen nader betoog, dat deze laatste oplos sing de beste was, omdat men hierdoor de indruk kon wekken, dat de film werkelijk in de landstaal was gemaakt. In Italië was het gebruik van voettitels onmogelijk ge bleken, omdat de meerderheid van het publiek door het lezen van de titels van de actie in de film werd afgeleid en zich dus nodeloos moest inspannen. Ook de hulp van een zogenaamde commentator die, waar dit nodig is. de oorspronkelijke dialoog in het kort verklaarde, bleek on voldoende en kon practisch alleen worden toegepast wan neer het ging om documentaire films. Derhalve ging men er in Italië toe over alle buitenlandse films na te synchro niseren. Bij onderzoek had men namelijk vastgesteld, dat het Italiaanse publiek slechts wanneer de film is nage synchroniseerd ten volle van een buitenlands product kan genieten. Daar men zich op het standpunt stelde, dat alles moest worden gedaan om het publiek in dit opzicht tevre den te stellen, werd het synchroniseerprobleem aldaar reeds zeer vroeg aangepakt en kan men thans bogen op een ruim twintigjarige ervaring, waarvan de resultaten duide lijk te onderkennen vallen. In den beginnen stelde men zich de vraag, waaruit een goede synchronisatie zou moeten bestaan en het antwoord daarop luidde: Het geluid moet zodanig klinken, dat het publiek hoort, wat het in samenhang met het vertoonde beeld, verwacht te horen. Dit omvat dus niet alleen het accoustische gedeelte van het horen, maar evenzeer be paalde emoties, die in een gesprek of in een lied tot. uitdrukking gebracht kunnen worden; bepaalde typische gewoonten die zich in een taal kunnen voordoen; bijge luiden, die in zekere situaties optreden, enz. enz. Het valt te begrijpen, dat indien men de werkelijkheid zo dicht wil gaan benaderen, talrijke problemen overwon nen moeten worden, die men in drie hoofdgroepen zou kunnen onderverdelen, te wetenvan technisch-artistieke aard, uitsluitend van artistieke aard en uitsluitend van technische aard. Aan deze drie hoofdgroepen zullen wij achtereenvol gens een beschouwing wijden. Deze problemen hebben in de eerste plaats betrekking op de best mogelijke lipsynchronisatie, dat wil zeggen, dat het de bedoeling is de lipbewegingen van de oorspron kelijke dialoog zoveel mogelijk overeen te laten komen met die in de nagesproken landstaal. Teneinde een goede synchronisatie te verkrijgen moet in het synchronisatie-draaiboek de woordkeuze zodanig gemaakt worden, dat zij overeenkomt met de lengte en de lipbewreging van de originele dialoog. Tevens moet de nieuwe tekst geschreven worden in vloeiende alledaagse taal en er moet voor worden gewaakt, dat de geest en de verdere inhoud van de oorspronkelijke dialoog volkomen bewaard blijft, waarbij voorts de smaak van het publiek waarvoor de synchronisatie is bedoeld, in aanmerking dient te worden genomen. Indien men deze eisen stelt, is het begrijpelijk, dat geen gebruik kan worden gemaakt van een eenvoudige vertaling van de originele tekst, maar dat er veeleer sprake is van een bewerking. Zo moeten bijvoorbeeld speciale eigenaardigheden en gebeurtenissen geheel worden aangepast. Zou men dat niet doen, dan loopt men het gevaar, dat bijvoorbeeld een aardige Amerikaanse grap na een gewone vertaling het publiek waarvoor de synchronisatie bestemd is, niets zou zeggen. De tekstschrijver zal daarom zonodig een andere grap moeten ontwerpen, die in de landstaal even aardig is als het origineel en die toch goed in de tekst past. Voor dit zeker niet gemakkelijk deel van het werk zijn geen vaste regels te geven. Het vereist een combinatie van oefening en intuïtie. Gewoonlijk begint men met eerst een ruwe vertaling te maken, die overeenkomt met de lengte van de oorspron kelijke tekst en daarna wordt de zaak als het ware woord voor woord uitgewerkt, waarbij de film op een montage tafel (moviola) wordt bekeken en waarbij zorgvuldig wordt vastgesteld, hoe de acteur, die de tekst moet na- spreken, dit zal moeten doen in verband met de afstand van de camera, de omgeving, de verlichting, achtergrond geluiden en dergelijke. Een ander probleem is, hoe de acteurs hun teksten kun nen spreken zonder de totale handeling van de originele film uit het oog te verliezen. Ook hier zijn talrijke methoden geprobeerd. De meesten kwamen erop neer, dat synchroon met de film een strook werd geprojecteerd, waarop de te bezigen woorden waren geschreven, al of niet gecombineerd met een 15

Historie Film- en Bioscoopbranche

Film | 1955 | | pagina 16