Open epiloog op een Open brief Met de vinger wqzcn en met een hand in eigen boezem Wankele toren Meer kanten Zoals we mochten verwachten is de muilpeer, in ons blad van December uitgedeeld aan enige critici, die zich in Filmforum vergaloppeerden met een zogenaamde open brief, bard aangekomen. Men beeft ons artikel niet weer legd, maar bel uil zijn verband rukkend ons dingen laten zeggen die wij beslist niet gezegd hebben, ons bedoelingen aangewreven, die we beslist niet gehad bebben. Dat alles volgens bel oude recepldat Bondsorgaan leest men niet in de kringen, die wij grotendeels bestrijken, men neeml dus uitsluitend kennis van de zaak, zoals ze ons het best in de kraam Ie pas komt. De boofdredacteur van Film forum heeft zich zelfs niet ontzien om met verzwijging van bet hele drama in bet blad waar hij de scepter zwaait. als chef-kunstredacteur de lezers uitsluitend in kennis te stellen van een résumé van wat bet edele drietal in open brief en antwoord aan ons te zeggen heeft, waarbij men zieh dan door een medewerker blijkens de initialen met de kwalificatie „prominenten" bewierrookt. En dal onder het blazoen ..Dien et mon droit". Aangezien bel bier in feite gaal om de journalistieke ethiek van bel geval ook al is het door zijn opgeblazen- beid tot de risee van de vakwereld geworden kunnen wij ten besluite van dit ongelukkige incident niet beter doen dan een artikel citeren, gepubliceerd in De .1 o u r- n a I i s I van 15 Februari j.l. onder hel opschrift ..Open epiloog op een Open brief. Met de vinger wijzen en met een band in eigen boezem". „De „Open brief" van de filmcritici", aldus D e J o u r- nalist, „is een drama in zoveel bedrijven geweest, dal er nog wel een epiloogje aan kan worden gebreid zonder de verkregen anii-climax te schaden. Het drama is zo'n beetje uitgekaarsl in de verontwaardiging, welke de critici hebben gedemonstreerd over een artikel in het orgaan van de Nederlandse Bioscoopbond en waarin te hunnen op zichte van enig dik hout planken werden gezaagd. Als de scribent van dat Bioscoopbond-artikel inderdaad een sloot onder de gordel heefl toegediend, moge voor hem clemen tie worden ingeroepen. De klap, waarmee hij ineens werd verrast en waardoor hij zich lol een gevecht genoopt voelde, was nu ook niet zo bijster zachtaardig. Maar in de epiloog dezerzijds nog iets over de jour nalistieke kant en stijl van deze zaak. Laat ons daar even aandacht aan schenken. Journalisten, die het met onge twijfeld diepe overtuiging" zo fel opnemen voor de be scherming van de goede smaak van het Nederlandse publiek, zijn, wat goede smaak betreft, ook iets aan eigen doen en laten verplicht. Wanneer zij gezamerdijk eCn der gelijk fel protest de wereld inzenden, dient ieder hunner persoonlijk terdege te weten welke de inhoud is van bel protest, waaronder hij zijn naam zei. Het is en zeker journalistiek - - niet verantwoord op grond van „vage telefoongesprekken" daar zijn naam aan te geven (en anderen aan een schandpaal te nagelen) om dan later tegenover het publiek te moeten bekennen, zoals althans een aantal der ondertekenaars deed, dat zij de inhoud van zo'n protest op sommige punten niet onderschrijven. Ge lukkig maar dat het lezende publiek dit niet heeft opgevat als een storende stijl-slordigheid aan de zijde der critici, doch dal hel zieh mei deze verwikkelingen net zo goed heeft willen amuseren als met Nederlandse speelfilms. De filmcritici hebben in „Filmforum" geprotesteerd doch de personele unie met hun alter ego als dagblad- critici is zo groot ook gebleken uit de snelheid, waar mee zij zichzelf in hun dagbladen citeerden -- dat men ze als dagbladcritici kan beschouwen. En dan zouden zij kunnen bedenken, dat zij tegenover de buitenwereld niet steeds in een ivoren toren kunnen klauteren in het organi sche geheel, dal hun krant is. Wanneer bijvoorbeeld in datzelfde organische geheel ook de mannen van de Bita's voor de lezers getrouw worden afgeteld of die van de Ingrids, soms op de voorpagina geïllustreerd worden afge- turfd, dan komt de ivoren toren, waaruit de criticus op een andere pagina zijn bliksems slingert, natuurlijk ietwat wankel Ie slaan. Tegenover een paar Nederlandse speel films per jaar kan men, zonder iemand onder de gordel Ie sloten, altijd nog een voorraad dagbladen per dag stellen, die ook op de smaak van hel publiek kunnen inwerken. Het kan ook uil anderen hoofde niet schaden wanneer de filmcritici zich. behalve op de bescherming van de goede smaak van bet publiek, ook op hun eigen plaats in de relatie met het fenomeen filmwereld bezinnen. Zo is. zeer recent, een aantal critici, onder wie ook onderteke naars van het protest, gast geweest van een 1'ilmimporteur die ook bij de Nederlandse speelfilmindustrie een vingertje in de pap houdt -- op een reis naar Wenen. Het is het goed recht van een filmimporleur gastheer Ie willen zijn ,.af station Amsterdam" - maar bet is ook het goed recht van de journalisten-filmcritici èn hun hoofdredacties te bepalen of zij gast willen zijn. Wie gast meent te kunnen zijn en wie Wenen kent weet dat een weekje opera en toneel en ook nog een paar films, om bet doel niet uil bet oog te verliezen, bijzonder aanlok kelijk is moet zich ook de vraag stellen of bij op zijn werkterrein dezelfde stijl ontwikkelt als hij van anderen, i.c. producenten van Nederlandse speelfilms, op lu'in gebied opeist. Elke zaak heeft meer kanten. Ook die van het bliksemen door de criticus. Wie dat wil bedenken is geneigd iets meer te bevroeden van mogelijke duistere aandriften tot stoten onder de gordel. Wanneer men dan ook nog be denkt, dat men in kringen van de bioscoopwereld een klacht overweegt bij de Baad van Tucht tegen een jour nalist, die over een Nederlandse speelfilm critisch heeft geschreven zonder het product in ogenschouw te hebben genomen, dan kan men zich voorstellen dat in andere kringen de journalistieke ethiek als een soms ietwat in cidentele kan worden gezien. Waar dan de soms ietwat incidentele ethiek van een andere, meer zakelijk georiën teerde groep, tegenover kan staan." 15

Historie Film- en Bioscoopbranche

Film | 1958 | | pagina 16