E:i dan mag terstond worden geconstateerd, dat zij hun moed
ruimschoots beloond zagen. Want „Oponthoud der spartelnaakten",
zoals de werktitel luidde, is naar onze smaak de beste film, die we
tot nog toe in Arnhem te zien hebben gekregen. Wat tegenover het
werk van filmgroten als Bergman en Chabrol heel wat zeggen wil.
In zijn film, die slechts dertig minuten duurt, schetst Van Gas
teren de geschiedenis van een huis en zijn bewoners, zoals ook ge
beurde in „Het hemelbed". Maar hij doet dat met aan de film
eigen middelen, het verhaal losmakend van alle chronologie en
logica.
J. C. A. FORTUIN.
,Het Binnenhof
7 aardering"
Bij een terugblik op de filmweek moet men waardering hebben
voor hetgeen de organisators hoofdzakelijk de Nederlandsche
Bioscoopbond in deze voor het „bedrijf economisch niet zo
gemakkelijke periode hebben tot stand gebracht. Er is gestreefd
naar een vlot verloop van de programma's, toch kunnen wij de in
druk niet van ons afzetten, dat het aspect werd gekenmerkt door
een zekere matheid, die eigenlijk door de gasten zelf werd door
broken door de opwinding rondom de Poolse film ..Moeder Johanna
van de engelen'", waarover wij zaterdag jl. uitvoerig op de film
pagina hebben bericht.
P. VAN DER VALK.
„Nieuwe Rotterdamse Courant
..Doeltreffend symbool'
Verleden jaar heeft de Nederlandse Bioscoop-Bond een filmprijs,
De Zilveren Roos, ingesteld, die de eerste keer werd besteed voor
de bekroning van een film uit de internationale studentencompetitie
Cinéstud. Dit jaar is de prijs bestemd voor de beste Nederlandse
speelfilm sedert de oorlog. Een jury, bestaande uit prof. dr N. R.
A. Vroom, A. C. P. Seijffert en K. Stip, heeft aanbevolen deze on
derscheiding toe te kennen aan de film Het Mes van Fons Rade
makers.
In haar rapport merkte de jury op, dat op het ogenblik in de
Nederlandse speelfilm zoveel artistiek en technisch talent zijn ge
ïnvesteerd en door overheid en bedrijf zozeer in groeiende mate
fondsen ter beschikking zijn gesteld dat het toekennen van de prijs
een doeltreffend symbool leek van het bereiken van een mijlpaal.
De prijs dient in dit verband veeleer te worden gezien als een sti
mulans dan als blijk van niet meer aan twijfel onderhevige bewon
dering.
De Zilveren Roos is zaterdagavond in de laatste voorstelling van
de Filmweek Arnhem aan de heren Fons Rademakos en mr. J. M.
Landré, regisseur en producent van Het Mes, uitgereikt door de
heer Miedema, voorzitter van de Nederlandsche Bioscoop-Bond.
In dezelfde voorstelling is de staatsprijs Filmkunst 1961 uitge
reikt aan de cineast George R. Sluizer, voor zijn documentaire film
De Lage Landen. De jury kende verder eervolle vermeldingen toe
aan Louis van Gasteren voor zijn film Het Huis en aan Kees
Brusse voor zijn film Het Gerucht.
A. P. SEIJFFERT.
Eiseriers Weekblad
De vierde Internationale Filmweek ditmaal wederom, als in
1959, te Arnhem gehouden behoort tot het verleden. Derhalve
is het ogenblik aangebroken om de balans op te maken. Ongetwij
feld zal dit filmfeest de geschiedenis ingaan met het predikaat
„De week van de ernst, van de problematiek, en dientengevolge van
de discussies".'
De toeschouwer is gedurende deze week van de filmkunst in de
letterlijke zin van het woord bekogeld met problemen. Psychia
trische problemen in „The Mark'"' van Guy Green: sociale pro
blemen in „A raisin in the sun" van Daniel Petrie en „Saturday
Night and Sunday Morning" van Karl Reisz: politieke problemen in
„Am Galgen hangt die Liebe" van Edwin Zbonek, religieuze pro
blemen in „Matka Joanna od Aniotow" van Jerzy Kawalerowicz.
De film „Shadows" van John Cassavetes ten slotte stelde de pro
blemen niet op het terrein van de inhoud, maar verplaatste deze
naar de vormgeving die experimenteel was. Tussen dit alles kon
men Wolfgang Staudte's „Der Letzte Zeuge" een verademing noe
men: hier werd duidelijk en niet mis te verstaan een moordzaak
aan de orde gesteld, die even helder en ondiscutabel werd opgelost.
JEAN BAESJOU.
,Haagse Courant
..Bestaansrecht'
In het Arnhemse Rembrandt Theater, dat door de plotselinge
temperatuurswisseling midden in de tropen leek te staan, heeft de
staatssecretaris van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen, mr Y.
Scholten, gisteravond de Internationale Filmweek Arnhem 1961 met
een voor de vaderlandse filmwereld moedgevende speech geopend.
Moedgevend, omdat de staatssecretaris, sprekende over de moeilijk
heden, waarmee ook de Nederlandse film geregeld wordt gecon
fronteerd, zei een open oog te hebben voor het belang van een
bloeiende Nederlandse filmkunst en een gezonde regelmatige pro-
duktie van speelfilms. Waaraan mr Scholten de toezegging verbond,
voor zover het in zijn vermogen lag, alles te zullen doen om die
bloei te bevorderen.
Mr Scholten sprak deze woorden in een stampvol Rembrandt
Theater, waar allen, die maar iets in de Nederlandse filmwereld
betekenen te zamen met vele officiële gasten, o.w. verscheidene ver
tegenwoordigers van het Corps Diplomatique, de Commissaris van
de Koningin in de provincie Gelderland, mr H. W. Bloemers en
burgemeester Matser van Arnhem, bijeen waren gekomen op deze
eerste avond van de tweejaarlijkse Nederlandse filmmanifestatie,
die men zeer voorzichtig nog nimmer de status van festival heeft
willen geven, maar die toch de afgelopen drie keer dat zij werd
gehouden, zeker bewezen heeft bestaansrecht te bezitten.
K. J. DE BRUIN.
„Utrechts Nieuwsblad
„Weergaloos interessant"
De Internationale Filnrweek in Arnhem heeft donderdagmiddag
een grote top bereikt met de Amerikaanse experimentele film
Shadows. Een weergaloos interessant product, dat we geneigd zijn
tot de meesterwerken te rekenen.
Willen we echter gaan beschrijven wat John Cassavetes met zijn
rolprent, welke volkomen met improvisaties werd opgebouwd, ver
telt dan schieten deze kolommen tekort. Het is een film om te zien.
Niet om over te schrijven.
Uitsluitend een idee lag op tafel toen men begon te filmen, een
thema: Een negerfamilie, een jonge jazz-zanger, die het niet heeft
gehaald, zijn broer die van zijn leven niets kon maken, een zuster
die een avond lang op de illusie teert dat een negerin met een
blanke man kan samenleven. Daar is verder de blanke jongen die
de schrik van zijn leven krijgt door de wetenschap met een negerin
geslapen te hebben, daar zijn een stel vriendjes van hem die tegen
beatniks grenzende personages uitbeelden. Dat is alles.
W. KETH.
..Eindhovens Dagblad
..Grote belangstelling"
De filmweek in Arnhem nadert het einde; op het moment dat we
dit schrijven vrijdagmiddag staan ons nog drie films te wach
ten en de uitreiking van de Staatsprijs Filmkunst 1961 en „De
Zilveren Roos" voor de beste naoorlogse speelfilm.
De belangstelling voor de filmvoorstellingen in het Rembrandt
Theater is veel groter dan de beide vorige festivals die we hier heb
ben meegemaakt. Donderdagavond waren er al meer toegangs
bewijzen verkocht dan in 1959 gedurende de gehele filmweek.
Ook de voorstellingen van oude filmdocumenten in de Reis
bioscoop „Images Fantastiques" zijn, na een teleurstellend begin,
zeer in trek gekomen. We hebben zelfs enkele voorstellingen mee
gemaakt, waarbij tientallen belangstellenden moesten worden teleur
gesteld.
L. NOUWEN.
,,Het Parool
„Gelukkige hand"
In Nederland zijn wij nog niet toe aan een internationaal film
festival, en misschien kunnen wij het daar ook best zonder stellen.
Wat we echter wel hebben is een Internationale Filmweek, die om
het jaar wordt gehouden en waarmee in 1955 in Arnhem een begin
werd gemaakt. Eenmaal is men verhuisd naar Den Haag en Sche-
128
