ten gehad. De film „Wentelende Wieken" van Otto van Neyenhoff bereikte tot heden 65.000 kijkers in Nederlandse bioscopen. Voor „Mare Liberum" (Carillon Films N.V.) was dit aantal 170.000 en voor „De werkelijkheid van Karel Appel" van Jan Vrijman tot nu toe 30.000. Al deze films, waaraan er nog ettelijke zouden kunnen worden toegevoegd, zijn nog steeds in roulatie. Van eerder vervaardigde films zoals „Prijs de Zee" en „Pan" van Herman van der Horst was het aantal bioscoopbezoekers respectievelijk 450.000 en 130.000. Filmweek Arnhem stimulerend effekt Men denke hierbij ook eens aan het stimulerende effekt van een instituut als de Filmweek Arnhem waar destijds films als „Strijd zonder einde" van Bert Haanstra, „De lage landen" van George Sluizer en „Het Huis" van Louis van Gasteren, om maar bij enkele te blijven, furore hebben gemaakt. Al deze films kregen roulementen in de Neder landse bioscopen, evenals films als „Big City Blues" en „Bouwspelement" (meer dan 106.000 bezoekers) van Charles Huguenot van der Linden, „Zeilen" van Hattum Hoving, „Uitzicht op de hemel" van Frans Dupont, ver schillende bekende poppenfilms van Joop Geesink, het werk van Max de Haas en het werk van jongeren als bij voorbeeld „Het feest" van Paul Verhoeven en „De sleutel" (94.000) van Rob Houwer; ook „De mooiste tijd" van Nico Crama heeft zijn première in de bioscopen gehad. „Keukenhof" van Color Press draaide voor 87.000 bios coopbezoekers. Voorts mag men initiatieven als de Cineacs herhaaldelijk nemen op het terrein van de korte film en het recente korte filmprogramma van het Cinétol Theater te Amsterdam niet onderschatten. Men denke trouwens niet te gemakkelijk over een roulement in de bioscopen dat 60.000 tot 70.000 kijkers oplevert. Menig Nederlands schrijver en menig Nederlands toneelgezelschap zal op zulk een belangstelling jaloers zijn. Het buitenland denkt over de Nederlandse activiteiten heel anders dan onze verzuurde Nederlandse criticasters. Men kan zich als vertegenwoor diger van het bedrijf bijvoorbeeld in België niet vertonen of men krijgt een schouderklopje zowel van cineasten als van vertegenwoordigers van de overheid, juist vanwege de houding van het bedrijf, dat door een ongekende vorm van samenwerking met overheid en producenten een Neder landse filmcultuur heeft mogelijk gemaakt. Natuurlijk blijft er op dit terrein het nodige te wensen over. maar het valt niet te loochenen, dat aan de korte films van eigen bodem in het Nederlandse bedrijf ondanks de dikwijls daaraan verbonden moeilijkheden alleszins redelijke ver- toningsmogelijkheden worden geboden. Het Hoofdbestuur van de Bedrijfsorganisatie bestudeert naarstig de verdere mogelijkheden op het stuk van de distributie van het korte Nederlandse werk. Het zal onge twijfeld een modus vinden als het slepende belastingvraag stuk tot een oplossing zal zijn gebracht, waardoor het be drijf mogelijk wat meer armslag krijgt. Wat het buitenland betreft blijft het niet alleen bij het vlagvertoon op de festivals. Dankbaar wordt hier gebruik gemaakt van de internationale kanalen die door de over heid uit goodwill en representatieve overwegingen zijn aan gelegd. In Engeland, Italië, Frankrijk, België, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Scandinavië, Canada en de Ver enigde Staten beschikt de Rijksvoorlichtingsdienst over vaste verbindingen, die de korte films welke zich daartoe lenen, op commerciële basis in die landen en veelal ook daarbuiten distribueren. Daarenboven worden in verschei dene vakbladen die een internationale verspreiding hebben, regelmatig advertenties opgenomen waarmee de aandacht wordt gevestigd op de Nederlandse shorts. De kwaliteiten van de korte Nederlandse films, als regel vervaardigd met subsidie van het Ministerie van O. K. W„ de deelname aan de verschillende buitenlandse festivals en de aktiviteiten van de afdeling Film van de Rijksvoor lichtingsdienst hebben ertoe geleid, dat onze shorts over vrijwel de gehele wereld een steeds grotere bekendheid gaan genieten. Ook verschillende Nederlandse ambassades dragen daartoe het hunne bij. Shorts in Zwitserland De Zwitserse relatie van de RVD heeft een anderhalf uur programma van Nederlandse shorts samengesteld, bestaande uit de kleurenfilms: „Wentelende Wieken", Delta Fase I", „Nederland, verleden en heden", en de zee was niet meer" en „De Werkelijkheid van Karel Appel". Dit pro gramma werd in de loop van twee jaar in ongeveer 200 Zwitserse bioscopen vertoond met zodanig succes, dat on langs een tweede programma van gelijke vertoningsduur is samengesteld. Dit programma is onlangs, tesamen met enkele andere Nederlandse films, in Bern vertoond. Deze presentatie had plaats ter gelegenheid van de jaarvergade- Tijdens de presentatie van Nederlandse korte films te Bern. Van links naar rechts: de Heren M. R. Hartman, Schweizer Schul- und Volks- kino; Dr. J. Hulsker, Chef Afdeling Kunsten Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Weten schappen; Mr. S. J. J. Baron van Voorst tot Voorst, Nederlands zaakgelastigde a.i. te Bern; J. Bucher, Secretaris Union Suisse du Film Documentaire; S. I. van Nooten, Hoofd Afde ling Film Rijksvoorlichtingsdienst; J. P. Dubied, Directeur Cinéma Scolaire et Populaire Suisse.

Historie Film- en Bioscoopbranche

Film | 1964 | | pagina 10