Onderscheid Uitersten Belangstelling Botsing der generaties Geen spijkers met koppen Verdrietige incidentjes Eerste rilmrol Grote troei „Bij veel filmdrijvers (exploitanten zowel als verhuurders, zowel als pro ducenten) bleek het onderscheid tus- ten kunst en commercie nog zeer le vend: zij gaan er nog steeds schuldig van uit dat zij graag geld willen ver dienen, en zouden het nou zo heerlijk vinden als er onder de jonge Neder landse cineasten mensen opstonden die een eetlepel Kunst in een liter voer deden (eentje sprak met een ex cuserend mondje van „vuiligheid"), en dan zou na enig schudden de Ne derlandse filmproduktie vanzelf van de grond komen." De over-en- weer-verwijten („jullie staan niet open voor onze films" „ja, maar, jullie films staan ook niet open voor de bioscooppraktijk") ontaardden niet in welles-nietes-gezeur en behalve aan het presidium leek dat vooral te dan ken aan de goeddeels oudere film- bedrijvers, die niet moede werden de goeddeels jeugdige cineasten allerlei handen toe te steken. Uit hun midden kwamen tenminste twee constructieve „onderhandelings"-voorstellen: ééntje voor een regelmatig tweejaarlijks contact, en een ander van verhuur der-producent Barnstijn voor een werkgemeenschapachtige commissie waarin jonge filmers met mensen uit het bedrijf plannen zouden kunnen maken voor een nieuwe, gezamenlijke toekomst. Zoals gezegd, een aardige middag, met misschien iets te veel welwillendheid, en iets te weinig boosaardige controverse. In wed strijdtermen: een overwinning van het bedrijfsteam tegen een ploeg cineas ten die te veel pingelden en te weinig schoten." JAN BLOKKER IN HET ALGEMEEN HANDELSBLAD „Voordat er 's nachts naar het reeds vorig jaar op het festival in Cannes vertoonde „Üccellacci, uccellini" van Pasolini werd gekeken, beleefde het Rembrandttheater in de avondvoor stelling nog de Tsjechische filmkome die „Sla nooit een vrouw, zelfs niet met een bloem". In tegenstelling tot de filmfilosofie van Godard keert regisseur Podskalsky zich in dit spran kelend verbeelde verhaal over een alsmaar verliefde musicus van iedere werkelijkheid af. Waarmee gezegd wil zijn dat er dus geen gebrek was aan variatie. Om de uitersten te noemen: het Arnhemse filmfeest zat gisteren tussen het Hollandse binnenhuisje en het Italiaanse gewetensconflict van Pasolini. En dat leverde een boeiende dag op. GRAAFSCHAP-BODE „De belangstelling van het publiek voor de hoofdfilms in het Rembrandt theater is groot. De drie films, die er tot nu toe werden vertoond, trokken geheel gevulde zalen, voor het meren deel Arnhemmers, maar ook veel cineasten van vaderlandse bodem en enige buitenlanders, onder wien nog steeds de Poolse filmer, graficus en affiche-ontwerper Jan Lenica, van wie in De Korenbeurs een interessan te tentoonstelling is te bezichtigen." ARNHEMSCHE COURANT „De derde stralende dag van de Inter nationale Filmweek werd weer eens beheerst door de botsing der genera ties, een veel voorkomend en ten slotte gezond verschijnsel, want het betekent dat de jonge filmers niet stil zitten. Zeker in ons land niet, waar een opmerkelijke activiteit heerst in hoofdzakelijk Amsterdamse kringen rond de Film-academie. Deze cine fiele jongelui uit de hoofdstad zijn deze dagen in groten getale naar Arn hem getogen, waar reeds verschillende staaltjes van hun vooralsnog beschei den prestaties zijn getoond. Woensdag was hun grote dag, want niet alleen konden zij pop-zanger Paul Jones ontmoeten, hoofdrolspeler in de 's middag^ vertoonde Britse „Privi lege", maar 's avonds bezetten zij ook constant het scherm met premiè res uit hun milieu. Dat waren Renee Daalder's korte film „Lichaam en ziel" en Eric Terpstra's „De verloe dering van de Swieps", terwijl de nachtvoorstelling onverwacht gewijd was aan Wim Verstappen's pas in Pesaro bekroonde film „De minder gelukkige terugkeer van Joszef Katus naar het land van Rembrandt". Was het dinsdag Godard geweest, die de meeste tegenstrijdige meningen uit lokte en tal van toeschouwers voor tijdig het Rembrandt Theater deed verlaten, gisteravond was het de film van Terpstra die de ergenis opwekte van een oudere generatie." Jl. A. FRENKEL IN HET ROTTERDAMSCH NIEUWSBLAD „Toen de rustig leidende voorzitter prof. dr. Ph. J. Idenburg de balans opmaakte was duidelijk dat er geen spijkers met koppen waren geslagen en overheerste de indruk dat niemand een duidelijke oplossing voor de pro blemen had kunnen aandragen. De raakste opmerking van de middag was dat de Nederlandse speelfilm drama turgisch zwak is en het publiek te weinig boeit. Betere scenarioschrijvers zouden dat mede kunnen verhelpen maar over hun bijdrage werd won derlijk genoeg geen woord gewisseld." C. B. DOOLAARD IN HET PAROOL „Film en telegram waren gisteren in tussen niet veel meer dan verdrietige incidentjes op een overigens feestelijke dag vroeg begonnen met een Tsjechisch ontbijt ter ere van de hoofdrolspelers in Sla nooit een Vrouw, voortgezet in aanwezigheid van popsinger Paul Jones, die de ver toning bijwoonde van Privilege, en geestdriftig besloten met een vol- Nederlandse avond. Op die avond de schitterende korte film Lichaam en Ziel van Renee Daalder waarover, zoals beloofd, meer op de filmpagina van morgen. Hoofdrolspeelster An drea Domburg was er voor uit Giet hoorn gekomen en er was in het Rembrandttheater ineens een waar achtige vedetteloge, want een eindje verder op zaten Hetty Verhoogt en Ramses Shaffy als sterren uit de eer ste speelfilm van Erik Terpstra, De Verloedering van de Swieps." JAN BLOKKER IN HET ALGEMEEN HANDELSBLAD „Met donderend applaus is gister avond in het Rembrandttheater ont vangen de Zweedse film „Mijn Prin ses", waarvan de hoofdrolspeelster Grynet Molvig in de loge de ene ovatie na de andere in ontvangst mocht nemen. En terecht, want haar spel in deze heel bijzondere film is fabuleus en dan te bedenken, dat het de eerste filmrol is van deze Noorse zangeres." DE GELDERLANDER ,,De grote troef van de regisseur Terpstra en van producer Rob du Mée, was Ramses Shaffy, die de film op een fantastisch natuurlijke manier volspeelt. Met deze vertolking is Shaffy toch de filmheld geworden, waarnaar hij enkele jaren geleden in de Cine Cittastudio's van Rome te vergeefs gedongen had Ramses Shaffy geeft door middel van een im- provisatie-procedé het Nederlands in de film zijn oorspronkelijke kleur. Dit is misschien wel het grootste winstpunt, men heeft de know-how voor 't film-idioom te pakken gekre gen." LIMBURGS DAGBLAD

Historie Film- en Bioscoopbranche

Film | 1967 | | pagina 26