Onderscheid
Uitersten
Belangstelling
Botsing der generaties
Geen spijkers met
koppen
Verdrietige incidentjes
Eerste rilmrol
Grote troei
„Bij veel filmdrijvers (exploitanten
zowel als verhuurders, zowel als pro
ducenten) bleek het onderscheid tus-
ten kunst en commercie nog zeer le
vend: zij gaan er nog steeds schuldig
van uit dat zij graag geld willen ver
dienen, en zouden het nou zo heerlijk
vinden als er onder de jonge Neder
landse cineasten mensen opstonden
die een eetlepel Kunst in een liter
voer deden (eentje sprak met een ex
cuserend mondje van „vuiligheid"),
en dan zou na enig schudden de Ne
derlandse filmproduktie vanzelf van
de grond komen." De over-en-
weer-verwijten („jullie staan niet open
voor onze films" „ja, maar, jullie
films staan ook niet open voor de
bioscooppraktijk") ontaardden niet in
welles-nietes-gezeur en behalve aan
het presidium leek dat vooral te dan
ken aan de goeddeels oudere film-
bedrijvers, die niet moede werden de
goeddeels jeugdige cineasten allerlei
handen toe te steken. Uit hun midden
kwamen tenminste twee constructieve
„onderhandelings"-voorstellen: ééntje
voor een regelmatig tweejaarlijks
contact, en een ander van verhuur
der-producent Barnstijn voor een
werkgemeenschapachtige commissie
waarin jonge filmers met mensen uit
het bedrijf plannen zouden kunnen
maken voor een nieuwe, gezamenlijke
toekomst. Zoals gezegd, een aardige
middag, met misschien iets te veel
welwillendheid, en iets te weinig
boosaardige controverse. In wed
strijdtermen: een overwinning van het
bedrijfsteam tegen een ploeg cineas
ten die te veel pingelden en te weinig
schoten."
JAN BLOKKER IN
HET ALGEMEEN
HANDELSBLAD
„Voordat er 's nachts naar het reeds
vorig jaar op het festival in Cannes
vertoonde „Üccellacci, uccellini" van
Pasolini werd gekeken, beleefde het
Rembrandttheater in de avondvoor
stelling nog de Tsjechische filmkome
die „Sla nooit een vrouw, zelfs niet
met een bloem". In tegenstelling tot
de filmfilosofie van Godard keert
regisseur Podskalsky zich in dit spran
kelend verbeelde verhaal over een
alsmaar verliefde musicus van iedere
werkelijkheid af. Waarmee gezegd wil
zijn dat er dus geen gebrek was aan
variatie. Om de uitersten te noemen:
het Arnhemse filmfeest zat gisteren
tussen het Hollandse binnenhuisje en
het Italiaanse gewetensconflict van
Pasolini. En dat leverde een boeiende
dag op.
GRAAFSCHAP-BODE
„De belangstelling van het publiek
voor de hoofdfilms in het Rembrandt
theater is groot. De drie films, die er
tot nu toe werden vertoond, trokken
geheel gevulde zalen, voor het meren
deel Arnhemmers, maar ook veel
cineasten van vaderlandse bodem en
enige buitenlanders, onder wien nog
steeds de Poolse filmer, graficus en
affiche-ontwerper Jan Lenica, van
wie in De Korenbeurs een interessan
te tentoonstelling is te bezichtigen."
ARNHEMSCHE COURANT
„De derde stralende dag van de Inter
nationale Filmweek werd weer eens
beheerst door de botsing der genera
ties, een veel voorkomend en ten
slotte gezond verschijnsel, want het
betekent dat de jonge filmers niet stil
zitten. Zeker in ons land niet, waar
een opmerkelijke activiteit heerst in
hoofdzakelijk Amsterdamse kringen
rond de Film-academie. Deze cine
fiele jongelui uit de hoofdstad zijn
deze dagen in groten getale naar Arn
hem getogen, waar reeds verschillende
staaltjes van hun vooralsnog beschei
den prestaties zijn getoond. Woensdag
was hun grote dag, want niet alleen
konden zij pop-zanger Paul Jones
ontmoeten, hoofdrolspeler in de
's middag^ vertoonde Britse „Privi
lege", maar 's avonds bezetten zij
ook constant het scherm met premiè
res uit hun milieu. Dat waren Renee
Daalder's korte film „Lichaam en
ziel" en Eric Terpstra's „De verloe
dering van de Swieps", terwijl de
nachtvoorstelling onverwacht gewijd
was aan Wim Verstappen's pas in
Pesaro bekroonde film „De minder
gelukkige terugkeer van Joszef Katus
naar het land van Rembrandt". Was
het dinsdag Godard geweest, die de
meeste tegenstrijdige meningen uit
lokte en tal van toeschouwers voor
tijdig het Rembrandt Theater deed
verlaten, gisteravond was het de film
van Terpstra die de ergenis opwekte
van een oudere generatie."
Jl. A. FRENKEL IN HET
ROTTERDAMSCH
NIEUWSBLAD
„Toen de rustig leidende voorzitter
prof. dr. Ph. J. Idenburg de balans
opmaakte was duidelijk dat er geen
spijkers met koppen waren geslagen
en overheerste de indruk dat niemand
een duidelijke oplossing voor de pro
blemen had kunnen aandragen. De
raakste opmerking van de middag was
dat de Nederlandse speelfilm drama
turgisch zwak is en het publiek te
weinig boeit. Betere scenarioschrijvers
zouden dat mede kunnen verhelpen
maar over hun bijdrage werd won
derlijk genoeg geen woord gewisseld."
C. B. DOOLAARD IN
HET PAROOL
„Film en telegram waren gisteren in
tussen niet veel meer dan verdrietige
incidentjes op een overigens feestelijke
dag vroeg begonnen met een
Tsjechisch ontbijt ter ere van de
hoofdrolspelers in Sla nooit een
Vrouw, voortgezet in aanwezigheid
van popsinger Paul Jones, die de ver
toning bijwoonde van Privilege, en
geestdriftig besloten met een vol-
Nederlandse avond. Op die avond
de schitterende korte film Lichaam
en Ziel van Renee Daalder waarover,
zoals beloofd, meer op de filmpagina
van morgen. Hoofdrolspeelster An
drea Domburg was er voor uit Giet
hoorn gekomen en er was in het
Rembrandttheater ineens een waar
achtige vedetteloge, want een eindje
verder op zaten Hetty Verhoogt en
Ramses Shaffy als sterren uit de eer
ste speelfilm van Erik Terpstra, De
Verloedering van de Swieps."
JAN BLOKKER IN
HET ALGEMEEN
HANDELSBLAD
„Met donderend applaus is gister
avond in het Rembrandttheater ont
vangen de Zweedse film „Mijn Prin
ses", waarvan de hoofdrolspeelster
Grynet Molvig in de loge de ene
ovatie na de andere in ontvangst
mocht nemen. En terecht, want haar
spel in deze heel bijzondere film is
fabuleus en dan te bedenken, dat het
de eerste filmrol is van deze Noorse
zangeres."
DE GELDERLANDER
,,De grote troef van de regisseur
Terpstra en van producer Rob du
Mée, was Ramses Shaffy, die de film
op een fantastisch natuurlijke manier
volspeelt. Met deze vertolking is
Shaffy toch de filmheld geworden,
waarnaar hij enkele jaren geleden in
de Cine Cittastudio's van Rome te
vergeefs gedongen had Ramses
Shaffy geeft door middel van een im-
provisatie-procedé het Nederlands in
de film zijn oorspronkelijke kleur.
Dit is misschien wel het grootste
winstpunt, men heeft de know-how
voor 't film-idioom te pakken gekre
gen."
LIMBURGS DAGBLAD