Een laklaag is geen tover middel Lakken Nauivkeurig werk XJeeds meermalen werd in deze rubriek geschreven over de behandeling van het filmmateri aal in de bioscopen, met als doel beschadiging van het kostbare materiaal te voorkomen. Ditmaal zal wat nader worden in gegaan op de mogelijkheden die er zijn om de films voordat zij in roulatie gaan een speciale be handeling te doen geven, waar door zij minder snel schade zul len oplopen. Daarnaast zal aan dacht worden geschonken aan de bewerkingen die ten doel hebben beschadigde copieën weer bruikbaar te maken. Het mag als bekend worden veron dersteld, dat het filmmateriaal en speciaal de daarop aangebrachte emulsielaag zeer gevoelig is voor mechanische beschadigingen. Daar komt nog bij, dat het materiaal ge makkelijk statisch wordt geladen en Er worden verschillende laksoorten toe gepast, waarvan de samenstelling veelal proefondervindelijk tot stand is gekomen. Onmiddellijk na het opbrengen van de lak verdwijnt de film in de droogruimte. Stof is bij dergelijke behandelingen een zeer gevaarlijke vijand en wordt dan ook met alle denkbare middelen bestre den. Een detail van de inrichting waarmede de lak op de film wordt gebracht. Het ziet er allemaal vrij simpel uit, doch de constructie van het geheel vormde steeds een kwestie van langdurige research. In dit geval ging het er daarbij om de speciale lak in een zeer regelmatig laagje ter dikte van enkele duizendste millimeter op de film te laten hechten. dan stof aantrekt. Stof op zijn beurt kan als een schuurmiddel werken wanneer het tussen de op elkaar ge wikkelde filmlagen komt. Elke filmbehandeling als in dit ka der bedoeld, begint dan ook met een schoonmaakbeurt, zelfs wan neer het nieuw materiaal betreft. Men kan daartoe verschillende soor ten ,,poets"-machines of -methoden gebruiken, zoals in een voorgaande publicatie (no. 243/1965) werd uit eengezet. Als de te behandelen film eenmaal goed schoon is, dat wil zeggen ont daan van stof, vet (onder andere vingerafdrukken!) en ander vuil, dan zijn er verschillende behandelingen mogelijk, te weten een- of tweezijdig lakken, harden of, wanneer het gaat om het verwijderen van reeds aan wezige beschadigingen, het zoge noemde renoveren of regenereren. Het lakken of vernissen heeft tot doel de emulsiezijde van de film, of desgewenst beide kanten, van een zeer dunne resistente laklaag te voorzien, waardoor kabels en kras sen minder gemakkelijk zullen op treden. Gebeurt dit op den duur toch en zijn de beschadigingen niet zo ern stig dat zij geheel door de laklaag zijn heengedrongen, dan blijft het mogelijk de laklaag weer te verwij deren en een nieuw laagje aan te brengen. Tot goed begrip diene, dat kabels, krassen en dergelijke in een door zichtige laag geen grote problemen bij de projectie zouden opleveren, ware het niet dat in deze krassen film- of ander vuil terecht komt, waardoor zij spoedig in donkere strepen veranderen, die gezien de sterke vergrotingen waarmede men bij de hedendaagse projectie te ma ken heeft, zeer storend kunnen wer ken. Het ontlakken of ontcoaten kan ook nodig zijn bij copieën van buiten landse films, die aldaar reeds van een beschermende laag waren voor zien, terwijl de hier te lande noodza kelijke ondertitels nog moesten wor den aangebracht. Bij het mechani sche betitelingsprocédé moet op de plaats waar de titels komen de emul sie worden weggeëtst en dit lukt alleen wanneer de aanwezige lak laag eerst is verwijderd. Het aanbrengen van de lak is van zelfsprekend een zeer nauwkeurig werk, waarbij het, afgezien van de soort lak die wordt toegepast, gaat om een regelmatige verdeling over het beeldgedeelte van de film. De hierbij afgedrukte foto's die zijn genomen in het laboratorium van Renovo Film C.V. te 's-Gravenhage,

Historie Film- en Bioscoopbranche

Film | 1967 | | pagina 35