Arnhem grensstad
Tijdgeest
De dagzn in Rembrandt zijn druk be
zet en de nachten niet minder. Over
de herhaling van de openingsfilm en
de slotfilm vertelden wij U reeds. De
overige vier festivalnachten zijn ge
vuld met films die een laat naar bed
gaan wettigen; bijvoorbeeld Ritten
van Bergman. De nachtvoorstellingen
beginnen om 23.30 uur.
Dwars door Arnhem loopt zes dagen
lang 6 t/m 11 oktober a.s. het
niemandsland tussen de generaties.
Het is 1 6 tot 70 milimeter breed. De
grensstations heten Rembrandt-
Theater en Saskia Theater. Herkent
U deze pep-talk?
Juist!
De Internationale Filmweek Arnhem
1969 ..wordt verwacht"! En de Film
week verwacht U!. zo willen zij het
pubüe'.c toeroepen.
In Arnhem krijgt het zes dagen achter
een de kans uit beslommeringen van
het dagelijkse doen te stappen om
de eigen situatie én het standpunt van
de ..kinderen" met ander ,,oog" te
bekijken.
U leest er de beeldroman van het
beslommerde bestaan terug als een
.major truth", een obsederende waar
heid, die als een vuist op U afkomt en
toch niet meer veroorzaakt dan een
schram, waar U om lacht. Aanvanke-
Het Rembrandt Theater aan het Velperplein.
lijk dan. Want dat kleine pijntje blijft
achter als een inspirerende prikkel,
welke u helpt uw positie te herkennen
in de botsing van generaties anno
1969.
Dit wordt Arnhem 1969: een spiegel
voor de jeugd, inzicht voor de reeds
..gezeten" generaties, gesprekstof om
de discussie tussen beide aan te vu
ren. Moderne film is een katheder
buiten de vergaderzalen, een kansel
buiten de kerk, een zeepkist buiten
de speakerscorner. De audience is
wereldwijd en de boodschap is van
dit uur.
In filmtaal hangt de waarheid af van
hoe indrukken naast elkaar worden
gezet. Een simpele gebeurtenis is echt
of schijn, zwak of sterk, afhankelijk
van wat vooraf ging en wat er volgt.
Het Saskia Theater in de Looierstraat.
Ook de zeggingskracht van een ge
hele rolprent hangt samen met zijn
tijd. Aan 1969 is veel voorafgegaan.
Terugkijken naar Arnhem 1967 lijkt
een decennium, naar 1959 al een
eeuw.
De nouvelle vague is op de rotsen
van Brits, Amerikaans en Zweeds
nieuw realisme in schuim verwaait.
Een nieuwe generatie veegt het zich
opstandig van het blote vel.
Is dit een tijd voor verstrooiing? Ge
beurt er méér. Zijn wij erbij betrok
ken. Voelen we de dreiging van poli
tieke en sociale ontwikkelingen. Be
ginnen die niet in de eerste simpele
ontmoeting van mensen?
De kus was het einde van de film van
de vorige generatie. De kus is anno
1969 het startblok, want wie kust
engageert zich met een medemens en
zijn werkelijkheid.
Film heeft zich altijd ambitieus bezig
gehouden met de schrijnende aspecten
van die werkelijkheid. Maar veelvul-
