Vrouwen in het Vak:
Els Rooth
"Je moet ervoor zorgen dat mensen in de bioscoop het gevoel krijgen dat ze uit zijn"
Els Rooth is 34 jaar. Ooit begon
nen als typiste bij Tuschinski is
ze opgeklommen tot direkteur
van Cannon's theatermaatschap
pij. De titel op zich zegt haar wei
nig. Leuk werk des te meer.
Kreten als: "Ik ben de juiste
vrouw op de juiste plek" hebben,
vindt zij, een arrogantie die niet
bij haar past. Ze ziet er ook niet
uit als het prototype van de vrou
welijke direkteur. Een broek, een
trui. Geen toestanden. Wel ver
zorgd.
In haar kantoor aan de Amster
damse Lairessestraat praat ze
rustig, weloverwogen over alle
aspecten die deel uitmaken van
haar vak: de exploitatie van de
Cannon-theaters.
TREE VOOR TREE
"Ik had absoluut geen ambities
om door te groeien tot de funktie
die ik nu heb", zegt ze tijdens het
doornemen van haar loopbaan.
Ze is er min of meer ingerold.
Het begon na de M.S.S. met een
baan als toeristisch informatrice
bij de A.N.W.B. Na een paar jaar
was ze daarop uitgekeken en
werd ze unit-leidster bij een uit
zendbureau. Toen ook dat geen
levensvervulling bleek, besloot
ze als uitzendkracht te gaan wer
ken. "Een goede manierom in al
lerlei bedrijven een kijkje te ne
men. Om erachter te komen wat
ik wilde en een keuze te maken",
aldus Els. Veel bedrijven heeft ze
echter niet gezien. Haar eerste
baan was typiste-voor-een
maand bij Tuschinski en daar
was de keuze snel gemaakt.
"Het was en is een leuk bedrijf",
verklaart Els. "Het is levendig.
De uitgaanswereld. Een leuke
wereld, vind ik. Film is boven
dien een leuk onderwerp en het
bedrijf is zo veelomvattend.
Langzaam groei je daarin en ga
je het steeds beter kennen. Vanaf
het begin klikte het tussen het
bedrijf en mij. Na typiste werd ik
secretaresse voor diverse perso
nen en ging assisteren op de
bookingsafdeling, die voor de
programmering zorgt, en deed
de administratieve afwikkeling
daarvan".
Van secretaresse werd ze direk-
tie-secretaresse en daarna per-
sonal assistent, een funktie die
een steeds breder takenpakket
ging behelzen, waarna ze direk
teur werd van de theatermaat
schappij en secretaris van de
Raad van Commissarissen.
"Een manusje-van-alles", meent
ze zelf. Onderaan beginnen is
voor haar achteraf heel belang
rijk geweest. "Ik vond het prettig
langzaam met alle aspecten ken
nis te maken. Je bent zelfverze
kerder als je doorgroeit in een
baan".
CANNON
Voor een beter begrip van het ge-
Een Film Van Otakar Votocek
Een Film Van mak leen (Jorris
26
