sc^ÉlmASPREMIERE
MEEVALLER
In augustus 1953 waren we in Berlijn om een kontrakt voor het
nieuwe Berolina-produkt af te sluiten. Er zat o.a. een nieuwe Heinz
Rühmann film bij en een film een jong, onbekend meisje in een be
langrijke rol. Het toen 14-jarige meisje was Romy Schneider, dochter
van de bekende Magda Schneider en Wolf Albach-Retty. De film was
"Wenn der weisse Flieder wieder blüht".
De studio-opnamen vonden juist plaats toen wij er waren en zo kon
den we er dus een gedeelte van meemaken. Romy bleek een bijzon
der lief meisje, dat zich gedwee onderwierp aan de aanwijzingen van
regisseur Hans Deppe en moeder Magda Schneider, die ook in de
film haar moeder speelde. Duidelijk was wel dat Romy Schneider
een natuurtalent was, zo onbevangen speelde ze haar rol; afwachten
was alleen hoe het op het doek zou overkomen.
Een andere debutant in deze film was de jonge akteur Götz George,
zoon van Heinrich George, die vooral bekendheid kreeg door zijn rol
in "De Postmeester" uit 1940; zoon Götz is inmiddels door talrijke
films en televisie-series bekend geworden.
Berolina Film was in 1953 met CCC-Film van Arthur Brauner tot de
belangrijkste producent van West-Duitsland geworden. Gevolg daar
van: kapers op de kust! Steeds werd geprobeerd één of meer films
uit het produkt los te weken, maar dat is bij de eigenaren van Bero
lina Film, Kurt Ulrich en Kurt Schulz, nooit gelukt. Dat was vooral te
danken aan de vriendschappelijke verhouding die er tussen ons was
ontstaan.
Begin 1954 waren de kopieën van "Wenn der weisse Flieder wieder
blüht" en de Heinz Rühmann film "Brieftrager Muller" binnen.
In februari organiseerden wij een tweedaagse trade-show in het
Corso Theater in Den Haag. Onder grote belangstelling werden daar
een aantal films vertoond, waaronder de Berolina-films. Ze vielen
goed in de smaak. Voor de kleine, onafhankelijke verhuurder was het
bijna onmogelijk een 'grote' première te krijgen. Bij gelijke kwaliteit
werd de film van een groot kantoor genomen, want daar kreeg men
ook de grote films van. We vielen dus weer terug op het Hirschberg-
concern.
Juist in die tijd werd begonnen met de 'wide screen'-projektie en het
Rembrandt Theater in Den Haag zou het grote doek inwijden met de
première van "Wenn der weisse Flieder wieder blüht". Opmerkelijk is
dat in de advertentie de naam Romy Schneider niet eens genoemd
werd! Dat veranderde echter binnen twee jaar. In 1955 draaide Ernst
Marischka de film "Sissy", die Romy Schneider in één klap wereldbe
roemd maakte.
"Wenn der weisse Flieder wieder blüht" had intussen zijn eerste rou-
lement aardig afgewerkt, echter zonder topresultaten. Toen "Sissy"
met zo'n overweldigend sukses werd vertoond, begon het op te val
len, dat de theaters welke "Wenn der weisse Flieder wieder blüht"
toevallig in een tweede helft in reprise hadden geboekt, in vergelij
king met de eerste vertoning, enorme resultaten behaalden. Dat kon
alleen maar verklaard worden door de bekendheid die Romy Schnei
der inmiddels verworven had.
Er werd overlegd of een re-issue van de film mogelijk zou zijn en zo
waar, het Cineac-concern boekte de film voor Amsterdam, Den Haag
en Rotterdam in de grote vakantie. Dat deze booking meer het gevolg
van konkurrentie-overwegingen was dan van normale programme
ring, doet aan het enorme sukses dat volgde niets af.
De film bracht in hervertoning soms het drie-, vier- en meervoudige
op van de eerste vertoning. Dat Romy Schneider in de film nog maar
een schoolmeisje was vergeleken bij haar rol in "Sissy" speelde voor
het publiek blijkbaar geen enkele rol. Men wilde Romy-Sissy zien!
Zo werd van het sukses van een ster dankbaar meegeprofiteerd. Een
reuze meevaller dus!
feïENBARÊNDEWIDE
MISSER
Wie zich de Cineac Theaters in Amsterdam, Den Haag en Rotterdam
nog herinnert, zal weten dat de grootste suksessen in die theaters de
reportages over het Koninklijk Huis en de wedstrijden van het Neder
lands voetbal-elftal waren.
Voor de reportage over de verloving en het huwelijk van Prinses
Juliana en Prins Bemhard in 1936 en 1937 stond het publiek uren
lang in de rij. Dat ging de hele dag zo door.
Elke voorstelling duurde 50 minuten en de slogan van de Cineac
Theaters luidde dan ook: 'In 50 minuten de wereld rond!' Elk uur dus
een voorstelling en bij de wisseling werden de kaartjes op nummer
gecontroleerd, zodat het niet mogelijk was twee voorstellingen te
blijven zitten. Bij normale voorstellingen wilde dat nog wel eens luk
ken!
Ook de Polygoonreportages van de opening van de Staten-Generaal
op de derde dinsdag in september waren altijd een doorslaand suk
ses. Opvallend was dat er zich nooit enige moeilijkheid voordeed,
ook al stonden er een paar duizend mensen in de rij. Hetzelfde gold
voor de wedstrijden van het Nederlands elftal uit de dertiger jaren, de
"Wegaan naar Rome"-tijd.
Met de komst van de televisie kwamen de grote veranderingen. De
Cineac Theaters schakelden over op speelfilms en de belangstelling
voor het journaal liep zienderogen terug. Reportages over het Ko
ninklijk Huis, Staten-Generaal en voetbalwedstrijden beperkten zich
tot enkele minuten.
27
M
M
