('of je het leuk vindt of niet')
Voor mij is iedere professionele monteur een magiër. Zelf beschik ik
over twee redelijk linker handen, die het verwisselen van een fiets
band tot een levensgrote klus en het vervangen van een vette bougie
tot een onoverkomelijk probleem maken.
Het belang van automatisering was mij bekend: snellere informatie,
een grotere doelmatigheid, noem maar op. Maar om me daar nu zelf
in te verdiepen, was me te gortig. Liever hing ik me op aan computer
techneuten, die echter door hun veelvuldige gebruik van ingewik
kelde begrippen, mij telkens duidelijk maakten dat ik behoorde tot
die lieden, die wel willen scoren, maar nimmer de moeite nemen op
de training te verschijnen.
Drie jaar geleden volgde ik - op aandrang van enkele medewerkers -
een cursus. Drie dagen, waarin ik geen terminal zag flikkeren, waarin
ik geen toetsenbord aanraakte, wel drie dagen waarin men mij duide
lijk maakte dat het principe van automatisering berustte op gewoon
logisch nadenken, het gezonde verstand gebruiken.
Wat wil men bereiken? Wat is het doel? En deze duidelijk te omschrij
ven. Dat valt vaak niet mee, omdat kennis en inzicht wel aanwezig
zijn, maar men telkens weer wordt geconfronteerd met de boeiende
vraag: Is het nuttig om het zus of zo te doen?
Natuurlijk wist ik na drie dagen nog niets af van de problematiek van
het daadwerkelijke automatiseren, maar wel was mijn belangstelling
gewekt. Ik betrapte mij erop krante- of tijdschrift artikelen over auto
matisering te lezen, welke mij voordien of nooit waren opgevallen of
door mij met afschuw werden genegeerd.
Zoals iemand die voor het eerst wegwijs wordt gemaakt met de kunst
van het schaken. Men speelt de eerste zetten van een grootmeester
partij na en denkt dat had ik ook kunnen doen. Na een zet of zes blijkt
echter het tegendeel, doch de belangstelling voor het spel is gewekt.
Nu staat naast mijn buro een terminal welke bijna de gehele dag aan
staat of om bedrijfsgegevens op te vragen ("Heeft van Puffelen al be
taald?" was je vraag aan de administratie aan het einde van de gang.
Iemand onderbreekt zuchtend zijn werkzaamheden, want zo'n vraag
komt altijd op het verkeerde moment.) c.q. om tekstverwerking te
plegen. En ik durf het haast niet te zeggen, maar thuis staat ook een
PC, welke zowel zakelijk als privé gegevens herbergt.
Ik ben bekeerd en ik moet heel eerlijk toegeven, dat ik er geen mo
ment spijt van heb. Met logisch nadenken, heb ik nog wel 's moeite.
In het licht van bovenstaande had ik het volgende gesprek met
Herman Dubach.
HERMAN DUBACH: VAN BOOKER TOT SYSTEEMANAUST
Afgelopen november tien jaar geleden trad Herman Dubach (37) als
filmbooker in dienst bij filmverhuurkantoor Gofilex Film, toen nog
gevestigd in een villa in Driebergen. Het waren de dagen dat de Film
centrale net begon te opereren vanuit een schonkige loods in Leer-
sum. Dat hield in dat alle bookingen van hoofdfilms, trailers en
reklame wekelijks moesten worden gecodeerd.
Herman Dubach: "De automatisering van de verzendingen stond
nog in de kinderschoenen, alleen C.I.C. en NOVA/U.A. en Gofilex de
den aan het project mee. We wisten amper hoe we de gegevens in de
computer moesten invoeren. Vaak ging het fout, dat veroorzaakte ir
ritatie en vooral overuren. Op een morgen komt van Roosmalen de
afdeling op, ziet ons ploeteren en peentjes zweten. Een paar dagen
later zit ik met twee kollega's - of we het nu leuk vonden of niet - op
een automatiseringscursus. Hoe meer ik daar opstak, hoe fascine
render ik de materie begon te vinden."
De Filmcentrale verhuisde naar Nieuwegein en Herman Dubach en
Willem van Breene, toen al bedrijfsleider, waren verantwoordelijk dat
de apparatuur binnen twaalf uur weer zou draaien. "Als ik daaraan te
rugdenk dan staat het klamme zweet weer in m'n handen. Maar het
lukte en vanaf dat moment wist ik dat automatisering mijn hart had
gestolen."
Herman Dubach deed meer kennis op via extra kursussen bij de
komputerleverancier, bezocht avondcollege's om zich te verdiepen in
Ambi-modules en volgde tenslotte bij Volmac een praktijkgerichte
opleiding voor systeemanalist.
"Mijn eerste onafhankelijke automatiseringsproject was een rechten-
beheerssysteem. Van elke uit te brengen c.q. uitgebrachte filmtitel
moest in één opslag te zien zijn, wanneer de film was aangekocht,
het bedrag dat voor de rechten (35mm, 16mm, video of televisie)
was betaald en de betalingscondities; wanneer de film in première
was gegaan en met hoeveel kopieën, de jaarlijkse opbrengst en het
totaal van de uitbrengkosten, of de titel aan een zendgemachtigde
was aangeboden, enz. Het was vallen en opstaan, want bij de ontwik
keling van een systeem kan veel fout gaan. Maar ik deed daar onvoor
stelbaar veel ervaring mee op."
STICHTING FILMTRANSPORT N.B.B.
Het tot en met 1987 door de N.B.B, gehanteerde toedelingssysteem
m.b.t. de vrachtkosten van het woensdag-op-donderdag transport
door van Gend&Loos voldeed niet. Aan de hand van de bij het Bonds-
buro binnenkomende recettestaten werd een toerekening per ver-
huurkantopor en exploitant gemaakt, welke echter niet altijd stoelde
op de werkelijkheid.
De Filmcentrale ontwikkelde een formule waarbij de aanbieder van
de hoofdfilm werd aangeslagen voor de vrachtkosten, terwijl alle trai
lers en reklamekosten voor 'niets' werden meegezonden. In het Film-
transport Systeem zou de aanbieder betalen.
Dubach: "Dit projekt was voor mij heel spannend en enerverend.
Overdag volgde ik bij Volmac een opleiding tot Cobol-programmeur,
in de avonduren bracht ik het geleerde in praktijk bij de bouw van het
Filmtransport Systeem. We zaten tegen een deadline aan: per 1 ja
nuari 1988 moest het systeem feilloos gaan draaien. Gelukkig werkte
ik samen met een door de wol geverfde systeem-ontwerper, anders
had ik het nooit gered."
Het systeem werkt nu al weer enkele jaren, maar wordt een dezer da
gen weer bijgesteld, zodat het nog gebruiksvriendelijker (en sneller)
wordt voor de verhuurkantoren, welke in het begin van de week alle
verzendgegevens naar de Filmcentrale sturen van hun computer via
de telefoon naar de computer van de Filmcentrale.
65
AUTOMATISERING
