NEDERLANDSE
FILMKEURING
FILMSNIPPERS
JAARVERSLAG 1989
Het Jaarverslag 1989 van de
Nederlandse Filmkeuring is zojuist
verschenen, waaraan de volgende
informatie is ontleend.
SAMENSTELLING
De Nederlandse Filmkeuring bestaat uitten minste 20 en ten hoog
ste 40 leden, te benoemen door de Ministe van W.V.C. De leden
moeten tenminste 18 jaar zijn; zij worden benoemd voor ten
hoogste vier jaar en kunnen niet meer dan tweemaal worden her
benoemd. Vacatures worden openbaar gemaakt.
De leden komen uit uiteenlopende levensbeschouwelijke en maat
schappelijke stromingen. Zij zijn opgeleid en/of werkzaam op ver
schillende terreinen van deskundigheid betreffende jeugd of film,
waaronder ook ouderschap wordt begrepen.
Eind 1989 bestond het college uit 20 mannelijke en 18 vrouwelij
ke leden, w.v.
5 leden in de leeftijdsgroep 18-30 jaar
14 leden in de leeftijdsgroep 31 - 40 jaar
10 leden in de leeftijdsgroep 41 - 50 jaar
9 leden in de leeftijdsgroep 51
Aantal gekeurde films in 1989 (tussen haakjes het aantal gekeur
de films in 1988)
KV Kind vriendelijk
AL/KV
AL
12
16
totaal
hoofdfilms 6(9)
95 (85)
15(20)
9(6)
125(120)
voorfilms
29(51)
2(2)
1(1)
32 (53)
korte films
1(1)
1(1)
Zowel de keuringsuitslagen als de herkeuringsuitslag zijn in de
tellingen begrepen.
Buitenlandse contacten
Met de omringende landen worden keuringsuitslagen uitgewis
seld. De meest opmerkelijke verschillen in keuringsuitslag betref
fen de volgende filmtitels.
NL B Dk WD Fr GB Zw
Batman
12
16
12
12
AL
12
15
Cocktail
AL
AL
AL
16
AL
15
11
A fish called Wanda
AL
AL
12
16
AL
15
15
Cocoon, the retun
AL
AL
-
16
AL
11
Licence to kill
AL
AL
16
16
AL
15
15
Rainman
AL
AL
AL
12
AL
15
11
Sea of love
12
16
-
12
AL
18
15
Tall guy
AL
AL
-
-
AL
15
11
When Harry met Sally
AL
AL
AL
16
AL
15
AL
Op 20 april 1989 nam de voorzitter J.W.Ooms afscheid en werd
opgevolgd door C.N.Crans.
In overleg met de NBB zal worden voorgesteld aan W.V.C, het keu-
ringsloon af te schaffen.
Twee operateurs tijdens de voorstelling in de cabine. Een aantal ouvreu-
ses tijdens de inloop bij de entree van de zaal om de bezoekers naar de
gereserveerde plaatsen te begeleiden. Een ouvreuse in de garderobe. Een
ouvreuse in de zaal tijdens de voorstelling. In de veertiger jaren vonden
we dat service verlenen.
Van een ouvreuse werd verwacht dat zij toezicht hield op de bezoekers
en op het verloop van de voorstelling. Met haar zaklantaarn wees zij
bezoekers de weg naar het toilet. Ze hield toezicht op de kwaliteit van het
beeld en beoordeelde het geluidsvolume in de zaal. Wanneer noodzake
lijk, werd door een belsignaal het cabinepersoneel gewaarschuwd.
Eén maal bellen: beeld niet goed.
Twee maal: geluid iets harder.
Drie maal: geluid iets zachter.
Vele malen achtereen bellen: let op, brandweer in huis!
Zo'n dienst in de zaal werd door de meeste ouvreuses als onprettig erva
ren. Zeker wanneer je "Sissi" in de veertiende vertoningsweek voor de
zoveelste maal in de zaal moest uitzitten op het ouvreuse-klapstoeltje.
Dan is het begrijpelijk dat de aandacht voor de film moeilijk op te brengen
is. Daar komt nog bij, dat het warm in zaal kan zijn bij een uitverkocht huis.
En warmte maakt slaperig. De bedrijfsleider doet zijn werk op kantoor,
dus waarom zou zij niet...?
Schoenen uit, de voeten op de zitting getrokken en de ogen sluiten. Pumps
naast je op de vloer, 't Is heerlijk slapen bij het geluid van de film.
Dan stapt de direkteur Zuid Holland van de Mij. Tuschinski, de heer E.
Kaposi, de zaal binnen. Hij ziet de slapende ouvreuse en zijn oog valt op
de pumps die naast de klapstoel staan. Zonder iets te zeggen stapt hij op
de slapende ouvreuse af en neemt de schoenen mee naar kantoor.
Door de eindmuziek schrikt de ouvreuse wakker. Zij mist tot haar grote
ontsteltenis haar schoenen. Op kousenvoeten haast zij zich de zaaldeu
ren te openen en begeeft zich naar de hal. Hier staat de heer Kaposi en
wijst haar, nog steeds zonder een woord te zeggen, naar het kantoor. Daar
geeft hij haar de schoenen terug en zegt: "Meisje, doe dit nooit weer! Drie
strafdiensten! Ga je nu maar omkleden. Goeienavond."
Het gebeurde in het Thalia Theater in Rotterdam. Het overkwam mijn
vrouw, toen nog mijn verloofde.
Drie strafdiensten. Drie avonden extra late dienst. Zaaldienst. Eén vrije
avond per week hadden we in die dagen. Die ging dus ook voor mij de
mist in!
Strafdienst...er is veel veranderd.
Ik was vierde man in de cabine; functie: derde operateur. Eén van mijn
collega's had enige bijverdiensten als stoker bij een kerk, ongeveer ze
venhonderd meter van de bioscoop verwijderd,
's Winters begaf hij zich na elke matinee en na de laatste avondvoorstel
ling naar de kerk om de kachel te verzorgen en voor de nacht 'af te dek
ken'. De volgende morgen moest hij dan weer voldoende cokes op het
vuur werpen om de kachel tot na de matinee goed brandend te houden.
Van hem werd verwacht dat hij zijn werkzaamheden 's morgens om tien
uur in de bioscoop zou beginnen. Maar in de winterperiode stapte hij vaak
heimelijk een half uurtje later binnen. Wij maakten daar geen punt van, zo
ver ging onze collegialiteit wel.
Op een ochtend, opnieuw te laat, stapte hij gelijk het gebouw binnen met
de bedrijfsleider, die voordat deze een opmerking kon maken, door mijn
collega werd begroet.
"Goeiemorgen, meneer. Zo, ik heb eerst maar even hier buiten een lamp
vervangen die stuk was." Hij haalt een gloeilamp uit de zak van zijn win
terjas en toont deze aan de bedrijfsleider.
Alleen wij wisten dat hij steeds een gloeilamp in zijn zak droeg om deze te
tonen als verontschuldiging voor zijn te late binnenkomst, 't Is hem steeds
gelukt!
Tot de volgende FILM.
Henk Berg
20
