MEEVALLERS Ml MEEVALLER Een commerciële titel Dat een Nederlandse titel voor het commerciële sukses van een film soms van doorslaggevende betekenis kan zijn, is al eens eer der ter sprake geweest. Dat ook de aard van de titel in bepaalde omstandigheden nog van extra betekenis kan zijn, kwam mij in herinnering toen ik onlangs de tekst van het "Onze Vader" tussen wat oude papieren tegen kwam. In 1942 had Odeon Film een Tsjechische film met de oorspronke lijke titel "Praeludium". In Duitsland en andere landen liep de film onder de originele titel met wisselend sukses. Het was een erg dramatische film. Nu zou men van een sentimen tele draak spreken. Het gegeven is simpel en ontelbare malen de basis van een scenario geweest. Eén misstap van de echtgenote van een requisiteur in een schouwburg dreigt het huwelijk te laten mislukken. Alles keert zich uiteindelijk nog ten goede. We zaten met deze film eigenlijk een beetje in onze maag, on danks het feit dat hij boeiend en indrukwekkend was. Maar hij was in het verhuurprogramma opgenomen en moest dus worden uit gebracht, zeker in de bezettingstijd. We konden bovendien het ri sico niet nemen dat Transit Film, de instantie die de films toe wees, een argument zou hebben Odeon Film eventueel bij volgen de toewijzingen uit te schakelen. Goede raad was duur, maar de 'oplossing1 en de basis van het onvoorziene sukses van de film diende zich wel op een heel bijzondere manier aan. Een zuster van een van mijn vrienden zou 'in het huwelijk treden', zoals het des tijds formeel werd aangekondigd. Het huwelijk werd kerkelijk inge zegend in de Kloosterkerk in Den Haag. Ik ging er ook heen en volgde de dienst met belangstelling. Aan het slot van de dienst bad de dominee het "Onze Vader". Op het moment dat de zin en vergeef ons onze schulden" werd uitgesproken, flitste het door m'n hoofd: dat is de titel voor "Praeludium". De volgende dag draaiden we de film nog een keer door, nu met de wetenschap dat de Nederlandse titel 'En vergeef ons onze schulden' zou kunnen zijn. De titel dekte de inhoud volkomen! Het reklamemateriaal werd onmiddelijk voorzien van deze titel en de advertentie-ontwerpen aangepast. Er was nog wel een pro bleem. Hoe zouden de exploitanten op de titel reageren. De heer van Tol van Metropole Palace in Den Haag, die de film ge lijktijdig met het Passage Theater in première zou draaien, keek eerst wel wat vreemd tegen de titel aan. Uiteindelijk legde hij zich erbij neer; er bleef hem weinig anders over. Het Passage Theater stond onder beheer en de lui, die in de beheers-onderneming de dienst uitmaakten, hadden weinig verstand van het bedrijf en maakten dus vanzelf geen bezwaar. Op de dag van de première waren we gespannen. Hoe zou de film aanslaan? Het ging prima! De middagvoorstellingen waren goed bezet en de avondvoorstellingen uitverkocht. Nu was dat in die tijd niet zo uit zonderlijk, maar het publiek was diep onder de indruk van de film, en dat betekende mondreclame! Het werd een groot succes waarbij mede in ogenschouw moet worden genomen, dat de investeringen zich beperkten tot de kos ten van het materiaal. Over het algemeen waren de resultaten met de Tsjechische films heel goed, maar en vergeef ons onze schulden" behoorde met "Nachtvlinder", "Een stap in het duister" en nog enkele anderen tot de uitschieters. MISSER Filmster tegen wil en dank Alfred Hitchcock had de gewoonte om in al zijn films zelf, al was het maar een paar seconden, in beeld te verschijnen. Nooit is duidelijk geworden of het een kwestie van bijgeloof was of een gril van de meester der 'suspense-films'. In de verhuursector van het filmbedrijf was je niet direct betrok ken bij de produktie van films. Vooral als onafhankelijk verhuurder waren het meestal de kant en klare produkten die op geschiktheid beoordeeld werden. Soms werd over de aankoop beslist na het zien van wat 'rushes', de tot op dat moment opgenomen delen van de film. En dan wa ren er nog de zogenaamde 'blind aankopen', slechts gebaseerd op het scenario, draaiboeken, rolverdeling en regisseur, maar dat kwam in die jaren maar zelden voor. Soms maakte je een paar opname-dagen mee, wanneer je een producent bezocht voor onderhandelingen over een aankoop. Bij een Nederlandse produktie werd vanzelfsprekend wel een be zoek aan de set gebracht, al dan niet in gezelschap van filmjourna listen. Maar nooit kwam het in je gedachten op eens mee te spe len. In de eerste jaren van de opkomst van de sexfilm kwamen we in kontakt met een producent van dergelijke films, waarvan de eerste "Die Nichte der Frau Oberst" was. Het waren goedkope films, met tweederangs acteurs en regis seurs, maar de scenario's en de erin voorkomende sex waren van dien aard, dat de films toch commercieel waren. Op een dag in het voorjaar van 1969 werd er opgebeld door de betreffende producent. Hij was aan zijn nieuwe film bezig en moest ook opnamen maken in Nederland. Of we voor een ploeg van 16 man kamers konden reserveren in Den Haag. Men zou enkele dagen blijven en wilde ook opnamen maken in Hoek van Holland bij de veerboot naar Harwich. Het hotel was vlot geregeld en ik wachtte 's avonds de ploeg op. Afgesproken werd dat er de volgende dag eerst in Hoek van Holland gedraaid zou worden. Ik zou mee gaan om bij politie, spoorwegen en douane de toestemming en medewerking voor de opnamen te regelen. De volgende morgen meldde ik me bij het hotel. Men vertelde mij, dat de belangrijkste opname van die dag zou zijn de aankomst van twee jonge meisjes met de Harwich boot, die daarna een lift zouden vragen naar Den Haag. De auto zou dan ook op de autoweg gefilmd worden. Mij werd gevraagd of ik met mijn auto de liftsters zou willen op pikken en dan de autoweg nemen richting Den Haag, zodat zij de auto vanuit de achterbak van een busje zouden kunnen filmen. Ik kon moeilijk weigeren, dus werd ik pardoes tot filmacteur ge bombardeerd. Maar zover was het nog niet. Er stond me nog een pijnlijke verrassing te wachten. In Hoek van Holland ging ik eerst naar het politie-bureau en meldde de filmopnamen in het station en havengebied. Er werd ons volledige medewerking toegezegd. Voor een collectieve toegangspas tot het havengebied voor de hele crew wilde men de titel van de film weten. Ik wist die nog niet en dus antwoordde de producent, de heer Dietrich. De titel luidde "Ich ein Groupie". Er volgde doodse stilte. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik op dat mo ment nog geen idee had wat een Groupie' was; de direkteur van het havengebied des te beter. Vermoedelijk had hij er al de nodige 23

Historie Film- en Bioscoopbranche

Film | 1991 | | pagina 22