INGEZONDEN BRIEVEN
Was de filmladder die tot begin van dit jaar ook in NRC
Handelsblad stond nu echt zo nutteloos? Ik ken tientallen mensen
die 'm braaf uitknipten en ophingen, en zo de hele week aan de
bioscoop werden herinnerd. Dat is nu dus weggevallen, zodat
83.000 Amsterdamse lezers in 30.000 huizen het moeten hebben
van een saaie, grijze pagina.
In Den Haag bestaat al jaren de op aanzienlijke schaal verspreide
weekagenda 'Over en Uit', compleet met Haagse filmladder. Voor
o.a. Het Parool en Nieuws van de Dag wordt de Amsterdamse
filmladder toch al in elkaar gezet. Het zou mogelijk moeten zijn
een uitgever bereid te vinden een Amsterdams equivalent van
'Over en Uit' in omloop te brengen.
Misschien wil de Commissie Marketing en Communicatie van de
N.F.C, hier eens overdenken.
P.Hans Frankfurther
Alle cinefielen buigen zich zorgelijk over de dalende curve van het
bioscoopbezoek.
Wat is ertegen te doen? We kennen de oorzaak: de huisbioscoop.
Eerst de groeiende belangstelling voor televisie en daarna de in
troductie van video. Nu voor deze media ook speciaal geprodu
ceerd wordt, brengt het (overigens te veel overtreden) verbod op
vertoning van te recente bioscoopfilms niet voldoende soelaas
meer.
De teruglopende recettes hebben de bioscoopexploitanten ertoe
gebracht steeds meer reclamefilms in te lassen, want daarvoor
wordt huur ontvangen in plaats van betaald. Toch zou het wel
eens zo kunnen zijn, dat ze bijdragen aan het teruglopen van het
bezoek en dus een tegendraadse uitwerking hebben. Ze zijn wel
beter en levendiger geworden, maar men gaat niet naar de bio
scoop om telkens weer aanprijzingen opgedrongen te krijgen. Het
is jammer van het onmiskenbare talent, dat eraan gespendeerd
wordt.
Er wordt wel eens gemopperd over de pauze in de hoofdfilm,
maar als het woord 'pauze' vóór de echte film op het doek komt,
valt het ergerlijk op, dat men alleen nog tegen reclame heeft zitten
aankijken, waarvoor de entreeprijs toch niet werd neergeteld.
Nog niet zo lang geleden werd het voorprogramma in veel grotere
mate gevuld met binnenkort in dit theater', t.w. met trailers van te
verwachten speelfilms. Dat was heel wat onderhoudender. Wel
werden soms sensationele momenten gekozen, die afschrikten, of
werd er zoveel getoond, dat 'het al niet meer hoefde'. Dat komt
het bezoek aan de film juist niet ten goede.
Intussen liggen er planken vol met leuke, mooie, aardige, korte
produkties, documentaires, semi-documentaires, animatie- en
speelfilms, afkomstig van de Filmakademie, zowel als van volleer
de cineasten. De keus is groot, ze zullen beslist niet duur zijn en
kunnen zorgen voor een onderhoudend aanvullend programma en
een onvervalst filmgebeuren.
Zouden er geen theaters te vinden zijn die - ondersteund door een
publiciteitscampagne - een flinke proeftijd met zo'n volwaardig
programma aandurven? Het betekent wel een revolutie in de hui
dige reclame-productie, en er zullen nog heel wat meer bezwaren
zijn Maar de lege stoelen vormen ook geen gering probleem.
Jacqueline Wijchers
Ook al ben ik niet meer aktief betrokken bij het bedrijf, het wel en
wee van film en bioscoop gaat me toch ter harte. Toen ik dan ook
recentelijk de column 'Kanttekening' van A.G.Brouwer met de kop
'Bioscoop' in de Telegraaf las, stond - het klinkt misschien wat
overdreven - het huilen me nader dan het lachen! De heer
Brouwer spuide in het betreffende stuk zijn slechte ervaringen in
één van de City Theaters, variërend van afval in de zaal tot de ma
tige kwaliteit van beeld en geluid.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld Engeland en Duitsland is het bios
coopbezoek in Nederland de eerste maanden van dit jaar drastisch
gedaald. Wordt het geen tijd dat men zich eens goed gaat verdie
pen in de mogelijke oorzaken, die öf weggenomen óf verbeterd
kunnen worden.
De heer Brouwer is in de gelegenheid zijn ergernis openbaar te
maken, maar hoeveel Nederlanders hebben niet overeenkomstige
ervaringen en houden een bioscoopbezoek voorlopig voor gezien?
De situatie in de theaters moet toch verbeterd kunnen worden.
Natuurlijk komt als eerste tegenargument de minimale bezetting
aan personeel op tafel. Maar geldt ook in deze tijd niet het spreek
woord 'De kost gaet voor de baet uit'?
Vooral in complexen met meerdere theaters is een strakke leiding
onontbeerlijk. Zou een goede bedrijfsleider - een man met hart
voor de zaak' - met een hoger salaris zijn geld niet zelf terugver
dienen, indien zijn functioneren een aantal klachten van het pu
bliek wegneemt? Het zou goed zijn, wanneer de Vereniging van
Bioscoopexploitanten een opleiding voor bedrijfsleiders van bio
scopen in het leven zou roepen. Mogelijkerwijs in combinatie met
de reeds bestaande opleiding voor operateurs.
Omdat de oevreuse bijna niet meer voorkomt en de portier al hele
maal een museumstuk is geworden, is de cassière de eerste per
soon waar de bezoeker mee te maken heeft. Hij/zij is het visite
kaartje van de bioscoop; zijn/haar optreden blijft de klant bij. Ook
bij de selectie van cassières zouden hogere eisen gesteld moeten
worden, wat tevens een hogere beloning van deze functie inhoudt.
De slotconclusie van de column van de heer Brouwer is alarme
rend en wil ik u niet onthouden: "Mij zien ze in ieder geval niet
meer terug. Ik wacht wel tot mijn favoriete film op de TV komt...!"
Het antwoord hierop ligt bij de exploitanten! Vooral die in de
hoofdplaatsen. Ik ben ervan overtuigd, dat er ook complexen zijn
waarvoor dergelijke aanmerkingen niet gelden.
F.P.van den Berg
De bioscoopexploitanten komen op mij over als ingeslapen met
een gebrek aan guts. De gouden jaren zullen niet meer terugkeren,
wat niet wil zeggen dat bioscopen niet winstgevend zouden kun
nen zijn.
Geachte exploitanten, denk er eens over na hoe mensen van pak
weg boven de 35 in de bioscoop te krijgen. Ik ben er zo een: bezit
geen TV, maar mijn bioscoopbezoek is matig, uitgezonderd het
Filmmuseum. Het ligt niet aan het filmaanbod, maar aan de bio
scoop: krakende zakjes, pauzes in hoofdfilms waar ze niet horen,
te veel reclame, een niet optimale projectie, en ongeïnteresseerd
personeel, om maar eens wat op te noemen.
Ik wil graag uitgaan - en dat mag van mij best wat meer kosten -
maar niet een film zien en dan oplazeren. Een fijne voorstelling
was bijvoorbeeld Lawrence of Arabia, de gerestaureerde 70mm.
versie, in Casino Den Bosch. Nooit vertoond in Amsterdam, zoals
ik al zei: geen guts!
Hans van Noort
Computer Associates,
Research Development
FILM staat open voor een veelvoud van meningen, ook al
stroken die niet altijd met die van anderen. Uit dien hoofde
past FILM geen inhoudelijke of tekstuele censuur toe. Zij
prijst zich gelukkig indien artikelen c.q. ingezonden brieven
aanleiding geven tot positieve discussie.
