KERSTBOMEN VOOR FILMS
EURIMAGES
RECTIFICATIE
STICHTING FILMTRANSPORT N.B.B.
850
-
Je hoeft niet stokoud te zijn om nog te weten dat film echt een sensa
tie was. Zeker tot aan het begin van de jaren zestig, toen ook de tele
visie zich nog omringde met zo'n aura, waren bewegende en spreken
de beelden bijzonder.
Om redenen die ik nog steeds niet echt precies weet, kon bij een
meerderheid van het gereformeerde deel der natie de bioscoop niet
en de televisie wel, ook als daarop een bioscoopfilm vertoond werd.
Het taboe moet te maken hebben gehad met het duister van de bio
scopen en de sfeer van losbandigheid die om deze kermis attractie
hing. Televisie werd geconsumeerd in de controleerbare huiselijke
kring.
In ieder geval, wij mochten als kind niet naar de bioscoop. Het bleek
echter dat aan dat verbod op verschillende manieren viel te ontsnap
pen.
Van één vriendje hadden de zeker niet armlastige ouders de gewoonte
om hem voor zijn verjaardag twee of drie kinderen uit te laten nodi
gen. Die werden op een woensdagmiddag achterin de DS gezet en
naar Rotterdam of Amsterdam gereden, waar ik m'n eerste Cinerama-
ervaringen beleefde en - jaren later reconstruerend - in Alhambra de
Swiss Family Robinson heb gezien. Echte protesten thuis tegen der
gelijke uitstapjes kan ik me absoluut niet herinneren. Het jaar daarop
mocht ik gewoon weer mee in de DS voor een nieuwe filmsensatie.
Een speciaal plekje in mijn filmhart heeft het Minerva-theater in
Heemstede. Dat is al jarenlang geen bioscoop meer, voorzover ik
weet. Mijn middelbare school organiseerde daar de jaarlijkse toneel-
en cabaretavonden. En gedurende een aantal jaren vertoonde mijn le
raar Nederlands, filmchroniquer voor Trouw en de VPRO, dr. H.S.
Visscher er voor middelbare scholen op door de weekse middagen
bijzondere films als John Fords 'Stage Coach' en Agnès Varda's 'Cleo
de 5 a 7', die bij ons een zekere belangstelling voor film als kunst
moesten opwekken. Dat is in mijn geval behoorlijk gelukt.
Maar vóór deze meer sophisticated filmervaringen waren er die uit de
lagere schooltijd. De gemeente Heemstede haalde niet alleen in de
buurgemeente Bennebroek, waar ik woonde, het huisvuil op, maar
wilde de jeugd uit dat dorp ook wel in staat stellen begin januari de
afgedankte kerstbomen in te zamelen en die op een bepaald punt in te
leveren, waar op zeker moment onder toezicht van de plaatselijke
brandweer de fik in de berg bomen werd gestoken. Er aan bij te dra
gen dat die berg bomen enorm hoog werd, gaf je als kind alleen al
een goed gevoel. Dus we belden bij iedereen in het dorp aan om te
vernemen of er nog een afgedankte boom beschikbaar was. Zo ja,
dan werd deze naar Heemstede gesleept voor de berg, maar vooral
ook omdat iedere boom een kaartje opleverde voor het Minerva-
theater, waar op een ochtend tegen het eind van de kerstvakantie een
filmprogramma werd aangeboden. Thuis waren er kennelijk ook geen
problemen met die bioscoopvoorstellingen. Onder barre omstandig
heden werden in die jaren de bomen opgehaald, weggebracht en ver
brand. En in de evenbarre koude werd dan op een januari-ochtend
naar het Minerva-theater gefietst waar in een zaal vol joelende kinde
ren films werden vertoond. Om te beginnen natuurlijk tekenfilms. En
het hoofdprogramma was altijd een Laurel Hardy, die we wel ken
den van 'Comedy Capers'. Maar die filmpjes waren altijd heel kort en
daarin liep iedereen veel te snel. Dat was tv. In het Minerva-theater
zagen we dat de dikke en de dunne net zo gewoon liepen als wij - nou
ja, op hun manier dan - ook konden praten en in staat waren tot lange
avonturen in bijvoorbeeld het vreemdelingenlegioen. Hun avonturen
bleven in zwart-wit, maar ook dat was voor ons gevoel 'film'.
Voor mij, mijn broertje en onze vriendjes was die jaarlijkse winter-
tocht naar Minerva een sensatie. In de eerste plaats om wat we daar
in een grote zaal, met heel veel anderen op een heel groot doek te
zien kregen. Maar ook omdat dat je voor je gevoel iets deed wat in ze
kere zin niet mocht.
Pikant detail bij dit alles is ook dat wij nooit een kerstboom in huis
hadden. Dat kon namelijk ook niet, dat was heidens. Bomen ophalen
bij anderen en die inruilen voor een bioscoop-kaartje, dat kon wel.
Wat was de wereld toch mooi, overzichtelijk en vol verrassingen.
Jan Heijs
Engeland heeft eindelijk te kennen gegeven zich te willen aanslui
ten bij EURIMAGES. Hetgeen Britse producenten de gelegenheid
geeft via co-produkties een beroep te doen op Europese subsidies.
Engeland is het 23e land dat deel uitmaakt van EURIMAGES.
In de tekst van het artikel van drs. J.Ph. Wolff, "De verhuurbaar
heid van Europese films", in het vorige nummer van dit blad staat
een verwarrende fout.
In het overzicht op blz. 7 staat in de kolom "productieland" in het
vak over Duitsland achtereenvolgens "VS, Frankrijk en andere". Dit
moet zijn: "VS, Duitsland en andere".
Tot en met eind november hebben de volgende verzendingen via
het nachttransport van van Gend Loos plaatsgevonden. Over
het algemeen vond een daling in het aantal colli plaats in 1992 te
genover een vergelijkbare periode in 1991.
1992
1991
verschil
Hoofdfilms
12.209
12.989
-/- 780
Trailers
8.305
6.279
-/- 2.026
Reklame
14.876
9.471
-/- 5.405
Trailers reklame
5.504
4.056
-/-1.448
Standees
850
Diverse w.o.reklamefilms
en het blad FILM
16.838
18.155
-/-1.317
Het Bestuur van de Stichting Transport N.B.B., bestaande uit
J.Nijland (voorzitter), Mevr.Drs.M.L.WoIff en J.Arkenbout, heeft
voorlopig het tarief voor 1993, ingaande op donderdag 30 decem
ber 1992, vastgesteld op 32,50 per hoofdfilm.
Een stijging van 2,50 per hoofdfilm derhalve, welke noodzakelijk
wordt geacht door een verhoging van de vervoerskosten in 1993,
alsmede door het renteverlies, veroorzaakt door de onvoldoende
betalingsdiscipline van de leden.
