ELECTRONIC
DOOR: KEES HOÓENBIRK
Componist Alan Menken heeft zijn vierde setje Oscars gewonnen: beste liedje en beste musicalscore van Pocahontas.
Hij kan zich alvast opmaken voor zijn negende en tiende Academy Award voor The hunchback of the Notre Dame.
Sinds hij in 1989 voor Disney muziek begon te schrijven is hij mede-verantwoordelijk geweest voor de hernieuwde
populariteit van de tekenfilm.
Hits als 'Under the sea' en 'Beauty and the beast' vormden het begin van een monopolie op het filmliedjesprijzenfront.
Zijn positie lijkt dermate onomstotelijk te zijn dat collega's en collectionneurs het niet meer eerlijk vonden.
Daardoor complementeert de CP 45 exact
de techniek, die in duizenden Dolby films
is benut.
Dat betekent beter geluid - real Dolby
sound - in uw theater, voor niet meer dan
wat U voor een kwalitatief mindere pro
cessor zou moeten betalen.
Met de CP 45 kan elke cinema nu profite
ren van Dolby 'SR', het geavanceerde 4-
kanaals, analoge process met een bijna
digitale helderheid en betrouwbaarheid.
SR-releases worden uiterst veelvuldig uit
gebracht en op elke Dolby Digital print is
standaard ook een SR-track aanwezig!
How it's done... De CP 45 profiteert van de
economische IC's, ontwikkeld als ant
woord op de zeer grote vraag voor de
Dolby Technologie en heeft tevens een
sterk vereenvoudigd voedingssysteem.
Een verdere besparing komt voort uit een
nieuwe benadering voor speaker-equalisa-
tion. Elk kanaal in de CP 45 heeft 7 EQ-
banden, die in combinatie werken met
regelbare hoog- en laag- frequentie-'shel-
ves' en een instelbare electronische
crossover.
Het resultaat in een theater met een
behoorlijke akoestiek en moderne luid
sprekers, bi-amp gevoed, is een perfecte
prestatie naar de internationale standaard
curve. Oudere luidsprekers profiteren
weer van de vriendelijke optimalisering
waardoor ongewenste neveneffecten wor
den voorkomen.
De technische specs zijn op aanvraag
beschikbaar. Er kan worden gerekend op
dezelfde standaard waarden en aanslui
tingen. Naast 2 paar gebalanceerde ingan
gen voor twee projectoren, met stereo-
solarcellen, zijn er 6 ingangen voor exter-
nal magnetic preamp/digital adapter of
Auxiliary signalen.
De unit meet 3 HE bij 19" (133 x 483
mm.) diepte 308 mm.voorzij de 40 mm.=
348 mm. totaal.
Met de CP 45 is het niet langer de vraag of
U zich kunt veroorloven om een echte
Dolby cinema-processor te installeren.
Het is eerder de vraag of U zich kunt ver
oorloven om het NIET te doen
G.J. Muhlenbaumer.
Animatiefilms hebben veel baat bij muziek.
In tegenstelling tot 'live action' zijn de emo
ties gekunsteld tot stand gebracht, dat wil
zeggen getekend of frame voor frame vast
gelegd. Hierdoor worden gevoelens in het
verhaal veelal rechtlijnig weergegeven,
temeer daar de doelgroep voor een belang
rijk deel bestaat uit een jeugdig publiek.
Om deze enigszins versimpelde psycholo
gie van de karakters diepgang te geven is
een muzikale onderbouwing nodig. Bij
gebrek aan echte acteurs zorgt de muziek
voor persoonlijkheid en identificeerbaar
heid.
Het is een dankbare taak om voor teken
films te componeren want zoals de muziek
meehelpt de filmpersonages te vormen, zo
roepen de figuurtjes en gebeurtenissen aan
dacht op voor de muziek.
In animatie is de muziek zeer hoorbaar.
Alles is immers nadrukkelijk gemaakt.
Vroeger verliep de score zelfs dermate syn
chroon met de getekende bewegingen in
beeld, dat men deze begeleidingstechniek
met een speciaal werkwoord aanduidde:
"mickey mousing". Als Mickey van de trap
viel, hoorde je de xylofoon, roetsjend van
de hoogste naar de laagste toon.
Tegenwoordig werken de musici subtieler
met synchroniteit. De enige keer dat er
gemickey-moused wordt in Pocahontas is
als de wasbeer Meeko het heeft voorzien op
de kersen van de Britse mopshond Percy
die net een bad neemt. Na veel stuntwerk
van beide beestjes belandt de tuttige hond
in de modder precies de gelegenheid
voor een toepassing van muziek die de actie
op de voet volgt, inclusief xylofoon. Maar
nu is het parodie op een beproefd recept.
Een dei de reden waarom muziek bij teken
films zo sterk in het oor springt is dat deze
produkties eigenlijk de enig overgebleven
vorm van de ouderwetse musical zijn. Een
geniale tekstschrijver als Howard Ashman,
die met Alan Menken aan vier projecten had
gewerkt voor hij in 1991 overleed, was een
librettist in de klassieke zin van het woord.
Zijn teksten voor de vele liedjes, van 'Mean
green mother from outer space' uit The little
shop of hormrs (1986) tot 'Friend like me'
uit Aladdin (1992, postuum), hielpen het
verhaal vooruit in plaats van het verloop van
de film even op te houden.
Ook Menkens 'lyricist' Stephen Schwartz
stond aan de basis van de totstandkoming
van hun film. Voor Pocahontas schreef
Schwartz na bestudering van indiaanse
legenden, de tekst van het liedje 'Colors of
the wind' nog vóór er muziek of zelfs maar
een storyboard voor de film zelf was
gemaakt. De song gaat over het respect
voor de natuur en de visie van andere cul
turen op het leven (het past precies in de
'new age'-gedachte die sterk in Los Angeles
en omstreken leeft). Het is dan ook terecht
dat zo'n nummer, dat centraal staat in de
thematiek van de bijbehorende film, de
Oscar krijgt voor de 'best original song'.
Ook al is het de zoveelste keer dat Menken
wint.
Dramatisch
Wat de kenners echter ging vervelen was
dat sinds de komst van Menken naar de
Disney-studio's de gewone (instrumentale)
achtergrondmuziek bij 'live action'-films
geen enkele kans maakte op een Oscar in de
categorie 'best original score'. De liedjes
voor de getekende musicals eisten alle aan
dacht op en versloegen vanaf The little mer-
maid alle betere partituren van John
Williams, George Fenton of Jerry
Goldsmith. Na 1984 was namelijk de apar
te categorie 'song score/adaption score' om
twijfelachtige redenen afgeschaft. Dat de
Academy-leden bij de bepaling van hun
keuze voor de score-Oscar sindsdien eigen
lijk niet naar de liedjes, maar alleen naar de
Jj SPLIJTZWAM IN FILMMUZIEK
