WIJ WERKEN AL MEER DAN 10 JAAR
IN DE "POLDER DE VELSERBROEK"
AAN:
EEN POLDER IN BEELD
KFP audiovisuele techniek kan meer dan
het werken aan een fihn-documentaire:
begin van de jaren zestig toen Huub bij de
bioscoopondememing Wolff zijn eerste
Cinemanifestaties organiseerde, (uitgever
Otto Cramwinckel).
FESTIVALS EN SCHRIJFTALENT
Als uitgever en hoofdredacteur van De
Filmkrant werd ik een fervent bezoeker van
internationale filmfestivals, met name die
waar je nieuwe talenten kon verwachten,
zoals Cannes, Berlijn en Venetië. Jaarlijks
nam ik me ook voor een festival te bezoeken,
waar ik nog nooit geweest was en zo beland
de ik in steden als Mannheim, Hof,
Montréal, Toronto, Moskou, Sao Paulo en
Tokio. Zeker die kleinere festivals boden de
gelegenheid nieuwe talenten in het begin van
hun carrière te ontdekken, zoals Jim Jar-
musch, Atom Egoyan, Béla Tarr, Alexander
Sokurov, Clemens Klopfenstein, Krzysztof
Kieslowski en Boris Lehman. Via De Film
krant en later ook als recensent bij de
Volkskrant en Trouw had je de gelegenheid
deze talenten nader bij je lezers te introduce
ren en te proberen je begeestering over te
brengen, omdat je wilde dat zoveel mogelijk
mensen hun prachtige films ook zouden
gaan zien. Hoogtepunten in deze festival
gang waren onder meer het bezoek in 1985
aan Tokio, waar ik de wereldpremière en
persconferentie van Kurosawa's "Ran" bij
woonde en twee jaar later het Filmfestival
van Moskou, waar onder het nieuwe bewind
van Gorbatsjov de schappen met verboden
films werden leeggehaald en bijvoorbeeld
Aleksander Askoldovs "De Commissaris"
- RECLAME TECHNISCHE FOTOGRAFIE
- DIA-PRESENTATIES en VIDEO
- AV-PRODUKTIE en REGIE
- GRAFISCHE-VORMGEVING en BEWERKEN
VAN BESTAAND BEELDMATERIAAL
- VERHUUR PRESENTATIE-APPARATUUR en
"HUISBIOSCOOP"
- BEGELEIDING VAN CONCEPT TOT EIND PRODUKT
pJOp) audiovisuele
ü^ürCr techniek-
Lid audiovisuele beroepsvereniging NBF en aangesloten bij SVFN
(Vak-Fotografie Nederland), Ondernemersverklaring audiovisuele branche
na twintig jaar zijn wereldpremière beleefde.
Ook bood De Filmkrant de mogelijkheid
nieuw schrijftalent een podium te geven.
Niet zonder trots kan ik melden dat talloze
recensenten van (landelijke) dagbladen hier
in hun eerste stukken over film schreven,
zoals mijn opvolger Mark Duursma
(Trouw), Mark Moorman en Jos van der
Burg (Het Parool), Monique van de Sande
(Algemeen Dagblad) en Huib Stam (de
Volkskrant).
PRODUCTIE-LEERSCHOOL
Maar ruim vijftien jaar films recenseren
begint toch aan je te vreten. Gaandeweg
betrap je jezelf erop dat je per week toch tal
loze uren zit te kijken naar regelrechte onzin
en rotzooi, die je terwille van je stukje toch
maar tot de laatste minuut uitzit. Een stukje
schrijven bleef altijd leuk, maar tijdens het
kijken kreeg ik al meer het gevoel dat ik m'n
tijd beter kon besteden.
Met de Rotterdamse familie Rijneke had ik
me in de tweede helft van de jaren tachtig zij
delings, maar intensief al met filmproduktie
beziggehouden. Met 'vrienden van Rotter
dam' hadden we een megalomaan project
opgezet, "City Life"waarvoor twaalf regis
seurs uit de hele wereld een korte film zou
den leveren over de stad waarin zij woon
den. Na vijfjaar ploeteren was de vier uur
durende film er en die opende op 25 januari
1990 voor een half lege Luxor-zaal het
filmfestival van Rotterdam, terwijl buiten
één van de zwaarste stormen ooit ons land
teisterde en platlegde. Hadden we maar niet
de toren van Babel als
logo van het project
moeten nemen
"City Life" werd mijn
produCtie-leerschool,
een vak waar Huub
altijd ernstig tegen ge
waarschuwd had. Zijn
medewerker Kees Ka-
sander had dat advies
echter al met succes in
de wind geslagen en ik
zag voorshands nog
geen reden om dat ook
niet te doen.
Nadat ik midden 1991
door Ruud Monster en
Jan Ketelaars van JU
RA Filmprodukties be
naderd was om hen -
beiden filmmakers - bij
te staan bij hun produk-
ties, hakte ik begin
1992 de knoop door. Ik
zegde mijn medewer
king aan Trouw op en
gaf mezelf nog een half
jaar de tijd om van m'n
imago 'Mr. Filmkrant'
af te komen. Eind juni
1992 leverde ik m'n
125e krant als hoofdre
dacteur af en gaf de
krant door aan een
nieuwe generatie, die
het, na wat aanloop-
Voor meer informatie
postbus 37
1970 AA IJMUIDEN
tel.: 023-5391476
problemen, de laatste jaren uitstekend doet.
MEERWAARDE
Met onze ervaringen als respectievelijk
filmmaker uit de school van Frans Zwartjes
en recensent, hebben Ruud en ik in de afge
lopen jaren bij JURA een behoorlijk goed
gevoel ontwikkeld voor interessante film
projecten en talentvolle nieuwe makers.
Doorslaggevend daarbij is of je op basis van
gesprekken en papier een betreffende film
zelf graag zou willen zien en of je het
gevoel hebt met de betreffende persoon of
personen een creatief maakproces in kunt
gaan. Dat laatste betekent in de eerste plaats
respect voor eikaars inbreng en een weder
zijds vertrouwen dat die gezamenlijke
inbreng een meerwaarde oplevert. Dat lukt
niet altijd, maar we kunnen inmiddels toch
terugzien op zeer geslaagde films als
"Procedure 769" van Jaap van Hoewijk en
Rikkert Boonstra, een film die inmiddels
over de hele wereld door miljoenen mensen
is gezien en succesvolle films van makers
als John Appel ("Johnny Meijer"), John-
Albert Jansen ("En nu de droom over is
over de Surinaamse dichter Michaël Slory)
en Karin Junger Birthplace Unknown" en
"Mixed Feelings"). Met de drie laatstge
noemden zijn we inmiddels al weer met
nieuwe documentaires bezig.
Zo langzaamaan sluipt ook de fictie-film
ons bedrijf binnen. De NPS vertoont een
dezer dagen de single-play "Off mineur"
van Ramón Gieling. Deze maand draaiden
we een korte speelfilm van theatermaker
Dick Hauser. We ontwikkelen lange speel-
filmprojecten met Erik de Bruyn en Ar
mand Perrenet en een historische tv-drama
serie met Wil Schackmann en Pieter
Verhoeff.
We zijn er inmiddels achtergekomen dat
produceren met z'n tweeën heel aangenaam
is. Je deelt de sores en de pret, kunt voor
elkaar inspringen en allebei kun je met een
gerust hart ook af en toe iets anders doen
dan produceren. Zo doet Ruud soms came
ra of geluid voor anderen en broeit hij weer
op eigen projecten. Zelf stil ik mijn honger
naar het ontdekken van nieuw talent een
aantal weken per jaar door voor het
Filmfestival van Mannheim-Heidelberg op
zoek te gaan.
Na honderd jaar cinema blijken er toch
steeds weer mensen te zijn die verfrissend
met het medium omgaan of het gisteren
werd uitgevonden of mensen die op een
uiterst verrassende manier die erfenis in
hun eigen werk vormgeven. Mijn nieuws
gierigheid naar die talenten doet me nog
steeds op zoek gaan, daar ruchtbaarheid aan
geven en waar nodig produktioneel bij te
springen. Het houdt de film en jezelf jong.
Mijn pen geef ik nu terug aan:
ALLY DERKS, directeur van het Inter
national Documentary Festival Amsterdam
(IDFA).
ii
7977 - 1997 20 JAAR JONG
iniiimiiiiTiiiiiiiiiiiiiiitiiTii'iiii!Hillliilllliiüllllllllllllllllllll
ii
