Tora Tora Tora
column
Foto Jeroen Huijsdens
Wij van de TV zijn erg verwende jon
gens. In LosAngeles worden we met
de limo opgehaald en door alle grote
studio's onbehoorlijk schaamteloos
gefêteerd. Maar na 33 MGM-pluchen
leeuwtjes heb je het toch ook een
beetje gezien. Echter.wat een ver
schil met het voetvolk van de inde
pendent distributeurs die enige tijd
geleden in L.A. weer amechtig door
de gangen van het Loews Hotel
moesten rennen op zoek naar die
ene hitfilm. Al die kantoortjes in de
hotelkamers worden dan nog eens
bevolkt door types die in Nederland
op zijn minst tien jaar TBS aan hun
broek zouden krijgen. Of hoogblonde
Californische barbie dolk die enkel
tot doel hebben de mannelijke inko
pers iets uit hun broek te laten trek
ken: hun portefeuilles!
Na al die jaren op de filmmarkten
heb ik een fascinerende, ja bijna
obsessieve belangstelling ontwikkeld
voor mijn Japanse collega-filminko-
pers. In tegenstelling tot de krenteri
ge Hollanders komen de Japanse film
bedrijven als Gaga en Toho-Towa met
50 man personeel binnenrollen. De
'Japan-microbe' heb ik opgedaan in
Cannes.
Daar deelden wij samen het hotel
Vendome.Aan de ene kant de Meteor-
troepen van Haig Balian en Chris
Brouwer, onder de hoede van de
hoteleigenaar die iets te veel naar
Fawlty Towers had gekeken. De man
was zo nijdig dat het jonge grut van
Meteor pas om vijf uur 's ochtends
kwam aanzeilen dat hij elke keer
weer de code van het deurslot veran
derde. Zo werden wij vaak 's och
tends op de drempel aangetroffen, de
nuttelozen van de nacht.
Zijn Japanse vrouw had de andere
helft van het hotel onder haar hoede.
De Japanners kwamen na een zware
beursdag altijd in militaire slagorde
het hotel binnenmarcheren. Strikte
hiërarchie: de president voorop, daar
na de nummer twee en zo kon je
makkelijk doortellen. Achteraan stee
vast de dames. Het woordenboek
voorziet niet in een Japanse versie
van het woord 'emancipatie'. De
Dames waren dan ook beladen en
behangen met tassen, scripts, prulla
ria, folders en fungeerden als echte
muilezels.
In de bar echter kregen we een totaal
ander beeld te zien: de president ach
ter een glaasje water, minzaam toekij
kend hoe de Young Executive
Females met een verbazingwekkend
tempo glazen pure whiskey achter
oversloegen met de verbetenheid van
een Tora,Tora,Tora-aanval. Niet zelden
zag je 's ochtends een paar van die
arme meisjes nog totaal lazarus met
een knal in de gebakken eieren
belanden, tot grote ergernis weer van
onze hoteleigenaar. Daarna werden
de laptops van de vice-presidents
weer in de rugzakken geladen en ver
trok de colonne weer richting Palais
des Festivals.
De fllmsmaak van onze Japanse colle
ga's is even opmerkelijk. Jaren gele
den had de filmverkoper van Summit
het idee om een prachtige romanti
sche filmproductie te gaan 'pitchen'
voor een aantal distributeurs tenein
de het enthousiasme van de hele zaal
als extra argument te gebruiken. De
Japanners hadden - om maar zeker
geen woord te missen - al ruim een
uur voor aanvang driekwart van de
stoelen in beslag genomen. Na een
gloedvol betoog kwam de onvermij
delijke rondvraag. Wij zaten nog na te
snikken, want het was wel een heel
romantisch verhaal. Achter in de zaal
stond de president van Toho Towa
op. Meteen kwamen drie rijen in
beweging en kwam de hele delegatie
hielenklikkend in actie. De president
richtte het woord tot zijn nummer
twee, onhoorbaar, nummer twee
ratelde dit door naar nummer drie en
na zo'n vijf minuten, twee rijen ver
der sprong de tolk van dienst enthou
siast naar voor om de analyse daad
krachtig te vertolken: Whele ale the
helicoptels? Stoly without
Helicoptels, no good stoly! No Good!
No Good.' Whele ale the action?
Need lot action! Bang Bang Shoot
ShootBANG BANG ACTION! End
dead bodieslotta dead bodies
Whele ale the dead bodies in
stoly.no dead bodies no good end
bang bang action goodfolJapan.
Good fol Japan! De nog steeds
enthousiast doorschreeuwende
BANG BANG-tolk werd nu door de
colonne zachtjes de uitgang opgedre
ven, het statement was gemaakt,
maar niet vooraleer de dames hier
ook, ondanks de no good veroorde
ling alle beschikbare promotiemateri
alen in de rugzakken hadden
gepropt. Wij bleven in opperste ver
warring achter. Ik besefte toen, eer
der dan Pim Fortuyn, dat de multi-
culti samenleving verder weg was
dan ooit.
Dirk van de Cinema
14 - HOLLAND FILM NIEUWS
