De ondergang van de filmcriticus
COLUMN
'Filmdis
tributeurs
van Neder
land ver
enigt u! Als
de filmcri
tici de film
willen zien,
kopen
ze maar
mooi een
kaartje/
Dirk van de cinema
Ik woon nu wel weer in België, maar leve het internet!
En wat lees ik tot mijn verbazing? AD filmcriticus Ab
Zagt vond Spion van Oranje een prul. Producent San
Fu Maltha belde hem vanuit Singapore en tierde een
uur lang (op welk budget komt dat telefoongesprek,
San Fu?). Jac. Goderie en Albert Verlinde, die beide
in de film schijnen te spelen, noemden Ab Zagt een
'lelijke, stinkende journalist'. Zagt sloeg terug en
ging flink tekeer op zijn weblog. Jongens, wat heb ik
gelachen!
Is Spion van Oranje een prul? Zoals altijd beslist het
publiek daarover. En wat is nog de rol van een filmcri
ticus in een tijd waarin via het internet honderdduizend
meningen over een film circuleren? Goede raad voor
de noodlijdende persorganen: gooi alle filmcritici
eruit en wel meteen. Overbodig. Uit de Tijd. Slecht
schrijvend. Minkukels. Uitvreters. Alcoholisten. En een
onkostennota om u tegen te zeggen. Van Berlijn naar
Cannes, naar Venetië, naar Toronto, naar Dubai, naar
Sundance, naar Rotterdam. Hoeren en snoeren! Ik heb
altijd mijn publiciteitsafdelingen op het hart gedrukt
dat je met filmcritici maar twee dingen moet afspre
ken: zorg dat de titel correct is gespeld en vet gedrukt
(dat is voor velen onder hen al een hele opgave) én
zorg dat de foto rechtsonder komt te staan. Daar valt
de blik van de lezer het snelst!
Behalve Beerekamp en Van Bueren - beide trou
wens notoire innemers van spirituele dranken - heb ik
tijdens mijn distributiejaren kennis gemaakt met een
zooitje slecht opgeleide, narrige, onderontwikkelde
en gefrustreerde opstellenschrijvers die nog geen
Bunuel van een Godard konden onderscheiden. Maar
wel op onze kosten naar LA en dan nog het gore lef
hebben om een film de grond in te schrijven! Toen
dacht ik namelijk nog dat hun mening wat uitmaakte.
Tot de dag dat ik als directeur van Warner Bros. een
hakkelende projectionist voor mijn bureau kreeg die
mij het volgende meedeelde: 'Sorry, meneer De Lille
(deze man heeft het Nederlandse schoolsysteem van
de jaren 50 nog doorlopen), maar ik heb net bij de
landelijke persvoorstelling van LA. Confidentialeen
grote fout gemaakt. Ik heb eerst reel vier vertoond
en toen pas reel drie. Dat is mij nog nooit gebeurd. U
moet de heren critici hierover inlichten.' Ik heb hele
maal niemand ingelicht. En genoten van de kritieken:
'Een ingenieuze film met verrassende flashbacks', 'een
zeer onconventionele structuur in de opbouw van het
verhaal'. Wat een giller!
Ruim dertig jaar geleden heeft de notoire distributeur
Robbert Wijsmuller van Concorde Film op basis van
Foto Tan/a van
Rooden
de traditie van de beroemde Fred Denker het idee
voortgezet om tijdens de persvoorstellingen in het
roemruchte CIC op het Allebéplein in Amsterdam de
persmappen te vullen met briefjes van vijftig gulden.
Als douceurtje voor een milde kritiek. In al die jaren
heeft hij er exact vijf teruggekregen met de bood
schap: 'We zijn niet te koop!' Ik ken de namen van de
critici die het geld hebben geretourneerd. Dus ook van
de critici die het geld niet hebben geretourneerd!
En dan de laatste uitsmijter om de huidige generatie
publiciteitsmedewerkers van de filmkantoren voorgoed
duidelijk te maken dat ze absoluut geen vrees moeten
hebben voor dat stelletje uitvreters: ooit hoorde een
medewerker tijdens de vlucht Nice - Amsterdam achter
zich een brommende Eric Koch van De Telegraaf die
zei: 'die klootzakken van Warner Bros. hebben mij niet
uitgenodigd op het setbezoek van Abeltje in Luxem
burg, dus ik zweer je, ik schrijf die film totaal de grond
in.' Abeltje heeft meer dan vijf miljoen euro box office
gedaan. Koch heeft woord gehouden en de film in De
Telegraaf totaal de grond ingeschreven. The man has
balls!
Dus filmdistributeurs van Nederland verenigt u! Show
some muscle. Als de filmciritici de film willen zien,
kopen ze maar mooi een kaartje. Alleen nog persvoor
stellingen voor lekker meewerkende glossies en tv- en
radiostations!
PS Bericht aan de HH filmcritici die dit stukje lezen:
uiteraard verkondig ik hier een erg subjectieve mening
en wil ik alleen de allerdiepste expressie van mijn
allerdiepste emotie - zoals het in Kunst behoort - uiten.
Het staat u allen vrij om niet akkoord te gaan! m
