riaal heeft men op dit gebied de gewenste resulta
ten in Duitsland kunnen bereiken. Men heeft uiter
aard vergelijkingen gemaakt tussen Amerikaanse
en Duitse projectieschermen en men is daarbij tot
de slotsom gekomen, dat beide gelijkwaardig zijn,
dat wil zeggen het Amerikaanse Miracle-Mirror-
Screen en het Astrolite-projectiedoek, alsmede het
Duitse Schumann-doek. Het laatste doek heeft nog
het grote voordeel, dat de naden practisch onzicht
baar zijn. De heer Kemna was er verder van over
tuigd, dat ook andere Duitse fabrieken projectie
doeken van goede kwaliteit kunnen vervaardigen.
Verder heeft de heer Kemna gepleit voor een lang
zame en gestadige ontwikkelling van de filmpro
jectietechniek. Hij had de indruk, dat men in
Amerika bij de toepassing van het CinemaScope-
systeem op zulke grote bezwaren van de zijde der
bioscoopondernemingen was gestuit, dat aldaar
althans voorlopig aan andere systemen de voor
keur gegeven zou worden. Het aantal bioscopen,
dat zonder grote kosten geschikt kan worden ge
maakt voor de toepassing van het CinemaScope-
systeem, is zeer beperkt, nog afgezien van de grote
kosten, die voor de aanschaffing van de Cinema-,
Scope-installatie betaald moeten worden. Het lijkt
hem raadzaam voor de bioscoopexploitanten zich
bij het aanschaffen van nieuwe projectiedoeken te
baseren op een formaat van 1 2, waardoor nog
enige speling bestaat ten opzichte van het formaat
1 1,85, waarvan hij verwachtte, dat het op den
duur algemeen zou worden toegepast.
Niet onvermeld mag blijven wat de heer Kemna
nog mededeelde over de moeilijkheden, die zich in
Amerika bii het gebruik van films met gemagneti
seerde geluidsbanden hebben voorgedaan. Bij de
voorstellingen heeft men meermalen met storingen
te kampen gehad, waarvan de
opheffing op grond van vak
bondsverordeningen niet door de
bioscoopoperateur, maar slechts
door een ingenieur ter hand mocht
worden genomen. Daarom bestaat
in Amerika de tendenz om naar de
fotografische geluidsband terug te
keren. Men mag daarbij niet ver
geten, dat de laboratoria in Ame
rika voor het maken van elke kleu-
rencopie verschillende weken de
tijd hebben en dat het mede daar
aan te danken is, dat door zorg
vuldige arbeid een hoge kwaliteit
van de geluidsband bereikt wordt.
Voor Duitsland zag de heer
Kemna in de magnetische geluids
band grote voordelen.
Er werden verschillende gedeelten uit Ameri
kaanse en Duitse films van verschillende breedte
vertoond, waarbij vooral een gedeelte uit de film
„Eine Liebesgeschichte", die volgens het Garutso-
Plastorama-systeem gemaakt was, grote indruk
maakte. Minder bevredigend was het effect van
een Duitse film met een gemagnetiseerde geluids
band. Hoewel ongetwijfeld het frequentiebereik
van deze geluidsband aanzienlijk groter was dan
van de fotografische geluidsband, zoals wij die ge
wend zijn, moet ons de opmerking van het hart,
dat ook de bijgeluiden en het geruis van deze mag
netische band hinderlijk en storend waren.
Bij de daarna gevoerde discussies werd ter ver
dediging aangevoerd, dat bij een verbreding van
het magnetische geluidsspoor, hetgeen blijkbaar
technisch zeer wel bereikbaar is, het geruis aan
zienlijk beperkt zou kunnen worden.
Eric Pommer heeft zelf nog het nodige verteld
over zijn ervaringen bij de productie van de film
,,Eine Liebesgeschichte". Hij was van mening, dat
het vier geluidsbandensysteem grote artistieke mo
gelijkheden voor de filmkunstenaars oplevert.
Het congres werd besloten met het bezoek van
de congressisten aan de Foto-Kina 1954, de grote
tentoonstelling van alles wat er op film- en foto
gebied maar denkbaar is, welke in die dagen even
eens in Keulen werd gehouden. Dat daarbij vooral
de nieuwste typen projectoren, versterkers en pro
jectiedoeken de meeste aandacht trokken, behoeft
geen betoog.
Close up van een visserskop.
Uit de film: „VIEREN MAAR1" van Herman van der Horst.
S-i
