indruk afkomstig schijnen te zijn uit zeer grote ruimten.
De projectiecabine, die is „aangesloten" op vier pro
jectieruimten, kan als een voor deze rubriek bekend ter
rein worden verondersteld. Wij willen echter niet nalaten
te vermelden, dat men toch wel vreemd staat te kijken
wanneer men bij het betreden van zulk een cabine wordt
geconfronteerd met vier 35 en evenzovele 16 mm projec
toren, waarvan er vier in gebruik zijn met vier verschil
lende films of filmfragmenten; met allerlei in de bio-
scopie onbekende hulpinstrumenten en met een onvoor
stelbare hoeveelheid aansluitmogelijkheden voor allerlei
doeleinden. Het is begrijpelijk, dat deze projectieruimten
vrijwel constant in gebruik zijn, omdat steeds controles
moeten plaats vinden van werkkopieën van te kopiëren
materiaal, van af te leveren kopieën, van montages, van
titels, van synchronisaties, van kleurenkopieën enz. enz.
De negen montagekamers zijn alle voorzien van een of
meer montagetafels voor beeld en/of geluidsmontage.
Men kan hier de scènes van een film voor montage-, syn
chronisatie of trucagedoeleinden stuk voor stuk bekijken,
respectievelijk afluisteren, en men kan er nog ettelijke
andere werkzaamheden mee verrichten, die alle ten doel
hebben de tenslotte af te leveren vertoningsgerede kopie
een zo gaaf mogelijk geheel te doen zijn.
Wanneer wij dan tenslotte in de grote laboratoria te
recht komen, waar de witte jassen ook voor de bezoekers
tot de standaarduitrusting behoren en waar door een air
conditioning systeem de temperatuur en de vochtigheids
graad zorgvuldig op een constante waarde worden ge
houden, terwijl alles is gedaan om de grootste vijand van
de film, het stof, te weren, dan is het of men in een ge
heimzinnige wereld is aangeland, waar de werkzaamheden
voor een deel in het duister of onder een zwak rood licht
uitgevoerd moeten worden.
De hypermoderne ontwikkelmachines met hun lange
rijen baden van verschillende samenstelling staan in
series opgesteld en eindigen steeds met de bekende, gro
tendeels uit glas bestaande, droogkasten, waarin men de
honderden meters negatieve of positieve film langzaam
het einde van het fabricageproces ziet naderen. Vooral
bij de productie van kleurenkopieën ziet men in deze
droogkasten het beeld als het ware „tot stand komen".
De beelden hebben namelijk aan het begin van hun loop
door de droogruimte wegens de vochtigheidsgraad nog de
typische egale paarse en bruingele kleur. Naarmate het
droogproces vordert komen echter de werkelijke kleuren
(combinaties) tevoorschijn.
De hierbij opgenomen foto geeft een beeld van de
zwart/wit ontwikkelafdeling. Op de achtergrond zijn drie
droogkasten te zien en op de voorgrond ziet men de
apparatuur voor de circulatie van de chemische vloei
stoffen door de verschillende baden, die tijdens de aan
voer nauwkeurig op de vereiste temperatuur worden ge
bracht. De installatie is bovendien uitgerust met wat men
zou kunnen noemen een electronisch geheugen, dat er
voor zorgt dat elk van de baden op tijd de nodige verse
chemicaliën krijgt toegevoerd. Dit wordt bereikt doordat
voor elke 100 m film, die door de ontwikkelmachine
loopt een impuls wordt afgegeven, welke het geheugen
registreert, bij elkaar optelt en zodanig verdeelt, dat ieder
bad, nadat een bepaalde metrage is gepasseerd automa
tisch van de nodige verse ontwikkel-, fixeer- of andere
vloeistof wordt voorzien.
Bij de kleurenfilmontwikkeling is de gang van zaken
belangrijk gecompliceerder, aangezien daar veel meer ba
den toegepast moeten worden. Aan dit onderwerp werd in
het Mei-nummer van 1956 reeds een uitvoerige beschou
wing gewijd, zodat wij daarnaar mogen verwijzen.
Het zal zeker geen nadere verklaring behoeven, dat
het van het grootste belang is, dat de samenstelling van
de diverse baden en van het gebruikte materiaal (emulsie)
voortdurend en zeer grondig wordt gecontroleerd, aange
zien speciaal bij de behandeling van het negatieve mate
riaal de kleinste onregelmatigheid tot onherstelbare
Kopieerkamer voor 35
mm journaal films. Een
aantal speciale, zeer
snelle, kopieermachi
nes voor de vermenig
vuldiging van de jour
naals.