Utrecht
Computer in de
kassa
Londen heeft zijn computer ticket
booking. Drie weken heeft het systeem
op proef gedraaid en zó succesvol,
dat de Computicket Ltd. besloot er
mee door te gaan. De dienst, die voor
af kaartjes verkoopt voor bioscopen,
schouwburgen, sportwedstrijden en
andere activiteiten, waar een kassa
aan te pas komt kreeg goede wensen
mee van de minister voor lichamelijke
oefening in Engeland, Denis Howell.
Zeven van de bioscopen aangesloten
bij The Associated British Cinema's,
voornamelijk gevestigd in de buiten
gemeenten van de Britse hoofdstad,
waren de eerste zaken die zich in het
systeem pasten. De meesten van die
theaters draaiden ,,Gone with the
wind".
Het computerkaartjessysteem maakt
het mogelijk in een keer een toe
gangsbiljet te bestellen voor b.v. een
voetbalwedstrijd 's middags, een bio
scoop in de avond en daarna de re
servering van een tafeltje in een res
taurant met aansluitend kaartjes voor
een nachtclub, gecombineerd met een
gereserveerd plekje voor de auto op
een bewaakt parkeerterrein of in een
parkeergarage.
De Britten hebben het systeem (dat al
lang bedacht was) verder ontwikkeld
omdat in alle sectoren van het uit
gaansleven geen „full house" meer
wordt geboekt.
't Voetballen trekt er 50 tot 60 procent
van de totale capaciteit, rugby haalt
net 20 procent, cricket doet het met
15 en zelfs tennis in Wimbledon komt
niet aan een driekwart bezetting toe.
De Britse overheid heeft met arme be
langstelling de ideeën van Compu
ticket steun gegeven, inziende dat ver
veling de mensen zo lui maakt dat zij
niet eens meer moeite doen om iets
buiten de deur te ondernemen om
„vrije tijd te besteden".
Het ergste is dit het geval ten platte-
lande. Gevolg is dat men er op mikt
juist daar de mensen te activeren via
computerticketservice. Elk bureau kan
drie weken tevoren boeken voor een
voorstelling. Men is begonnen met vijf
„terminals", maar voor de eerste tijd
is het streefgetal 50. Men koos er
drukbeklante platenwinkels en derge
lijke zaken voor. Maar eerstdaags ko
men er ook terminals op stations en
drukke punten van voetgangersver
keer. Tweederde van het Londense
theaterpark doet er aan mee. De ex
ploiterende N.V. verdient via een klei
ne commissie per verkocht kaartje.
Er worden geen arrangementen ge
maakt, noch superkortingen afge
dwongen. Voorts moet ook de koper
een geringe toeslag betalen.
Een gigantische advertentiecampagne
heeft de start van de computerticket
service begeleid.
Zodoende weet iedere Londenaar,
waar hij een terminal kan vinden en
dat hij daar vrijwel geheel machinaal
zijn aanvraag verwerkt ziet. Een beeld
scherm toont hem of zijn bestelling
kan worden ingewilligd, óf dat de
voorstelling is uitverkocht. Dit laatste
gaat gepaard met een alternatieve
keuze.
Besluit de koper tot aankoop van de
beschikbare plaatsen dan rollen er
aparte kaartjes voor elke plaats uit de
apparatuur, met alle details erop. Hij
betaalt en is klaar. Snelheid, de accu
ratesse en de service in afstand en
tijd.
Het „computerboeken" zal zo schrijft
de vakpers vermoedelijk experimen
ten met de vertoningen tot gevolg
hebben. Een indringende reclame met
een programma geruime tijd van te
voren, waarin een rijkgeschakeerde
aanbieding van films op verschillende
dagen en tijdstippen wordt aangekon
digd is een uitstekende „teaser" voor
computickets. Dit zal de gelegenheids-
kijkers die zomaar binnenvallen op
goed geluk (en dat doet de jeugd en
die levert de meerderheid van de be
zoekers op) gaan dwarsbomen in hun
bioscoopgewoonte.
De Britten zijn er zeker van dat het
verkoopsysteem nu al niet meer valt
weg te denken en dat het zich onge
looflijk snel zal verspreiden wanneer
de aankoop vergezeld kan gaan van
een opdracht aan de bank tot betaling
en er geen contant geld meer aan te
pas komt.
13
