Jonge kunstenaars
ontmoetten op examen:
Film en Bioscoop
Arnhemse „Mr. Filmweek" „Zeer origineel"
STEMMEN UIT HET BUITENLAND
Het „mini-bioscooptheater" met 16
mm-projectie blijft de aandacht op
zich vestigen nu in Engeland en Ame
rika grotere concerns (voorshands op
informatieve marketing-manier) inte
resse tonen voor de exploitatie.
Duitsland en Zweden tonen belang
stelling en ook uit Frankrijk komen
dergelijke berichten.
Uiteraard staat of valt de mini-bio
scoop niet alleen met de technische
installatie, welke voor ieder te koop is,
maar met de leverantie van films.
Enthousiastelingen menen, dat het al
lemaal kan en de bioscooploze voor
steden en provincieplaatsen nu einde
lijk bereikt kunnen worden via een
simultaan-spel met de 35 mm exploi
tatie.
In Duitsland hoort men allerlei stem
men opgaan, die propageren een kun
dige theaterexploitant te interesseren
voor het oprichten van een „theater-
ketting", die rationeel de onkosten
voor de traditionele bioscopen om
zeilt.
Dit moet hij bereiken via een ge
standaardiseerde theaterbouw en uit1
rusting, welke de mechanisering en
automatisering volledig omhelst.
Voorstanders van de mini-stijl menen,
dat hier een grote kans ligt voor een
nieuwe exploitatie van een soort ge-
prefabriceerde bioscoop (seriebouw)
welke valt aan te passen aan de kleine
ruimten zoals deze in nieuwbouwwij
ken beschikbaar zijn. Bij voorbeeld
een winkelpand, een groot hoekhuis
etc.
Daarbij denkt men ook aan een vol
automatische, hypermoderne bio
scoop, waarin men via een muntgleuf
zijn toegangsbewijs krijgt (een munt)
en via een tweede muntgleuf toegang
tot het theater. Er geldt uiteraard een
eenheidsprijs. Er is geen plaatsbe
spreken. Het programma loopt van
's morgens tot 's avonds door. Even
tuele behoefte aan versnaperingen
kan men bevredigen via automaten.
Als toezichthouder is een geschoolde
technicus nodig. Een gespecialiseerde
technicus voor ingewikkelder proble
men kan de zorg op zich nemen voor
een geheel gebied.
Het aantal stoelen ziet men in de orde
van 80 tot 100.
Het zou volgens Duitse en Franse
voorstanders aantrekkelijk zijn groot
winkelbedrijven en warenhuizen te in
teresseren voor „combines" bij nieuw
bouw in winkelcentra met overdag een
ingang via het winkelbedrijf, 's Avonds
een vrije ingang daarnevens. „Met het
mini-theater in buitenwijken en in de
provincie brengt men de film thuis bij
de klant, zoals de TV doet. Men stelt
er de mensen mee in de gelegenheid
„moeiteloos afscheid van hun buis te
nemen"," zo zeggen zij.
een film, die in het nieuws is onmid
dellijk wil zien en er later geen inte
resse meer voor heeft; zélfs al heeft
men die film op dat moment niet ge
zien. De belangstelling voor de dan
verwachte film heeft de oudere ver
vaagd. Op die manier kan een snelle
opeenvolging van grote films in de
hoofdstad, terwijl deze niet snel tot
het platteland doordringen betekenen,
dat de films elkaar doodconcurreren
zonder dat iemand de films feitelijk
bezoekt.
NIET WACHTEN
Het publiek wil niet wachten op een
film waarover iedereen praat. Liever
betaalt men iets meer voor zijn plaats
om de film terstond te zien dan geduld
te oefenen.
Gelijktijdige premières in de grote ste
den en in de provincie is een nood
zaak geworden waar de Fransen niet
om heen kunnen. De films moeten, zo
zeggen de Franse commentatoren, net
als de tv-programma's „voor de deur"
worden afgeleverd en wel zeer snel.
Zij moeten in minimale tijd door het
grootst mogelijk aantal mensen kun
nen worden gezien.
Het zijn de slecht onderhouden, slecht
gesitueerde en niet aangepaste zaken
in de periferie, die het slachtoffer
worden van deze evolutie welke hen
uit de markt prijst.
Michael van Beek is kortelings ge
slaagd voor het eindexamen van de
Akademie voor beeldende kunsten te
Arnhem, mede dankzij zijn belang
stelling voor film en in het bijzonder
de Filmweek Arnhem.
Hij studeerde publiciteitsvormgeving
en grafische ontwerpen. Het eind
examen omvatte een „verplichte cam
pagne" en twee vrije onderwerpen,
„twee dingen waaraan ik mij kon op
trekken, omdat ik meende, dat ik het
beter kon", aldus de heer Van Beek.
Die twee waren de -opmaak van het
dagblad De Tijd en de house styling
van de Filmweek Arnhem. Bien eton-
né
In juni stond het ontwerp voor de
Filmweek Arnhem te pronk op een
tentoonstelling van examenwerk en de
officiële beoordelaars noteerden:
„zeer origineel als aanzet van een
campagne".
Deze beoordeling leverde Michael van
Beek een begeerd diploma op en ons
een uitnodiging te komen kijken.
De ontwerper bedacht een gevelver
siering voor het Rembrandt Theater,
welke in allerlei variëteiten de blik
vanger voor de Filmweek zou kunnen
zijn: een gestyleerde bioscoopbezoe
ker.
Deze „eye catcher" benutte hij tevens
voor modellen van een affiche en voor
folders, voor buitenplastieken, toon
bankmateriaal, stickers en noem maar
op.
Het uitgangspunt van Michael van
Beek was „iemand leeft in een bepaal
de omgeving en gaat naar een film in
een bioscoop kijken om uit zijn hokje
te stappen en zich voor een ogenblik
op te sluiten in een ander leven. Hij fi
xeert zichzelf in die andere omgeving
door daar actief in plaats te nemen.
Hij gaat zitten op een stoel in een rij,
kruist de benen over elkaar en in een
ogenschijnlijk passieve houding wordt
hij verschrikkelijk actief."
De zittende bioscoopbezoeker werd
97
