Jonge kunstenaars ontmoetten op examen: Film en Bioscoop
een silhouet. Een vlak (board) uitge
sneden omtrek van een bovenlichaam
met hoofd, voorzien van benen met
meer vorm en volume gemodelleerd
uit spuitplastic. „Een rij-opstelling van
deze poppen tegen de gevel van het
Arnhemse festivaltheater suggereert
een volstrekt andere, veel menselijker
wereld binnen, dan de gebruikelijke
vlakke schildering van de bioscoop
reclame." De silhouetten hebben in
derdaad een soort ontwapenende hu-
man touch. Michael van Beek wil er
de afstand tussen binnen" en „buiten
het theater" mee overbruggen. Ze zijn
halfabstracte stoepiers.
Diezelfde vormen werkte hij uit als
een aantrekkelijk raambiljet, maar ook
als een trekpop met geperforeerde
letters.
Meer plastisch aangepakt kunnen de
mensvormen, die ergens een beetje
aan beeldhouwer Henri Moore's figu
ren doen denken, ook in gazons, bij
straatlantaarns of andere plekjes bui
ten worden opgesteld. Het vlakke li
chaam is de tekstdrager. Variatie is
eindeloos mogelijk.
De heer Van Beek is pas op zijn film-
weekfiguur gekomen na andere expe
rimenten, o.a. met een cirkelvormige
figuur, waarin zodanige uitsparingen
waren aangebracht, dat het als mon
tagestuk voor veelvormige uitwerking
vatbaar was. Zelf zei hij ervan, dat hij
in de verbinding tussen de ontworpen
vorm en het idee film-bioscoop was
vastgelopen en vervolgens was door
gegaan op ,,de actief zittende man-
vrouw".
1 De ontwerper Michael van Beek bij zijn
hoekje van de eindexamententoonstelling
van de Akademie voor beeldende kunsten
te Arnhem.
2 De pop.
3 Trekpop als hangende blikvanger.
4 De montagecirkels van karton, waarmee het
filmweekidee zijn eerste gestalte begon te
krijgen.
Een maquette van het Rembrandt Theater
met de gevelversiering naar ontwerp M. van
eek.
