SAWA
REKLAME-
FILMFESTIVAL
CANNES 1988
Bewustwordingscampagne
Een (financiële) bijdrage aan de
nu zo aktuele Bewustwordings
campagne heeft de M.P.E.A.A.
echter nog niet geleverd. (De Be
wustwordingcampagne is een
landelijke promotie- aktie voor
het bioskoopbedrijf, uitgaande
van de Nederlandse Bond van
Bioskoop- en Filmondernemin-
gen).
"Nee", zegt Chantal, "Maar de
M.P.E.A.A. wil weten waaraan ze
meehelpt. De invulling is nog
niet helemaal duidelijk". Als de
N.B.B, met een zinnige cam
pagne komt verwacht Chantal
wel financiële steun van de
M.P.E.A.A. Ondanks het risiko
dat omliggende landen mis
schien met eenzelfde verzoek ko
men: "Er kunnen goede redenen
zijn om het in het ene land wel te
doen en in het andere niet. Als
een soort testcase".
Verder sprekend over de Bewust
wordingscampagne konstateert
Chantal een gebrek aan informa
tie naar het publiek toe. "Met
name in België is dat niet het ge
val. Er zijn meer media. Er is lo
kale radio, TV, de Franse pers. Er
zijn meer programma's over film
en er is zelfs een zender die 15
minuten per week trailers uit
zendt. Dat kost niets en een trai
ler is het beste verkoopargu
ment dat je hebt".
België
"Maar", voegt ze eraan toe, "Bel
gië is sowieso anders. Het heeft
ook een heel andere markt.
Films lopen in elk van de twee
taalgebieden anders waardoor je
risiko's kleiner worden. "La Bam-
ba" bijvoorbeeld liep in Neder
land slecht, in Frankrijk goed, in
Franstalig België draaide hij mid
delmatig maar in Nederlandsta
lig België ging het juist prima.
"Dirty Dancing" liep heel goed in
Brussel, ging fantastisch in Ne
derlandstalig België maar hele
maal niet in het Franstalige deel.
Tja, hoe komt dat?"
Een ander typisch Belgisch feno
meen is de geringe organisatie
in filmland.
Chantal: "In België is er geen
Bioskoopbond. Je hebt er een
kiub van verhuurders. Een klub
kleine, een klub grote en een
klub Brusselse exploitanten, het
is totaal anders. De struktuur is
anders. België heeft eigenlijk he
lemaal geen struktuur. Door het
taalprobleem zijn er altijd twee of
drie organisaties. Bovendien is
de Belg heel ongedisciplineerd.
In eerste instantie vond ik een
nationale organisatie zoals de
Nederlandse Bioskoop Bond dan
ook fantastisch maar aan de an
dere kant, hoe groter een organi
satie des te lastiger is het beslis
singsproces. Des te langduriger
ook. je kunt over-organisatie krij
gen. Eigenlijk zijn het twee extre
men waaruit ik geen keuze kan
maken. De beste oplossing ligt
waarschijnlijk in het midden".
Boeiend
Als General Manager Benelux is
het Chantal's taak zo goed moge
lijk films op de marktte brengen.
Met haar team zorgt ze ervoor
dat alle zaken die daarbij komen
kijken op de juiste wijze geschie
den.
"Daarnaast", zegt ze, "moet ik de
afdelingen in beide landen op de
hoogte houden van wat de ander
doet. Ik moet tevens zorgen voor
betrokkenheid, ook tussen de af
delingen onderling. Voorheen
was er bijvoorbeeld weinig kon-
takt tussen de sales- en de publi-
citeits-afdeling. Daar moet je
wat aan doen". Het filmvak is
een boeiend vak, meent Chantal.
"Goed of slecht, je staat altijd
voor verrassingen. Je brengt 20
tot 30 produkten per jaar, met
een korte levensduur, op de
markt. Daardoor is het wel moei
lijk om iets waar te maken of te
plannen op de lange termijn. Je
bent steeds met de komende
paar maanden bezig en je kunt
nooit van tevoren bepalen waar
je volgend jaar zit. Het is ook een
onzeker vak. Je weet nooit of een
film een sukses wordt. (De ma
jor companies hebben zo'n 20 a
30 films per jaar nodig, waaron
der 2 a 3 blockbusters, om in
nieuwe en goede produkten te
kunnen blijven investeren.) Het
sukses van "Dirty Dancing" bij
voorbeeld had niemand ver
wacht terwijl aan de andere kant
een hit op papier enorm tegen
kan vallen. BUI Cosby is de popu
lairste man van Amerika. Je ver
wacht dan ook sukses van zijn
bioskoopfilm en dan blijkt zo'n
film heel erg slecht te zijn.
Rambo I en II waren sukses-
films, maar je weet niet van tevo
ren hoe "groot" Rambo III
wordt. Dat ligt aan zo veel din
gen. De mode, het publiek dat
verandert. Als Stallone in op
spraak komt is het ook afgelo
pen. Bovendien, elke film trekt
weer een ander publiek. Bij een
bedrijf als, noem maar iets,
Coca Cola staan veel meer din
gen vast. Zij hebben meer gege
vens over hun kopers. In het
filmbedrijf staat niets vast. Maar.
het is boeiend en zolang het
boeiend is blijft het fantastisch".
Het boeiendst van alles is, wat
Chantal betreft, het samenstel
len van een nieuw team.
"Het belangrijkst zijn toch de
mensen waarmee je samen
werkt. Persoonlijk kontakt, daar
hou ikveel van. Ikzieeen nieuwe
film dan ook samen met mijn
medewerkers. Ik wil hun mening
horen. Je kunt niet alleen over
een film beslissen. Daarvoor ben
je veel te subjektief".
De toekomst
In de hogere filmregionen zijn
vrouwen niet royaal vertegen
woordigd. Wel heeft, na vertrek
van de befaamde Engelse produ
cer David Putnam, een vrouw de
totale produktie van Columbia
onder haar hoede genomen.
Chantal ziet niet echt verschil
tussen mannen en vrouwen in
het vak. Hoog of laag. Alleen de
top, de top kent geen zekerheid,
vindt ze.
Dit in aanmerking genomen sa
men met de onzekere kanten van
het filmbedrijf, hoe ziet Chantal
dan de toekomst?
"Film", antwoordt ze, "moet zich
steeds meer gaan onderschei
den van het kleine scherm, dus
de video en TV. De kwaliteit moet
goed zijn. Er moeten nieuwe
beelden komen, nieuwe ideeën.
Zalen en produkten moeten ver
anderen. Geluid, beeld, etc,
moeten beter hetgeen mede af
hangt van de technische moge
lijkheden. Je kunt het het beste
vergelijken met het concertge-
beuren. Het aantal decibels en
de show waren vroeger bedui
dend minder dan nu. Zoiets
moet groeien. Je moet steeds
verder gaan. Daarnaast blijft het
een sociaal gebeuren. Je doet
het niet thuis. Naar de bioskoop
gaan is'een andere manier om
een film te zien".
Dan nog een slotvraag tenslotte.
Welke drie films zou ze meene
men naar een onbewoond ei
land?
Chantal: "Casablan-
ca,...eh...Clair de femme, One
flew over the Cuckoo's nest en
mag ik nog een vierde noemen?
The big chili".
Marjo Roeven
Evenals in de afgelopen jaren
werd ook dit jaar in Cannes van
20 tot 27 juni voor de 35e keer
het International Advertising
Filmfestival gehouden. Een ma
nifestatie waar reklamefilms en
commercials vanuit de gehele
wereld worden vertoond onder
auspiciën van de Screen Adverti
sing World Association (SAWA),
waarvan voor Nederland Cine-
scope te Utrecht en Cloeck
Moedigh te Amsterdam de repre
sentanten zijn.
4457 deelnemers uit 34 landen
(1987: 3911 deelnemers uit 40
landen) troffen elkaar daar ter
wijl 3462 films uit 44 landen
(1987: 2895 films uit 40 landen)
door een internationale jury wer
den beoordeeld. Dit jaar was de
jury als volgt samengesteld:
voor de landen Japan, Amerika.
Engeland, Spanje, Italië, Frank
rijk en Duitsland waren er ieder
twee vertegenwoordigers aan
wezig. De landen Argentinië,
Nieuw Zeeland, Brazilië, Zuid
Afrika en de vier Scandinavische
landen hadden ieder een repre
sentant geleverd. Ons land was
dit jaar niet vertegenwoordigd.
Nederland vormt namelijk met
België en Zwitserland een poule
en zij dragen afwisselend een ju
rylid voor. Dit jaar was het de
beurt aan Zwitserland.
De films worden vertoond in 24
kategorieën en na de jurering
worden de beste commercials
bekroond met een Gouden, Zil
veren of Bronzen Leeuw, terwijl
de allerbeste commercial de
Grand Prix krijgt, de hoogste on
derscheiding. Daarnaast bestaat
er een onderscheiding voor de
meest suksesvolle producent.
Het zal duidelijk zijn dat bij een
internationale jury de normen
die gelden bij het toekennen van
deze prijzen hoofdzakelijk gedra
gen worden door de kreatieve in
breng van de jury.
Het taalgebruik, de lengte van de
reklamefilm en de van land tot
land verschillende vertonings-
kosten spelen hierbij een belang
rijke rol. Immers, er zijn landen
(Vervolg op pag. 27)
13
