Naast de programmering worden de exploitanten van advies voor
zien met betrekking tot reklame in de bioscoop, speciale akties, fol
ders, reklame in dagbladen enz. Ook werken zij incidenteel free
lance mee aan promotie-campagnes voor landelijke premières, zo
als in het verleden voor 'Amsterdamned' en 'Moonwalker'.
KRITISCHE KANTTEKENINGEN
Als het belang van promotie-materiaal ter sprake komt, breekt er een
stroom van ongezouten kritiek los op de werkwijze van sommige ver
huurkantoren. De bioscopen in de provincie blijken er wat reklame-
materiaal betreft maar bekaaid vanaf te komen. Eindeloos moet er
getelefoneerd worden over een paar posters. Voor Anne Marie zijn dit
soort zaken onmogelijk te rijmen met de Bewustwordingscampag
ne, de aktie om het landelijk bioscoopbezoek te verhogen. "Er wordt
kapitalen besteed aan het plaatsen van borden met geheimzinnige
teksten als 'In de bioscoop vergeet je dat het film is', terwijl het goed
koper en doeltreffender zou zijn om ook C- en D-steden tijdig van ver-
wacht-reklame te voorzien."
Bovendien blijkt volgens Riet en Anne Marie niet iedereen op de
hoogte te zijn van wat er in de provincie speelt.
Als voorbeeld hiervan wordt de Nationale Bioscoopdag genoemd.
Overal viel te lezen dat het een enorm sukses was en voor herhaling
vatbaar. Van het feit dat sommige exploitanten in de provincie in
grote moeilijkheden raakten, werd geen melding gemaakt. Zo gingen
een kleine 2000 bezoekers van de bioscoop in Zoetermeer op straat
met elkaar op de vuist, omdat de zalen uitverkocht waren en raakte
een exploitant in Roermond zijn schoenen kwijt bij een wilde achter
volging van bezoekers die niet alleen het meubilair deels vernielden,
maar ook de zaal bijna in brand staken. Niet direkt suksesvol dus!
Een ander punt van kritiek, dat beide dames aanroeren, betreft het
aantal kopieën. Hoewel zij zeker wel begrip hebben voor de proble
men aan verhuurderskant, pleiten zij toch voor uitbreiding van het
aantal kopieën van de paar films per jaar, die plotseling 'hot' blijken
te zijn. Met de adem van video en de volgende hit in de nek, moet het
aanbod sneller aan de vraag voldoen. Dat houdt ook in dat volgens
hen bepaalde films met een 'voorzichtiger aantal kunnen starten.
GEEN DEPRESSIE
Op de vraag hoe zij tegenover werk en met name werk binnen het
filmbedrijf staan, geven beiden een eensluidend antwoord. Ze krij
gen geen 'depressie' als het bioscoopbedrijf een slecht weekend
heeft, omdat de zon schijnt! Voor hen is film en hun bedrijf zeker niet
het enige en zaligmakende op aarde. Beiden proberen zoveel moge
lijk de hand te houden aan het devies: "8 uur werken, 8 uur feesten,
8 uur slapen". Het privéleven is heilig, met hoeveel plezier ze hun
werk ook doen.
De veelal mannelijke collega's bekijken het reilen en zeilen van Film-
plan blijkens de reakties met enige verwondering. Keer op keer wordt
Anne Marie en Riet gevraagd hoe groot ze inmiddels geworden zijn,
waarop het antwoord steevast luidt: "respectievelijk 1.63 en 1.82 me
ter". Hoewel er duidelijk groei zit in het klantenbestand van Filmplan,
ontbreekt de gebruikelijke expansiedrift. Ze zijn niet bereid er alles
voor op te offeren.
De manier van werken van Riet en Anne Marie, waarbij zij ruim tijd
willen houden voor de kontakten met klanten en verhuurders, voor
vrienden, kinderen en honden, is een bewuste keus, waarmee bei
den zeer tevreden zijn.
En ik moet zeggen, het genoeglijke pand aan de Van Eeghenstraat
ademt die sfeer. Het is er goed toeven, wat zowel vele collega's uit het
filmbedrijf als de buurtbewoners zeker met me eens zullen zijn.
'Een ouderwets rovershol', waar je onder het genot van een beker
koffie de laatste nieuwtjes hoort en even op adem kunt komen, want
- hoewel ook deze 'roverhoofdvrouwen' niet voor de poes zijn - gezel
ligheid en gastvrijheid staan hoog in het vaandel!
Annita Dekker
