MEEVALLER Enige jaren voor de oorlog draaide er in de Nederlandse bioscopen een Oostenrijkse film getiteld: "De Pastoor van Kirchfeld", het ver haal van een pastoor die moet kiezen tussen zijn roeping en zijn liefde voor een dorpsmeisje. Tegenwoordig maken de zielzorgers daar niet zo'n probleem meer van, maar vroeger waren dit halsza ken. De rol van de pastoor werd gespeeld door een tot dan volkomen on bekende Oostenrijkse acteur Hans Jaray. Deze acteur maakte zoveel indruk op de vrouwelijke bioscoopbezoekers, dat velen de film meer dere malen gingen zien. Door zijn charme en uitstraling werd hij we reldberoemd. Tijdens de oorlogsjaren, toen voornamelijk Duitse en Oostenrijkse films mochten worden vertoond, ontbrak deze film op distributie programma's. Nadere informatie leerde dat de eigenaars van de film de rechten hadden verkocht aan een Amerikaanse maatschappij en zelfs UFA-TOBIS, het verhuurkantoor van de Duitse en Oostenrijkse films, kon het zich niet veroorloven films zonder vertoningsrechten uit te brengen. Daardoor raakte de film in het vergeetboek. Ook in de eerste jaren na de oorlog, toen bijna elke film geld opbracht, dacht niemand meer aan deze film. Een paar jaar later dook er in Amerika een folder op waarin de film "Der Pfarrer von Kirchfeld" met Hans Jaray in de hoofdrol werd ge noemd. De betreffende firma bleek de rechten niet meer te hebben en wist ook niet wie ze wél had. Tot de eigenaar van in die tijd één van de bekendste filmverhuurkantoren in België "Les Exploitants Reu nis", de heer van Hout - schatrijk geworden met de verhuur van de UFA-TOBIS-films in België in de eerste jaren na de oorlog - toevalli gerwijze met de eigenaar van de rechten in kontakt kwam en ze voor veel geld aankocht voor de Benelux. Wij hadden al een aantal jaren een prettige relatie met deze man en op grond daarvan kregen wij de distributierechten voor Nederland op 50%-50% basis. De eerste keer had de film met groot sukses in Den Haag gelopen en het leek ons het beste ook nu weer in Den Haag te beginnen. Gezien onze samenwerking met de heer Hirschberg bo den wij hem de film in première aan. Eerst wilde hij niet geloven dat het de film van voor de oorlog was, maar toen bleek dat het inder daad dezelfde was, werd hij enthousiast. Zoals bij ons gebruikelijk werd met één kopie begonnen en wel in Ca- pitol. Opnieuw bleek Hans Jaray een 'lady-killer'! Elke dag stonden er lange rijen voor de kassa's en dat duurde zeven weken; toen nog twee weken Rembrandt. Kortom een reuze première in Den Haag! Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat de film in Amsterdam maar twee weken liep en in Rotterdam slechts één week. Op Brabant en Limburg na was het sukses in de rest van het land wat minder, maar "De Pastoor van Kirchfeld" bleek al met al een zeer winstge vende zaak. En dat zou men van zo'n oude film toch niet hebben ver wacht! De tweede film van Hans Jaray was "Frühlingsstimmen"in kleur. Deze film deed niets, hoewel hij ook hierin een rol als pastoor speel de. Maar die woonde niet in Kirchfeld! Dus vandaar misschien. Een tiental jaren later werd "De Pastoor van Kirchfeld" opnieuw verf ilmd met in de hoofdrol Klaus Holm, toen een bekende ster van de Duitse film. In Duitsland en andere duitstalige landen oogstte de film veel sukses, maar in Nederland deed hij niets bijzonders. Een verkla ring hiervoor is niet te geven en gelukkig maar misschien. MISSER Laatst kwam ik twee spreekwoorden tegen die mij een grandioze misser in herinnering brachten, namelijk "Door de bomen het bos niet meer zien" en "In het land der blinden is éénoog koning". Niet bepaald spreekwoorden die iets met film te maken hebben. Toch zijn ze beiden van toepassing op de volgende gebeurtenis. Begin van de jaren vijftig kwam de Duitse film ook in Nederland weer aardig aan bod, mede dankzij de aktiviteiten van Filmex, het verhuur kantoorvan Rudi Meyer, dat zich in Duitse films had gespecialiseerd. Zonder proefdraaien kon echter geen film worden aangekocht, om dat het merendeel van de totale Duitse produktie voor Nederland niet geschikt was en er bovendien een enorme hoeveelheid films uit de ja ren tussen 1948 en 1952 lag. De Duitse producenten waren in dat op zicht niet krenterig. De Residenz Studio in de Graf Adolphstrasse in Düsseldorf was soms wekenlang gereserveerd voor het proef draaien van films voor Nederlandse verhuurders. Soms ook werd het proefdraaien in de showroom gecombineerd met het bekijken van een aantal nieuwe films in de bioscopen in Düsseldorf, zoals in het prachtige Apollo Theater, dat al ter ziele was voordat de terugval in het bioscoopbezoek begon. En wie herinnert zich uit die tijd niet het Variété Theater Palladium, waar je voor 10 Mark een variété-pro- gramma van wereldklasse voorgeschoteld kreeg, incl. thee of koffie! Op een gegeven moment stonden er zoveel films op onze lijst dat de Residenz Studio van maandagmorgen t/m zaterdagmorgen voor ons werd gereserveerd. Omdat bij voorbaat vaststond dat het merendeel van de betreffende films zou afvallen, werd in principe van elke film alleen de eerste en de laatste grote acte gedraaid. Vanzelfsprekend waren er ook films waarvan van te voren werd bepaald dat ze in hun geheel zouden wor den gedraaid. Die bewuste week hadden we tot en met woensdag al 28 films afge werkt zonder dat er één uitgekomen was die naar onze mening ge schikt was. Na een ontspannen avond in Palladium begonnen we donderdagmorgen weer met frisse moed. De eerste drie waren onge schikt. Toen begon de zwart-wit musical "Das Singende Hotel". Brui send! Vrolijk! Goede muziek! Een keur van destijds beroemde arties ten als Helmut Zacharias, Hazy Osterwald, Rex Gildo, Bruce Low, Een bijna vergeten aanblik. 30 M M

Historie Film- en Bioscoopbranche

Film | 1989 | | pagina 30