1992 EN HET NUT VAN REGLEMENTEN
televisie in Europa zo'n dolgedraaid quota-systeem dat programma
beleid onmogelijk wordt, terwijl de export van de eens gezonde En
gelse industrie zo verschraalt dat geen goed Brits product meer ge
maakt wordt.
Over de complicaties bij het vaststellen of een film Europees is vol
gens de quota wil ik het niet lang hebben. We weten allemaal dat wat
de ambtenaar ook bedenkt om de nationaliteit van een film vast te
stellen er altijd een handige jongen mazen zal weten te vinden. De
ambtenaar zal dan weer wetjes bedenken om de mazen te repareren.
Dat helpt niet echt, alleen zit het filmbedrijf straks met idiote regeltjes
opgescheept. Over vrijheid van meningsuiting wil ik het nu helemaal
niet hebben, ik herhaal slechts dat Eurocraten bereid zijn de druk
pers te reguleren om tot "Televisie zonder Grenzen" te komen.
Bij quota is dus het eind van het liedje dat er geen goede televisie
meer is. Ambtenaren, in pogingen de ellendige resultaten van hun
broddelwerk te maskeren, zullen regelingen bedenken om de filmin
dustrie en daarmee de bioscoop nog verder in de ondergang te stor
ten. Er gaan ook regelingen komen die practisch niet van censuur te
onderscheiden zijn. Niet de beste film zal het brede publiek bereiken,
maar de film die door de handigste politieke intrigant gemaakt is zal
in de meeste lege zalen spelen.
Goede film en televisie kosten geld. Engeland is het enige land in Eu
ropa dat nog serieus betaalt voor goede programma's. Daarom is
BBC zo goed. Wil de EG een sterke audiovisuele industrie dan zal
daar geld voor op tafel moeten komen. Quota helpen niet.
Hoe men ook uitlegt dat qouta geen oplossing is, druk op de EG zal
er blijven om het over die boeg te gooien. Er is een methode om die
druk te verlichten: het bioscoopbedrijf steekt weer meer geld in de
nationale filmproductie. Op dit ogenblikzijn erzo goed als geen thea
tergaranties meer voor Nederlandse films, de distributiegaranties
zijn soms lachwekkend laag en is er nog wel een Bondsbijdrage in
het Productiefonds? Al die ontwikkelingen zijn begrijpelijk, maar
men moet zich wel realiseren dat quota in de bioscoop zo dichterbij
komen. Als het bedrijf geen geld voor productie beschikbaar stelt
gaan makers op andere mogelijkheden azen. Dat is voor niemand
goed. Maar het kan wel gebeuren.
Wim Verstappen
Fay Dunaway en Klaus Maria Brandauer in Burning Secret (Vestron).
Men kan geen krant of tijdschrift opslaan of de meest uiteenlopende
onderwerpen worden vanuit dit magische jaartal belicht. Van een
Europese voetbalcompetitie tot één munteenheid, van een Europees
riool tot een Europees klimaat. Het ene seminar volgt het andere
symposium op.
Aangenomen dat de eenwording in 1992 ook daadwerkelijktot stand
komt, kan men zich afvragen welke rol de N.B.B, zal (gaan) spelen.
De N.B.B, is voornemens de reglementen te herschrijven en uit te
kammen; een lofwaardig streven. Het kreupelhout weg en slechts de
essentie reguleren.
Een huishoudelijk apparaat, voorzien van een ingewikkelde ge
bruiksaanwijzing noopt niet tot lezen, maar leidt al snel tot 'experi
menteren' met gevolg: doorslaande stoppen.
Dat geldt ook voor reglementen. Een gecompliceerde regelgeving
leidt tot onbegrip, ergernis en ontduiking. Aanduidingen als 'in te
genstelling tot hetgeen bepaald in art.III, ad 3, sub b,...' moeten ver
boden worden op straffe van boycot of schandpaal. De nieuwe richt
lijnen moeten appelleren aan en gebaseerd zijn op het gezonde zake
lijke verstand.
Hoewel de N.B.B, vele leden heeft, bepalen in wezen de grote cir
cuits de vraagzijde en enkele filmverhuurkantoren de aanbodzijde.
En dat geldt voor vele bedrijfstakken. Zijn of worden deze twee par
tijen het eens over bepaalde zaken dan is een memorandum vol
doende, mits men zich daar dan ook aan houdt. De verantwoorde
lijkheid van een goed reilen en zeilen van de bedrijfstak is dan ook
niet gelegen bij een Bondsburo, Bondsbestuur of Bondsraad, ze ligt
in eerste instantie bij de marktleiders en hun bereidheid gemaakte
afspraken te honoreren. Dat is de praktijk.
Ja, maar, waar blijft dan de inspraak van de kleine verhuurder, de
kleine exploitant? Een kleine raad: nadenken! Nadenken buiten de
gemeentegrenzen, buiten de eigen kleinschaligheid, denken op lan
gere tijd in het algemeen belang. Een goed idee, een prima plan zal
door de grotere in dank worden aanvaard.
Waarom houdt de N.B.B, niet in het najaar een bijeenkomst, als men
het een Bondscongres wil noemen, okay. Waar allereerst een inven
tarisatie wordt gegeven van hetgeen nu de NBB doet:
Sprekers die de Buma/Stemra belichten, het transport, het bedrijfs
pensioenfonds, het overleg met werknemersorganisaties, de in
terne organisatie en communicatie enz.
Een bijeenkomst waar ook de leden zelf via spreekbeurten in de gele
genheid worden gesteld hun ideeën, hun gedachten te ventileren.
Hoe denken we de eventuele vruchten van 1992 te kunnen plukken,
welke gevaren bedreigen ons en hoe kunnen we deze bijtijds het
hoofd bieden. Met de nadruk op 'we', zowel de grote maatschap
pijen als de onafhankelijke zelfstandigen.
Aan de hand van de resultaten zou men nieuwe reglementen kunnen
opstellen, welke voor een ieder gelden.
WJAvR
OFF SCREEN
