MEEVALLERS
EDDIE
CONSTANTINE
MEEVALLER
Eddy Constantine
Een acteur, die zowel voor producenten, filmverhuurders en bios
coop-exploitanten veel geld in het laadje heeft gebracht, is onge
twijfeld Eddy Constantine. Je zou hem de 'Rambo' van de jaren
'50 en '60 kunnen noemen. Een acteur die zijn stempel heeft ge
drukt op het bioscoop-gebeuren van die jaren.
Naast zijn rollen als Lemmy Caution en Nick Carter speelde hij ook
nog de held in een aantal andere, succesvolle avonturen- en spio-
nagefilms.
Constantine's topjaren lagen tussen 1953 en 1965. Zijn eerste
films waren niet op de vrije markt verkrijgbaar en kwamen door
een vaste relatie altijd bij- Nederland Film en later bij City Film.
Deze verhuurders konden door de dekking van het eigen theater
park altijd een hogere garantie bieden dan andere, onafhankelijke
kantoren.
In 1960 maakte Berolina Film in Berlijn - de producent van o.a.
"Grun ist die Heide" en "Charlie's Tante" - ook twee films met Eddy
Constantine. Door de relatie die Centra Film met Berolina Film
had, kwamen deze automatisch in haar produkt terecht. De films
werden in Engelse versies uitgebracht onder de Nederlandse ti
tels: "Jacht op ontvoerde vrouwen" en "S.O.S. Pacific".
Het werden grote successen en vermoedelijk om die reden kreeg
Centra Film in 1960 via haar agent in Parijs een aanbieding.
Door een nieuwe producent zouden drie Constantine-films ge
maakt worden, die in één kontrakt moesten worden afgesloten. De
garantie was f 25.000,-- per film. Voor die tijd een behoorlijk be
drag, maar gezien het succes van de Berolina-films twijfelden we
geen moment.
De levering vond in 1962 plaats. Het bleek een schot in de roos!
Als eerste kwam uit "Geen woorden maar daden", gevolgd door
"Eerst de vrouwtjes" en als derde "Eddy in topvorm".
Opnieuw volgde een aanbod tegen dezelfde condities. Het betrof
"Even afrekenen heren" en "Laat ze maar schieten", weer twee vol
treffers! Daarna werd het wat rustiger rond deze acteur.
Zijn laatste Franse film, onder regie van Jean-Luc Goddard, geti
teld "Alphaville" uit 1965, vormde eigenlijk het einde van zijn
glanscarrière. Hij maakte nog enige films in Engeland en
Duitsland, o.a. onder regie van Rainer Werner Fassbinder, maar
die waren weinig succesvol en het merendeel is nooit in
Nederland vertoond.
Het publiek accepteerde de acteur met het pokdadige gezicht al
leen als geheimagent, politieman of detective.
Door het uitblijven van nieuwe produkties in hetzelfde genre werd
teruggegrepen op re-issues, maar die sloegen niet aan.
"Laat ze maar schieten" bleek het laatste grote succes van
Constantine!
MISSER
Du bist die Rosé vom Wörthersee
Aan deze film bewaar ik een speciale herinnering. Ook Melior wil
de wel eens iets bijzonders doen. Veel geld was er niet beschik
baar. Toen in 1951 "Grün ist die Heide" met veel succes was uitge
bracht en Melior Films zich op de Duitse markt een vooraanstaan
de plaats had veroverd, wilden we tegenover onze vaste afnemer
in Den Haag, Heerlen, Hoensbroek en Helmond, Erwin Hirschberg,
eens iets extra's doen.
Tijdens een bezoek aan München kwamen we in contact met een
producent die zojuist de opnamen van zijn nieuwe film had beëin
digd. Zijn hoofdrolspeelster was een al uit de bezettingsjaren be
kende, hoogblonde actrice, Dorit Kreissler. Ze had nog steeds een
aantrekkelijke uitstraling. De film was aardig, meer ook niet. Maar
de bekende schlager, die in de film enkele malen voorkwam,
maakte dat we er toch wel iets in zagen.
Juist in die tijd werden de Duitse films steeds populairder en
vooral de Duitse schlagermuziek stond weer volop in de belang
stelling. We wisten dat we altijd een première zouden krijgen in
Capitol en Rembrandt in Den Haag van de Gebroeders Hirschberg.
We vroegen daarom de procudent of er een mogelijkheid bestond
Dorit Kreissler voor de première enige dagen naar Nederland te la
ten komen. Dat bleek inderdaad mogelijk. Ze had namelijk na "Du
bist die Rosé vom Wörthersee" nog geen nieuw contract en was
dus vrij. Wij belden naar Nederland om de inzetdatum te regelen
en maakten met haar de afspraak, dat ze in het weekend van de
première tijdens elke voorstelling ongeveer een half uur zou optre
den. Om kosten te besparen vroegen wij haar of ze bereid was bij
Rolf van Mourik thuis te logeren. Er was in het perceel aan de Jan
van Nassaustraat plaats genoeg. Ze vond het best.
Het materiaal werd gelijk besteld en terug in Den Haag werd alles
voorde première geregeld.
Een paar dagen later kwam ze, als een echte grote filmster, op
Schiphol aan. Het grote aantal koffers dat ze bij zich had vonden
oud"^.'"^!»
Ml
31
