In het hol
van de leeuw
WIJ WENSEN
ALLE
VEEL VOORSPOED
exploitanten,
programmeurs,
laboranten,
verhuurders,
bookersm/v,
operateurs,
bedrijfsleid(st)<
inspekteurs,
adm.medewerk(st)ers,
publ. medewerk(st)ers,
controleurs,
producenten,
ouvreuses,
telefonistes,
kortom iedereen...
IN HET NIEUWE JAAR!
^jogchem's theaters bv
door Hans Beerekamp
Als de huid verkocht is, wordt het voor de luis ook tijd
om te gaan. Het hol wordt gesloten, de leeuw brult
niet meer, maar hult zich weer in het discrete stilzwij
gen van weleer. Het was ook te mooi om waar te zijn: de pe
restrojka aan de Jan Luykenstraat.
Na het verscheiden van het blad Film en TV Maker, waar ik
onder het motto "Opgebracht naar het Beerekamp" enkele
jaren een column schreef die aspecten van het Nederlandse
filmbedrijf beknuffelde en begromde (meer grommen dan
knuffelen, vrees ik), nodigde Willem van Roosmalen, de
toenmalige hoofdredakteur van het blad FILM, me uit de co
lumn daar voort te zetten. De oorspronkelijke titel leek me
minder geschikt. Met het oog op de naam van de toenma
lige voorzitter van de Nederlandse Bioscoopbond, rolde er
al snel een compromis uit tussen beer en wolf: in het hol
van de leeuw.
Mijn verbazing bleef groot. Maar het was een aangename
verrassing, dat het eigenste orgaan van de bioscoopbond,
die de openheid altijd had geschuwd als een clochard het
badwater, nu willens en wetens zo'n lastige columnist gast
vrijheid wilde bieden. Ik had de gesprekjes tussen Van
Roosmalen en Wolff over de formule van het blad graag bij
willen wonen en heb stiekem wel eens uitgerekend wat de
kosten waren van elk woord dat ik in FILM vuil mocht
maken aan de strapatsen van het bondsbestuur. Dat viel
helaas nogal tegen, temeer daar er nooit enige honorering
heeft gestaan op mijn bijdragen (of die van enig ander,
voorzover ik weet). Ik deed het graag, zij het meestal op het
laatste moment na een gefaxte aanmaning van Annita
Dekker, die in de praktijk de publicitaire lente belichaamde.
En werd daar zowaar, wederom tot mijn aangename verras
sing, vorig jaar kerstmis toch nog voor beloond met een
fles goede cognac, op een gure avond bij mij thuis bezorgd.
In FILM ging het om enthousiasme, inzet en goede wil.
Alleen de distributeurs mochten dokken, in de vorm van
advertentiesponsoring.
Dat platte financiële argument heeft de fluwelen revolutie
uiteindelijk in de kiem gesmoord.
Natuurlijk wordt FILM niet opgeheven vanwege de kritische
toon van de redaktionele bijdragen, maar omdat de buik-
riem nodig aangetrokken moest worden. Het netto resultaat
is een terugkeer naar de oude beslotenheid van het federa-
tiebolwerk, waar op gezette tijden witte rook uit de schoor
steen komt, wanneer het zoveelste interne konflikt tot ie
ders tevredenheid is bijgelegd. Dat zal dan meegedeeld
worden in een rondschrijven, zonder te vermelden waar
het eigenlijk over ging.
Met dank voor het in mij gestelde vertrouwen geef ik Wim
een hand, Annita een knipoog, Hans een zoen en mijnheer
Wolff een knikje. Robbert, ik bel je.
22
