elgische
erieh ten
Tuizentfloot vertelt...
En ik had nog zoveel gepland (ui
teraard éénrichtingsgescheld
naar Jan Verheyen) en dan dient
dus dit schrijven als afscheid...
Overigens hoop ik vurig dat de redak-
tie Verheyen's 'antwoord' op mijn vo
rige bijdrage integraal plaatst. Kwestie
dat u ook eens kan lachen, en tevens
een beter inzicht krijgt in de zeer be
denkelijke hersenkronkels van deze ge
wezen frittenbakker uit Temse.
Overigens laat mijnheer in de 'De
Morgen' van 29 november, een open
brief verschijnen aan onze cultuurmi
nister met de vraag zich niet achter
het Franse standpunt te scharen in de
fameuze audio-visuele oorlog. Ja,
Europese cinema zal hem worst
wezen. Genoeg over dit domoortje.
Nu we toch over Europese cinema pra
ten, gisteren heb ik een zeer onwaar
schijnlijk cinemaverhaal beleefd.
Belgische filmmakers zijn net als de
anderen, dus zeer zelfingenomen en
zich nauwelijks bewust dat er verschil
is tussen rendabiliteit, kassa en ego
tripperij. Een zekere Wajnberg maakte
voorbije winter "Just Friends", een po
ging tot een sfeerportret van de
Antwerpse jazzsien uit de late jaren
'50. Een sien - zo weet dit oudje u te be
vestigen - die wel degelijk leefde. En
daar ik zojuist gesteld heb, dat de film
een 'poging tot' is, weet u al wat voor
vlees we in de kuip hebben. De film in
kwestie werd mij voorbije zomer ge
toond. En wat het geheel dubbel pijn
lijk maakt, is dat Ciné Libre - sinds jaar
en dag huisleverancier in de Belgische
arthouses, én zeer fidele mensen - de
film verdeelt. Dus noblesse oblige, al
hoewel ik de film liever kwijt dan rijk
was in mijn Cartoon's. Met wat leed
vermaak werd vervolgens vastgesteld
dat de film 'just for the friends' liep,
maar 'for old times sake' Ciné Libre ge
plezierd en nog enkele vertoningen ge
geven.
Voor zondagmiddag stond de laatste
vertoning van "Just Friends" gepland.
Plots duikt er een buslading bezoekers
op, wat onwennig om zich heen kij
kend, die zich vervolgens ervan gewis-
sen dat "Just Friends" wel degelijk vol
gens schema loopt en, ja hoor, daar
werden plots 49 tickets verkocht.
Tijdens de normale speelweek die net
was afgelopen had de prent 131 bezoe
kers getrokken. En, alsof het niet vol
stond, arriveerden exact een uur later
een volgende bus voor de film (die dus
al meer dan halverwege was). Met de
belofte dat zij zich volgende zondag
weer zullen aandienen, dropen ze af.
Ja, filmmakers aller landen, dit is een
manier om uw produkt te sluiten, het
kost natuurlijk wel een aardige cent...
Tot daar het eerste gedeelte van mijn
laatste bijdrage. Op wie kan ik nu weer
vitten? Misschien over de Hollanders?
Want inderdaad, heb ik als 'bon Beige'
nooit van de gelegenheid gebruik ge
maakt het ingebakken anti-
Hollandersgevoel te uiten. Het gekke is
dat ik gedurende mijn carrière vaak
zeer uitstekende kontakten met hen
heb gehad, dus waarom...
Wat mij trouwens opvalt, pratend met
Nederlanders uit het filmwereldje, is
dat zij net zo goed hun afgunst en rod
del over de collega's spuien als de
Belgen dat doen. Het moet waarschijn
lijk inherent zijn aan dit beroep. Een
beroep waar buitenstaanders nooit
hoogte van krijgen, en waar het korte
termijndenken met hoofdletter wordt
geschreven. Heeft iemand, om maar
wat te zeggen, nog iets van Georges
Heylen gehoord? Heylen wie? Dagelijks
dwalen zijn gewezen werknemers
langs één van mijn zalen, smekend om
werk. Zoals vanmiddag; bots ik in een
broodjeszaak om de hoek op één van
zijn ex-stafleden. De man wordt nog
wekelijks door de geschifte baron ge
beld met de melding dat de wereld bin
nenkort zijn terugkeer mag verwach
ten...!
Zo, lezertjes, het was leuk en al bij al
zeer jammer dat dit blad ophoudt met
bestaan...!
P.S. Even speelde ik met de idee het
hoofdje van Tuizentfloot uit een Nero
album te knippen om als vervangfoto
boven deze bijdrage te plaatsen. Het
zou te veel Verheyen plezieren, vrees
ik..
GEACHTE REDAKTIE...
door Eric Kloeck
Uw Belgische medewerker Eric Kloeck blijft
maar schuimbekkend om zich heen schop
pen, en dus zie ik mij verplicht toch even te
reageren - sommige van uw lezers zijn mis
schien niet zo vertrouwd met de bioscoopsi
tuatie in België, en gaan er zodoende wellicht
van uit dat het verwarde proza van uw corre
spondent enige relevantie heeft.
Ter situering: de heer Kloeck bezit een slecht
geïsoleerd, technisch verouderd en moeilijk
bereikbaar filmhuis met drie tochtige zaaltjes
in het oude stadscentrum van Antwerpen.
Enige maanden geleden nam hij ook zes
zalen (drie Calypso's en drie Century's) over
in de Antwerpse stationsbuurt, tot voor het
faillissement van het Rex-concern van Baron
Heylen het bioscoopcentrum van Antwerpen.
Na het faillissement en voor de opening van
het hypermoderne Metropolis-bioscoopcom
plex aan de rand van de stad, was Eric
Kloeck zowaar heel even de ongekroonde
bioscoopkeizer van Antwerpen, wat zich
uitte in de aanschaf van een aktentasje en
een paniekerige programmatie.
Ondertussen staat Metropolis er, en ziet het
er voor de zalen van Kloeck niet bijster goed
uit: de Antwerpse bioscoopbezoekers kun
nen nu immers vergelijken, en aangezien die
vergelijking nogal spektakulair in het voor
deel van Metropolis uitvalt, lijkt het doelpu
bliek van Calypso en Century me nu vooral te
bestaan uit een handjevol slecht ter been
zijnde bejaarden en een kluitje verdwaalde
toeristen. Voor Cartoon's voorzie ik op korte
termijn niet echt problemen: je hebt nu een
maal altijd mensen die principieel karakter
gestoord zijn en vinden dat je moet lijden
voor de kunst. Zij zullen Cartoon's allicht
trouw blijven.
Enfin, u heeft het begrepen: Eric Kloeck is
één van die cliché-bioscoopuitbaters die op
de zijlijn staan te kankeren, en het ondertus
sen vertikken ook maar één frank te investe
ren om de oprukkende concurrentie het
hoofd te bieden - nee, dan liever als een ver
zuurde middenstander zich wentelen in zijn
positie als kansarm kneusje. De Symphatieke
Underdog tegen het oprukkende Groot
Kapitaal. Een beetje pathetisch, eigenlijk.
Kloeck heeft verder - 't is écht een cliché,
hoor - al mislukte uitstapjes achter de rug als
scenarist en distributeur, vandaar wellicht
zijn voortdurend gezeur over Independent,
niet toevallig de best boerende onafhanke
lijke distributeur en producent van de laatste
jaren.
Kloeck is al wel dertig jaar met cinema bezig,
en ik vind zijn frustratie dan ook heel begrij
pelijk: het moet inderdaad pijnlijk zijn als je
al dertig jaar aan de weg timmert, nog steeds
niet verder staat dan wat kromme rijen kas
seien, en plotseling iemand daar een propere
autostrade naast legt.
Alle begrip, maar of je zo iemand een forum
moet bieden in een vakblad als FILM, dat is
natuurlijk een heel andere vraag.
Jan Verheyen,
Independent Films, Brussel
FILM staat open voor een veelvoud van
meningen, ook al stroken die niet altijd met
die van anderen. Zij prijst zich gelukkig in
dien artikelen c.q. ingezonden brieven aan
leiding geven tot positieve discussie.
De redaktie behoudt zich echter het recht
voor artikelen c.q. brieven - met behoud van
de intentie - in te korten.
71