Dorien van de Pas
Product Manager Meteor Film
Doden van de Pas, Berend Reijnhoudt, Gerben Kuipers
Maandag 5 februari. Mijn eerste zwanger
schapsverlofdag. Ik word nog op de 'nor
male tijd' wakker, maar weet gelukkig al
vrij snel dat er iets bijzonders aan de hand
is. Ik hoef niet naar mijn werk vandaag, ik
mag me nog eens om-draaien. Na ruim 7
jaar hard werken heb ik 'zomaar' enkele
maanden vrij. Wat zalig, maar ook onwer
kelijk.
Dat 'zomaar' is natuurlijk heel betrekkelijk.
Aanleiding is dat er zich binnen afzienbare
tijd een kleine Schwarz/van de Pas-combi
natie aandient. Dat is als het ware het resul
taat van een liaison tussen Jan Timmer en
Joop van der Reijden, met een marketing
campagne, die het beste van 'Let's make
things better' combineert met 'jong snel en
wild'. Dat is dus niet zomaar; daar is over
nagedacht en dat is met veel zorg gemaakt!
Die eerste maandag is wel raar. Maandag is
toch D-Day in onze branche: een dag vol
stress, opwinding, de nodige discussies en
dan de resultaten. Een dag, waarop de adre
naline gaat stromen en die je - afhankelijk
van de resultaten - uitgeput danwei joelend
(en soms een combinatie daarvan) afsluit.
Ik weet me te beheersen en wacht tot ik de
cijfers en het MPAA-overzicht zie. Mijn
interpretatie van de cijfers roept natuurlijk
de nodige vragen op. Zouden ze wel hard
genoeg geprobeerd nebben om...zijn ze wel
streng genoeg geweest tegen...goh, dat cijfer
valt me alles tegen en wow wat blijft
ZUSJE het lekker doen. Ik moet vertrouwen
hebben in mijn collega's en vervangster.
Stiekem vind ik het wel lekker dat iemand
anders voor een tijdje de ruzies maakt. Al
vind ik het wel wennen dat ik mijn visie
niet kan geven.
Zouden ze me missen?
Maar aan de andere kant: wat een wereld
gaat er open. Zeeën van tijd liggen voor me,
iets wat je nooit hebt in dit vak. Ik kan boe
ken lezen, foto's inplakken, vrienden bellen
en rustig boodschappen doen. Maar het
allerlekkerste is overdag naar de bioscoop.
Heerlijk! Omdat het zo rustig is, het bios
cooppersoneel zo ontzettend aardig is, maar
vooral het gevoel hebben dat je spijbelt.
Volop tijd om te kijken of 'onze' affiches'
wel (goed) hangen, of de trailers draaien.
Volop tijd om recensies te lezen en dan
bedoel ik alle recensies, in alle kranten,
helemaal.
Allemaal dingen, die bij je
werk horen, maar waar je
normaliter te weinig tijd
voor hebt. Het staat niet stil
in je hoofd als je met zwan
gerschapsverlof bent. De
fantasieën over de baby wor
den doorspekt met gedach
ten over je werk.
Zwangerschapsverlof is als
een 'sabbatical year'; een
uitstekende gelegenheid om
inspiratie op te doen.
Waarom eigenlijk geen 'ver
plicht vrij'in de CAO's?
Ik probeer niet teveel naar
kantoor te bellen, omdat ik
bang ben dat ze me een bemoeial vinden.
Maar gelukkig bellen ze mij af en toe voor
advies of voor de laatste stand van mijn
buik.
Als voorbereiding op 4 maanden poepluiers
zie ik alle films, die ik maar tegenkom.
Bang om iets te missen en bang om niet mee
te kunnen praten? Eerst in Rotterdam waar
ik tien dagen lang het Filmfestival volg.
Naast veel onbekende, kleine films (om
eventueel aan te kopen) zie ik ook alvast wat
films van collega-distributeurs, die in maart
en omstreken in première gaan. Zo kom ik
regelmatig in Las Vegas met CASINO,
LEAVING LAS VEGAS en even later
SHOWGIRLS. Ik lach hartelijk om BLUE
IN THE FACE, ondanks dat ik in Luxor op
rij 1 zit (met een buik, die erg in de weg zit),
omdat ik te laat binnenkwam. Ik vind, net
zoals iedereen, 'iets' van KIDS en geniet
van HEAVY en HAUT BAS FRAGILE.
Na Rotterdam bouw ik het aantal van vijf
films af naar (minstens) een film per dag. In
de bioscoop zie ik HEAT (als ik zou moeten
kiezen tussen de Niro of Pacino, dan zou ik
het toch echt niet weten! Wat mij betreft
hebben weinig jonge acteurs sex-appeal, dat
vergelijkbaar is met dat van deze oude rot
ten.), SHOWGIRLS en haal ik films in als
BABE en WAITING TO EXHALE.
Op video zie ik films, die ik al dan niet
bewust gemist heb, zoals INTERSECTION
(met Sharon Stone in een prachtige Grace
Kelly-look), A KISS BEFORE DYING,
BRAVEHEART (foei, kan eigenlijk niet op
klein scherm), ALS DE KRAANVOGELS
OVERVLIEGEN en SOMETHING TO
TALKABOUT.
Ik zie de NOORDERLINGEN nog eens
met het oog op de uitbreng van DE JURK,
want ik ben ontzettend benieuwd hoe DE
JURK het zal doen in de bioscoop. Van de
versie zonder muziek, die ik al gezien heb,
heb ik van begin tot eind genoten. Jammer
dat ik de samenwerking met de creatieve
familie Van Warmerdam niet kan afmaken.
Gelukkig heb ik wel tijd om de interviews
te lezen, die nu verschijnen.
Het is trouwens erg leuk om Nederlandse
films uit te brengen, vanwege het contact
met de makers. Meteor Film heeft het afge
lopen jaar vrij veel Nederlandse films uitge
bracht, zoals DE VLIEGENDE HOLLAN
DER, TOT ZIENS, ANTONIA, ZUSJE en
dan nu DE JURK.
Het is heel inspirerend om al in een vroeg
stadium met de creatievelingen (producen
ten en regisseurs) na te denken over trailers,
affiches, vitrinesets, publiciteitsbeleid en de
uitbreng; iets wat met buitenlandse films in
veel mindere mate kan. Opvallend is dat de
ene regisseur de handen van zijn film aftrekt
op het moment dat er een distributeur in
zicht is, terwijl een andere regisseur zich
druk blijft maken tot aan het moment dat de
affiches in de stad hangen en de film z'n
tigste week ingaat. Maar ik vind dat er niets
mis is met een kritische en betrokken werk
verhouding.
Een buitenlandse film uitbrengen is veel
minder lastig, omdat je alleen intern moet
proberen op een lijn te komen (en met de
bioscopen natuurlijk). Je faxt de cijfers naar
het buitenland met een plausibel verhaal
waarom de resultaten zijn tegengevallen (als
de resultaten goed zijn, ligt het namelijk
nooit aan de distributeur) en 'that's it'.
Nu ik persvoorstellingen bezoek van films
waar ik niet op kan wachten, zoals SENSE
AND SENSIBILITY van Ang Lee en
GOOD MEN, GOOD WOMEN van Hou
Hsiao-Hsien, bedenk ik me dat het bij tijd
en wijle heerlijk moet zijn om filmjournalist
te zijn. De hele dag lekker naar de film met
gratis koffie en broodjes. En al die publici-
teitsmensen, die ontzettend aardig tegen je
zijn. Wat wil je nog meer?
Met al onze filmbagage moet ons a.s. kind
wel een filmfreak worden, lijkt me! Ik zou
gek worden als hij/zij niets met film heeft.
Hoe zit dat met de kinderen van Steven
Spielberg, Martin Scorsese of Emile
Fallaux? Zijn Marianne Wolff, Matthijs van
Heijningen en Robbert Wijsmulier blij met
de filminteresse van hun kinderen?
Met Gerben Kuipers heb ik in ieder geval
de afspraak dat zijn kersverse dochter, die
hij Dorien gedoopt heeft, in mijn voetspo
ren zal treden. Ik beloof je Gerben, dat ik
nog heel lang, heel fanatiek en met veel ple
zier met film bezig blijf, totdat ze er klaar
voor is.
Deze foto is genomen in Cannes 1995, toen
Berend, Gerben en ik nog niet konden ver
moeden dat er behalve film nog minstens
twee andere overeenkomsten tussen ons
waren: baby's en de Pen.
De pen is voor Gerben.
Dorien van de Pas
Noot van de redactie: Inmiddels is Dorien bevallen
van een gezonde zoon: SAM.
Wij wensen de ouders veel geluk met hun "première
dzjbetf,
