Internationaal Filmfestival Cannes 1997:
De soe Editie
CANNERITUS
door Jac. Goderie
Van 7 tot en met 18 mei jl. vierde Het
Filmfestival Cannes haar vijftigste ver
jaardag. De Gouden Palm werd dit jaar
- voor de elfde keer - gedeeld door
twee regisseurs. De juryvoorzitter
Isabelle Adjani en haar collegae kon
den niet kiezen tussen de Japanse film
"Unagi", geregisseerd door Shohei
Imamura en de Iraanse productie "The
Taste Of Cherry van Abbas Kiarostami".
De Gouden Palm ter gelegenheid van
het vijftigjarige bestaan van Cannes
.ging naar Egyptische regisseur Youssef
Het 50e festival
zou ongekende al
lure krijgen.
Er zouden ik weet
niet hoeveel vroe
gere winnaars op
getrommeld wor
den.
Het zou schier
onbetaalbaar en onmogelijk worden
überhaupt een hotelkamer te vinden.
Het zou het Festival der Festivals wor
den; het zou de beste films vertonen;
het zou kortom 'superbe' worden.
Het zou, het zou.... en inderdaad: het
werd onbetaalbaar en schier onmoge
lijk een behoorlijke hotelkamer te vin
den. En daar, lieve lezers, houdt het
dan ook mee op.
Natuurlijk hesen elke avond de sterren
zich in een smoking of avond-toilet om
de rood beloperde trappen van het
Palais des Festivals op te klauteren. Op
diezelfde trappen stond natuurlijk de
Garde Republicaine in ere-gelid en
uiteraard ook de tientallen paperazzi.
Die laatste groep staat leuke kiekjes te
schieten van internationale beroemd
heden om die later (oh deceptie) als
exclusieve kieken te verkopen aan
internationale filmbladen. IJdele hoop,
want meestal zijn tijdens een foto-call
Chachine voor zijn hele oeuvre.
De Grand Prix ging naar "The Sweet
Hereafter" van de Canadese Atom
Egoyam en als Beste Acteur en Actrice
werden Sean Penn voor zijn rol in
"She's So Lovely" en Kathy Burke
voor haar rol in "Nil By Mouth" be
kroond.
Wong Kar-Wai kreeg de prijs voor de
Beste Regie voor zijn film "Happy
Together". De speciale jury-prijs werd
dit maal in ontvangst genomen door
Michel Poirier voor zijn "Western".
Ondanks hoge verwachtingen rondom
de Amerikaanse film "The Ice Storm"
werd de film van Ang Lee slechts
bekroond met de prijs voor het beste
scenario. De Gouden Camera ging naar
"Suzaka" van Noami Kawase.
Eindexamenvertoningen Nederlandse
Film en Televisie Academie
Op 25, 26 en 27 juni a.s. vinden in de
Meervaart in Amsterdam-Osdorp de ver
toningen plaats van de eindexamenpro
ducties Lichting '97.
Dit jaar zullen 13 nieuwe fictie- en docu
mentaire producties gepresenteerd wor
den en een interactieve spe(e)lfilm.
Daarnaast zijn er 7 eindproducties te
zien van de docentenopleiding Audio
visuele Vormgeving.
Voor meer informatie over het program
ma en de aanvangstijden kunt u vanaf 11
juni bellen met de academie, tel. 020-
6830206.
al zoveel kiekjes geschoten door zoveel
internationale filmbladen en wat dies
meer zij, dat er weinig te verkopen valt.
Films werden er al helemaal niet ver
kocht, of de één of andere nationale
filmverhuurder met erg veel uitgevers
geld moest toevallig op het juiste
moment op het juiste terras aanwezig
zijn om een verloren gewaand stukje
celluloid te mogen kopen.
Nee, het was alom malaise... en boven
dien regende het ook nog eens pijpen
stelen. En, zoals U weet, is niets zo
verschrikkelijk als een badplaats in de
regen. Laten we eerlijk zijn, Cannes is
allereerst een badplaats. Zoals dat heet
een mondaine badplaats. Dat betekent
veel winkeltjes, veel nep glamour en
glitz, veel oude blauwspoelingen en
vooral duur. God, wat is die plek toch
duur.
Was het al schier onmogelijk om die
hotelkamer etc.etc...., nou probeer
maar eens om ongeschoffeerd op een
beroemd terras een kopje koffie of een
flesje Perrier te bestellen. Nee, je wordt
alleen voor vol aangezien als je met
drie weelderige, te schaars geklede,
blondines aan een tafeltje aanschuift
en minstens een magnum fles KRUG
bestelt. Nou kunnen ze mij niet voor
die blondines, maar wel voor een fles
KRUG wakker maken, letterlijk. Maar
zo'n flesje in Cannes bestellen staat
gelijk aan de aanbetaling van een bij
zondere 9-kamerwoning in Amsterdam
Zuid.
De Nederlandse film "Karakter" won
"Le Grand Rail d'Or" de prijs van de
Franse spoorwegen en "Le Prix du
Public" van het Forum Cannes Festival. ^ÏV
Alleen Moguls als Robbert Wijsmuller
kunnen zich dat veroorloven, maar ja
die had dan ook net met de film DON-
NIE BRASCO in het fantastische
Tuschinski Theater in Amsterdam drie
weken lang zijn zakken lopen vul
len...dus kon er zowaar een partijtje af
wegens het 25-jarig bestaan van de
firma Concorde.
Er was wederom geen Nederlandse film
in het hoofdprogramma te vinden en
dus was de "Nederlandse Party" ook
weer niks, de parties waren überhaupt
niks, maar dat laatste zegt meer over
mijn leeftijd dan over die parties, niet
waar?
Nee, Cannes is de laatste 16 jaar het
zelfde. Opgeklopte en gebakken lucht,
die als een soort onontkoombare smog
om de 7e kunst hangt.
Het enige verschil tussen al die jaren is
dat er soms verdomd goede films
draaien en daar was dit jaar helemaal
geen sprake van, helaas.
Zegt het wat over de dapperheid van
de Jury dat een Iraanse film (De Smaak
van Kersen van Abbas Kiarostami) de
Gouden Palm moest delen met een
Japanse film (De Aal van Shohei
Imamura)? Of zegt het wat over het
gebodene? Wie zal het zeggen...ik in
ieder geval niet, want ik heb beide
films niet gezien. Sterker nog, er was
geen behoorlijke en betaalbare hotel
kamer te vinden dus ben ik maar niet
gegaan. En heb ik wat gemist...? Nou
het regende hier ook!
