y*—.
■91
H^
llJt'ai» ^PP*:
vervolg van pag 12
Angels Berman in London. De bewo
ners kijken er kritisch naar. Gelukkig
worden ze goedgekeurd.
Dan verzoekt de opnameleider om wat
meer ruimte. Met veel moeite worden
de hekken verplaatst. De kluwen man
nen, vrouwen met kinderwagens en
kinderen schuiven langzaam mee naar
achteren. Het is een beetje macaber om
te zien hoe ze staande achter grote
hekken bijna gedwee gevolg geven aan
ons commando.
The middle of nowhere.
Antwerpen oogt als een stad die wordt
geteisterd door vergane glorie. Veel
panden staan leeg; er is een ware exo
dus aan de gang. Jaarlijks vertrekken er
ruim 20.000 mensen uit het centrum.
Ditzelfde Antwerpen vormt gedurende
vijf draaiweken het decor van onze film.
We begeven ons naar een obscure
loods in het havengebied van Ant
werpen, letterlijk en figuurlijk in 'the
middle of nowhere'.
Art Director Hemmo Sportel heeft zich
mogen uitleven en heeft het achterste
gedeelte van de loods omgetoverd in
de allersmerigste keuken die ooit op
het witte doek te zien zal zijn. Het is de
keuken van het restaurant waar hoofd
rolspeelster Chaja haar geld verdient
met het afwassen van de borden. Het
is een grote kleverige bende. Een zwe
terige kok (gespeeld door Michael Pas,
de Belgische Antonie Kamerling) maakt
met zijn obsceniteiten de scène nog
kleffer dan Jeroen ooit had kunnen dro
men. Maar actrice Laura Fraser is totaal
geobsedeerd door
één ding: de kak
kerlakken. In het
script marcheren ze
in grote horden
door de keuken 'en
springen ze boven
op haar (onze ont
werper Michael van
Randeraat toonde
ons voor de opna
men een Ameri
kaanse film waarin
kakkerlakken na de
opnamen via ani
maties waren toe
gevoegd; prachtig om te zien, maar
helaas onbetaalbaar). Arme Laura heeft
er niet van kunnen slapen. Het art-
direction team heeft met speciale mui-
zenlijn een groot aantal kakkerlakken
op een zwabberende ventilator
geplakt. Er is een grote zak nep-kak-
kerlakken voorhanden en een bus
waarin echte insecten zitten die spre-
ujSj
Hut».
km StódiiCHiDavid Buoti) *hoknmatrh
ffï(u*A«Toi 1 Kw.i-uim, niifjUtMAisaftt)
kend op kakkerlakken lijken. Na een
paar takes, waarin de trommelvliezen
van onze stoïcijnse geluidsman Leo
Franssen danig op de proef werden
gesteld door de angst van onze hoofd
rolspeelster, houdt ze het voor gezien.
Amour, een meisje dat is mee
genomen door Isabella en die
zich inmiddels heeft ontpopt tot
een fabelachtige assistente,
fungeert noodgedwongen als
stand-in. Ze klaart de klus met
grote klasse.
Tot volgend jaar
Er zijn nog vele anecdoten te
vertellen waarin onze internatio
nale cast een prominente hoofd
rol vertolkt. Die bewaar ik wel
voor een volgende keer. Deze
zomer zullen editor Edgar
Burcksen en Henny Vrienten hun
artistieke stempel gaan drukken op een
film die alleen al door haar bestaan als éjll
bijzonder valt te betitelen.
Februari/Maart 1998 zal "Left Luggage"
door Shooting Star Film Distribution in
de Nederlandse bioscopen worden uit
gebracht.
Hans Pos
vervolg van pag. 27
Eind 1932 was Electra niet meer in
bedrijf. Maar de bakermat van de
Nederlandse geluidsfilm was Electra.
Alleen zij beschikten in 1931 over alle
mogelijkheden: opnemen, monteren,
nasynchroniseren en mixen! In 1933
werd de Filmstudio Cinetone in
Duivendrecht geopend.
In 1930 werden door Philips nog geen
complete projectoren gemaakt, maar
wel de mechanische en electrische
onderdelen voor de geluidsweergave.
Deze onderdelen werden vaak geleverd
aan Zeiss Ikon, die hiervan gebruik
maakte in combinatie met hun projecto
ren. Pas in 1933 kwam Philips onder
eigen naam met de eerste complete
filmprojector voor optisch geluid. Zij
noemden de projector de 'PhiliSonor
Blockpost'. Het geluidsgedeelte was vol
ledig door Philips gebouwd en onderge
bracht in een kast, die tevens als zuil
onder de projector diende. De projector
zelfwas afkomstig van de firma Nitzsche
in Leipzig, een dochteronderneming van
Zeiss Ikon. In Eindhoven werd alles tot
een geheel samengebouwd. In 1933
kwam Philips ook met een transporta
bele geluidsprojector, maar het zou nog
tot 1937 duren, voordat Philips met een
in eigen huis gebouwde serie bioscoop
projectoren op de markt kwam. Het
werd de FP-serie.
In 1932 hield Philips zich ook bezig met
een nieuwe vorm van geluidsregistra
tie, het Philips-Miller-systeem. Het sys
teem was bedacht door de Ame
rikaan J.A. Miller en werd door
Philips verder ontwikkeld. Bij dit sys
teem werd een geluidsband langs
mechanische weg opgenomen. Men
maakte hiervoor gebruik van de
zogenaamde Philimilband, een smal
le celluloidband waarop een zeer
dunne doorschijnende gelatinelaag
was aangebracht. Op de gelatinelaag
was een zwarte laag aangebracht.
Philips had voor de fabricage van
deze band lange tijd samengewerkt
met Gevaert in België. Deze smalle
strook werd onder een scherpe V-
vormige beitel doorgetrokken. De
beitel kon zich loodrecht op het film-
vlak bewegen. Door de geluidstrillin
gen werd de beitel in beweging
gebracht en 'kraste' daardoor een in
breedte wisselend doorzichtig ge
luidsspoor door de zwartlaag op de
gelatine heen. Een groot voordeel
was, dat dit spoor langs fotografi
sche weg naast de beeldjes op de
film kon worden aangebracht. De
geluidskwaliteit was aanmerkelijk beter
dan dat van de grammofoonplaat, maar
door practische problemen is het nooit
verder gekomen dan experimentele
toepassingen.
PhiliSonor Blockpost projector van Philips (1933)-
