een kliek was, dat je eerst jaren
lang de juiste mensen moest
ontmoeten voordat je geld los
kreeg, daar kreeg ik schoon
genoeg van."
Nadat Kroonenburg had geassi
steerd bij Italiaanse westerns, bij
Joseph Losey en bij diverse
reclamespots, produceerde hij in
1980 in Frankrijk zijn eerste
film, "Girls". Hij vestigde zich in
Los Angeles en heeft inmiddels
zo'n dertigtal films op zijn cre-
ditlist staan, die niet allemaal in
de Nederlandse bioscopen te
zien waren.
"Als onafhankelijk filmprodu
cent ben je steeds op zoek naar
financieringsbronnen. De
meeste van mijn films zijn in
Canada geproduceerd, net als de
meeste Hollywoodfilms overi
gens, omdat de regering daar
een gunstiger investeringsbeleid
voert. In Montreal worden jaar
lijks zo'n vijftig films gedraaid.
Je hebt daar hele goede, ervaren
crews en de Canadese dollar
staat ook gunstig. Bovendien
kun je in Canada voor films met
een grote Canadese bijdrage een
taxcredit krijgen. Over bepaalde
bestedingen en je personeels
kosten hoef je dan geen belas
ting te betalen."
Dat is een andere regeling
dan wij in Nederland hebben,
waarbij particulieren via
belastingvoordelen gesti
muleerd worden in film te
investeren.
"Ja, zo'n taxshelter hebben ze
ook in Canada gehad, zo'n tien
jaar lang. Maar daar is ongelofe
lijk veel misbruik van gemaakt.
Veel geld bleef in de zakken van
accountants, van bemiddelaars
en banken steken en kwam niet
terecht waar het hoorde, bij de
producenten. Toen is die
regeling afgeschaft."
Maar zo'n taxcredit brengt
veel minder op.
"Je moet rekenen dat je met dat
belastingvoordeel 30% van je
kosten gedekt hebt. De helft van
je budget krijg je gefinancierd
door je project via internationale
sales agencies te verkopen aan
distributeurs in verschillende
landen, soms samen met de
video- en televisierechten. Dat
gaat op basis van een package:
het scenario, de acteurs, de
regisseur. Om die agent te over
tuigen moet je wel een reputatie
hebben als producent die zijn
films ook afmaakt. Dan heb je
dus 80% van je financiering
rond, en ga je naar de bank voor
de gapfinancing. Maar als je een
uitsluitend beoordeeld op
formele gronden: hoeveel men
sen heb je in dienst, waar ga je
draaien
Maar de inhoudelijke kant
bepaalt toch grotendeels het
succes van een film. Wie
kwam er met het idee om
een film te maken over Paul
Watson?
Maar een oprichter van
Greenpeace, is zo duidelijk
de good guy en ook staat de
afloop al vast
"Hij is absoluut niet een heel
duidelijke good guy; het is een
heel complexe, interessante,
genuanceerde persoon, iemand
die door de ene helft van de
mensheid gezien wordt als een
terrorist en door de andere helft
coproductie maakt met bijvoor
beeld Frankrijk of Engeland,
kom je in aanmerking voor sub
sidies uit die landen."
"Ik. Ik was bevriend met Bob
Hunter, de medeoprichter van
Greenpeace. Aanvankelijk zou de
film over hem gaan. Ik had een
"Er wordt bijna niet nagedacht over wat het publiek
ervan vindt. maar het medium is te duur om er alleen
maar persoonlijke dingen mee te maken."
2 4
Hier kun je terecht bij het
Filmfonds.
"In Nederland krijg je te maken
met een commissie, die gaat
dan je script beoordelen. Op
hun argumenten kun je geen
staat maken. In Canada wordt
optie genomen op een
bestaand script over zijn leven.
Maar de productiemaatschappij
van wie het script was, Carolco,
ging failliet. Toen besloten we de
film te maken over Paul
Watson."
als een held. Het gevaar is na
tuurlijk dat de film te preachy of
te documentaireachtig wordt.
"Ocean Warrior" heeft dezelfde
verhaalstructuur als "Moby
Dick", waarin kapitein Ahab de
zeeën afgaat op zoek naar de
walvis die zijn been afbeet.
Wraak, daar gaat het om. Paul
Watson ziet voor zijn ogen dat
een babywalvis wordt gedood,
zonder reden, en neemt zich
voor die walvis te wreken. Hij
zal dan het stropersschip tot
zinken moeten brengen. Het
wordt in eerste instantie een
actie/avonturenfilm, met veel
special effects, waar naar ons
idee een Arnold
Schwarzeneggerpubliek voor
komt, en in tweede instantie
een film over een buitengewone
milieuwarrior."
Als u vanuit Amerika naar
Nederland kijkt, wat vindt u
dan van de Nederlandse
filmproductie?
"In Amerika heb je een heel
duidelijk onderscheid tussen
commerciële films en arthouse
films. Dat is in Nederland niet.
Hier zijn eigenlijk alle films art
house films. De regisseur is
bijna altijd ook de auteur. Er
wordt bijna niet nagedacht over
wat het publiek ervan vindt.
Maar het medium is te duur om
er alleen maar persoonlijke din
gen mee te maken. In Amerika
is over het algemeen de produ
cent de auteur, de initiator van
een project. Die geeft een
scriptwriter de opdracht een sce
nario te schrijven."
Nu bent u in Nederland, hoe
verschilt de Nederlandse
productiecultuur met die in
Amerika?
"Het is totaal anders. We
hebben hier een gemengd team,
met Nederlanders, Amerikanen,
Canadezen - want het is
overeengekomen met de
Nederlandse overheid, dat min
stens de helft van de crew
Nederlands is - en die mix
werkt goed. Er is een enorme
uitwisseling van kennis. In
Noord-Amerika werken de
mensen veel harder. Je hebt daar
trainees, die een, twee jaar gratis
voor je werken, gewoon uit en
thousiasme voor het vak. In
Nederland is dat anders, mis
schien omdat er zo'n welvaart
is, of omdat er nu zo'n tekort is
aan crewleden. Dan krijg je
vaak te maken met iemand, die
vorig jaar nog assistent was en
nu omhoog geschopt is tot pro
ductieleider, omdat er niemand
anders was. En die heeft een
hoop praatjes, maar hij verstaat
zijn vak nog niet."
Wat vindt u van die sma
lende berichten in de krant,
zoals laatst in De
Volkskrant, waarin "Ocean
Warrior" een zwabberende
koers verweten werd
omtrent de regisseur John
Badham, die om privé-rede-
nen de productie verliet en
toen toch weer terugkeerde?
"Die journalisten hebben totaal
geen idee hoe een productie
werkt. In Amerika is het heel
normaal dat de producent een
regisseur vervangt. Toen
Badham het project verliet
hebben wij Steven Hopkins
gevraagd. Maar die wilde als
regisseur het verhaal toch naar
zich toe trekken en dingen
veranderen. Daar voelden wij
niets voor. Uiteindelijk zag
Badham, gelukkig, weer kans
aan de film te werken."
U heeft een distributiecon
tract afgesloten met
Paramount. Distribueert die
de film ook in Nederland?
"We hebben Paramount de
rechten voor Amerika verkocht.
Nederland is te klein en niet
belangrijk voor de deals die wij
sluiten met onze financiers. De
belastingdienst stelt als eis dat
de film wordt gemaakt voor de
bioscoop, maar niet voor de
Nederlandse bioscoop. Maar hij
komt hier natuurlijk wel uit."
Er wordt nog flink geadverteerd
met participaties "Ocean
Warrior". Maar volgens
Kroonenburg verloopt de inza
meling goed. Hij is net terug
uit Los Angeles, waar hij op
zoek is geweest naar een
vrouwelijke hoofdrolspeelster
naast James Marsden. Hij zou
het liefst Milla Jovovich vast
leggen, Jeanne d'Arc uit de
gelijknamige film van Luc
Besson. De castlist belooft
verder optredens van Martin
Sheen, Jon Voigt, Kim van
Kooten en Victor Löw. Op 27
november beginnen volgens
plan de opnames in de
Amsterdamse haven.
2 5
"WE HEBBEN PARAMOUNT DE
RECHTEN VOOR AMERIKA
VERKOCHT. NEDERLAND IS TE
KLEIN EN NIET BELANGRIJK
VOOR DE DEALS DIE WIJ
SLUITEN MET ONZE
FINANCIERS."
