CELLULOID MEMORIES HET LAATSTE AVONDMAAL
column
Bij het afscheid van Jan van
Dommelen als voorzitter van de NFC,
bijna twee maanden geleden, begaf
de crème de la crème van de
Nederlandse filmindustrie zich naar
een onmetelijk hoge etage van het
Okura te Amsterdam alwaar gezeten
naast de Here Gan) de talrijke aposte
len zich om de dis schaarden voor
een copieuze (althans naar
Nederlands-Japanse begrippen) maal
tijd en dito hectoliters wijn.
Daar waar bij die andere achterlijke
godsdienst, het katholicisme, volgens
de overlevering zich één Judas
bevond, ontdekte ik er die avond op
zijn minst drie.Alweer een record
gesneuveld.
De tafelspeeches waren als vanouds
eloquent en erudiet, alleen ons aller
Paul Zonderland kwam er achter dat
Franse wijn toch een tikje zwaarder is
dan Italiaanse, maar wist er zonder
kleerscheuren nog een behoorlijke
punt achter te zetten. In dit unieke
decor, met mijn vol vlaggetjes en
speldjes behangen overbuurman en
een oogverblindend mooie tafeldame
naast me, daalde een zekere wee
moed in me neder: dit is waarlijk het
einde van een instituut (de Bond!) en
een generatie.Wilco doet de sterf
huisbegeleiding, hij opereert als graf
delver en luidt de klokken, maar eins
war niemal.
Tijdens mijn eerste jaren als lid van
de Nederlandse Vereniging van
Filmverhuurders maakte ik kennis
met 'de Bond', de Hoge Heren van
het Filmdorp als daar waren Jan en
Will van Dommelen, HansTijssen, Jo
Van Willigen, Joachim Wolff en
Robbert Wijsmuller. Het was de tijd
van prachtig genotuleerde volzinnen
als 'voorzitter, als dit crapuleus sujet
het waagt zich hier ter tafel te voegen
zal ik genoodzaakt zijn het gremium
te verlaten'. In filmverhuurderstaai:
'als die klootzak hier binnenkomt sta
ik niet in voor de gevolgen.' U
begrijpt, dat botste nogal eens daar
op de eerste verdieping van de Jan
Luykenstraat.
Het was eigenlijk Paul Zonderland die
als een van de eersten een wat duide
lijker straatvechterstaai in de vergade
ring heeft binnengebracht. San Fu
Maltha was nog heel wat duidelijker,
maar die raakte niet eens in de verga
dering vanwege zijn totaal gebrek aan
'NFC-speak'. Een voorbeeldje: San Fu:
'dit is volslagen kut en bovendien zijn
jullie met die lage percentages ook
nog eens echte dieven!' Paul:'Ik
waardeer het idee zeer, maar ik denk
dat mijn achterban hier nog bepaalde
bezwaren tegen zal opperen niet in
het minst door de aanhoudende, wel
iswaar constructieve discussie over
de huidige verhuurpercentages die in
het licht van de toekomstige ontwik
kelingen misschien enige correctie
behoeven, zeker als we de vergelij
king maken met de ons omringende
landen.' Begrijpt U de nuance, beste
lezer? Ik persoonlijk, als toenmalige
voorzitter van de NVF kom uit de
'School van Zonderland'. Ifyou can
not beat them, join them.
Zo kwamen wij de laatste jaren tot
een bijzondere 'Entente Cordiale'
waarbij de belangen van het alge
meen (Buma, BTW, NFC Marketing,
etcetra) voorrang kregen boven de
belangen van de afzonderlijke partij
en. Een zeer vruchtbare periode, zij
het dat we natuurlijk altijd onder
ogen moesten zien dat de machtsver
houdingen zo krom als een uitge
woonde bioscoopstoel waren (en
zijn). Als goedbetaalde, maar nog
steeds zwoegende loonslaven zijn de
verhuurders al helemaal geen partij
voor de flamboyante horecaonderne
mers als bioscoopexploitanten.Ten
tweede gunnen de verhuurders
elkaar het licht in de ogen niet, want
voor elke zaal in Nederland staan tien
films klaar.
De laatste jaren was het weer als van
ouds bonje! Er werd driftig gezwaaid
met statuten, formele met veel excu
ses gelardeerde, maar duidelijke
opzeggingsbrieven en informeel
geblèr tijdens het lobby-werk. De
NFC lijkt eindelijk weer een echte
organisatie die rollebollend over de
vloer gaat. We gaan onze ruzies for
meel vormgeven: de directeur exploi
tanten mag copieus gaan dineren met
de directeur verhuurders. Beiden rap
porteren daarna hun met alcoholi
sche dampen omgeven bevindingen
aan de achterban. Gelukkig is dat een
van de weinige dingen die ons nog
aan het oude, corporatische, unieke
NFC doet denken. Robbert
Wijsmuller:'Vooraleer we overgaan
tot agendapunt drie wil ik de geachte
secretaris met goedvinden van het
bestuur ver
zoeken de
eerste fles
sen alreeds
te ontkur
ken. Santé!
Dirk van de
Cinema
1 8 HOLLAND FILM NIEUWS
