Hazes column 23 'Ben je nou helemaal gek gewor den. Fred Bertsch kijkt me ver bijsterd aan. Ik heb net de euvele moed gehad om een grote zaal te vra gen tijdens de Kerst voor André Hazes, zij gelooft in mij. Jac. Goderie vindt het een uitstekend idee. Hij begint een vurig pleidooi. Nu gebeurt iets wat ik nooit had verwacht: Fred ontploft. 'Ik ben hier de baas en daar komt niets van in!' Goderie's halsslag ader begint gevaarlijk te zwellen. In een vlaag van diplomatieke opwelling stel ik voor dat Paul Visser en ik even op de gang gaan staan, kunnen de heren het minzaam regelen.Twee donderwolken staren me aan en ik check nog even of er steek- of slagwa- pens in de buurt zijn want de gezich ten ademen moord- en doodslag. Eens de deur dicht, breekt een hels kabaal los. Paul en ik staan versteend op de gang. Visser voorspelt somber dat we nooit of te nimmer nog een film bij Pathé zullen kunnen draaien.Tien minuten later zwaait de deur open. 'Calypso 1 week' Fred staart naar bui ten. Jac. staart naar buiten. Ik staar mee en denk: 'Hazes, wanneer gaat die lijdensweg nou eens ophouden Drie maanden eerder 'Dat wil Dré niet.' De eerste vergade ring met Hazes verloopt rampzalig Het is tien uur 's ochtends en we zit ten in de Piashoeve in Vinkeveen. Het eerste fluitje staat al op tafel. André heeft net de documentaire gezien en is zich rot geschrokken. Elk voorstel van onze kant wordt door Rachel minzaam van tafel geveegd.'Daar heeft Dré geen zin in.' Dré mompelt nog wat. Het wordt door Rachel weer adequaat vertaald: 'dat doen we niet.' Een tweede poging dan maar, een week later. De lucht is wat opgeklaard want Hazes krijgt uit zijn omgeving positieve reacties. Ik pak het anders aan: er staan nu twee fluitjes op tafel en ik drink dapper mee. Dat schept een band. Onze RCV-Rachel en de Hazes-Rachel hebben het al over wat ze gaan aantrekken op de première.Tussendoor schui ven we er een paar talks- howtjes in, interviewtje hier, interviewtje daar. De dames zijn het volop aan het rege len en ik word zo dronken als een tor. Rond de middag rol ik de Piashoeve uitje moet er wat voor over heb ben om een film op de markt te brengen. Foto Jeroen Huijsdens De première Ik heb een strategische plaats gekozen van waaruit ik de hele zaal kan overzien. In de verte, in de Koninklijke Loge, zie ik steeds een lichtpuntje gloeien. Die dekselse André heeft het voor elkaar dat hij tij dens de voorstelling mag roken. Een zaal vol internationaal IDFA-gezel- schap wordt voor het eerst gecon fronteerd met een man waar ze nog nooit van gehoord hebben. De ultie me test. De zaal lacht en huilt. Je voelt de emotie als een warme deken om je heen. De afgelopen dagen hebben we een trailer in elkaar geknutseld en elke schoonmaker en elke koerier die het pand binnenkwam voor de TV neergepletterd. Tegenwoordig noe men ze dat een RAS-testscreening. De pizzakoerier vindt het maar niets en ik moet me inhouden om die Quattre Stagioni niet in zijn smoel te pletsen. We veranderen acuut van pizzaleve rancier. De schoonmaker vindt het prachtig en krijgt meteen van mij tien DVD's cadeau. Nadien vond hij alles prachtig, ook de echte kuttrailers. Na de voorstelling beklimt André het podium.'Twee liedjes', had Rachel gezegd. Meer doet Dré niet. Een half uur later staat de hele zaal te swingen en is Tuschinski ineens een Grote Bolle Jan geworden. De staatssecreta ris haakt in de polonaise. Het wonder is gebeurd. Hazes is Hoge Cultuur geworden. Mijn collega-directeur van RCV komt naar me toe:"t is nu wel leuk, maar toch uitkijken. Het is en blijft een documentaire.' Dat heb ik nou net even nodig. Mark van Warmerdam klampt me aan. Het gaat heel slecht met het Ketelhuis en of ik een print wil leveren. Hij denkt dat Hazes groot zal worden. Ik kus hem bijna. Gelukkig is Paul Visser niet in de buurt want die zou wel weer over The Movies beginnen of Pathé. Het Ketelhuis heeft André Hazes, zij gelooft in mij, in exclusieve voorpre mière gekregen. De film heeft er bijna een jaar gedraaid. En in Calypso en daarna in Bellevue. Fred en ik hebben elkaar lang de hand geschud. Want zo sportief was hij wel. De epiloog Hazes aan de telefoon. Ik heb net een mooie collectie DVD's laten bezor gen. Familiefilms voor Dreetje Junior, jankfilms voor Rachel, vechtfilms voor André. Of ik ook natuurfilms heb? Natuurfilms? 'Nou, je weet wel. natuur, natuur.de schorre lach van Hazes galmt door de telefoon.'Oh., die, nee André, die hebben we niet.' André zucht even. 'Nou, dan we gaan we maar naar die Engelse patiënt kij ken!' Dat was de laatste keer dat ik Hazes heb gesproken. Ik durf te wed den dat hij in slaap is gevallen bij The English Patiënt. Dirk van de Cinema HOLLAND FILM NIEUWS

Historie Film- en Bioscoopbranche

Holland Film Nieuws | 2004 | | pagina 22