Edje en Abeltje
column
Foto Jeroen Huijsdens
Tijdens een filmdebat in Utrecht werd
Abeltje de moeder van alle familie
films genoemd. Da's leuk maar niet
juist. Filmpje was eigenlijk de eerste
film die tijdens de Kerst de andere
films de loef afstak. Ik zie me nog
staan in het kantoor van Paul de
Leeuw met mijn bescheiden Poly-
gram-uitbrengbudgetje van drie ton
guldens. Joop van den Ende vroeg me
wat de studio's zo ongeveer voor een
Kerstfilm uit de tas rukten - 'zeven
ton', hakkelde ik.'Dan doen wij een
miljoen, première in zes zalen in
Rotterdam en receptie op het stad
huis, regel het maar.blafte Joop!
Met die wijze woorden van Joop in
gedachten ging ik bij Warner aan de
slag met het budget van Abeltje: fami
liefilm, 100 prints, Kerst, hopla een
miljoen! Hans van den Berg trok
bleek weg bij de bespreking en toen
had ik al nattigheid moeten voelen.
Want dat geknoei met Nederlandse
films vonden zij bij Warner Burbank
een leuke hobby, zolang het maar
niet teveel kostte. De Europese
Mediacommissie moest tenslotte
ook tevreden worden gehouden.
Ik besloot strategisch het budget van
Abeltje nog niet door te sturen voor
'approval' en ze op het hoofdkantoor
18 HOLLAND FILM NIEUWS
twee weekjes voor de
première voor voldon
gen feiten te plaatsen.
Die strategie werkte dus
niet: Burbank ontplofte
zowat. De president
Edward E - ons aller
Edje - had Abeltje in de
box office computer
laten invoeren en die
rekende uit dat Zorro,
Mulan en The Prince of
Egypt de winnaars zou
den worden. Burbank
bestookte me met
e-mails: of ik gek gewor
den was. 'Wljy do you
put the film end
November?' Antwoord:
'The first bang is worth
a daalder: Ik geloof dat ze die uit
drukking niet echt begrepen. De toon
werd bitsig en uiteindelijk kreeg ik
een week voor de première een dui
delijk NfET! Budget totaal afgekeurd.
Film verplaatsen naar volgend jaar. Ik
had toen al ruim acht ton uitgege
ven. Mijn videocollega Ruud bood
aan dat zijn baas Lieberfarb zou
bemiddelen bij mijn baas Edje. Fout!
Edje belde me: 'I don't have to take
lessons from this fucking few!' Dat
gaat lekker daar aan de top! Een
vriendje in het Londense kantoor
belde mij: hij had mijn ontslagbrief
met eigen ogen zien klaarliggen! Als
een volleerd acteur ging ik vrolijk en
enthousiast verder met Burny Bos,
maar zo voelde ik mij niet echt. In
een poging de boel te redden nodig
de ik Edje voor de première. Hij zou
daar Prince Pieter ontmoeten, want
Beatrix had afgezegd. Om bestwil
loog ik maar dat Pieter de man was
van Bea en geen aangetrouwde fami
lie. Edje nam tot mijn verbijstering de
uitnodiging aan. Nu weet iedereen dat
Studio-presidenten nog grotere ass-
holes zijn dan acteurs als ze op visite
komen. Zo heeft Edje mij ooit eens uit
mijn bed gebeld om te klagen dat zijn
suite in The Grand niet voldeed. Hij
wou naar het Amstel Hotel, want daar
zijn de 'douchekoppen lekkerder'.
'Steek die douchekoppen maar in
je.dacht ik nog. Edje moest ook
meteen altijd van Schiphol naar de
Bulldog om zijn voorraad jointjes in
te slaan. Vaak een AH-tas vol, zodat ik
naar drie koffieshops moest, want
anders werd ik beschouwd als een
dealer.
Premièreavond. Ik sta stijf van de
stress aan de ingang. Prince Pieter is
er al. Edje nog niet.Twee limo's
komen aanscheuren. Edje met in zijn
kielzog de Londense slaven. Ik zie het
meteen, Edje heeft ogen als vliegende
schotels en is zo stoned als een gar
naal. Hij stopt aan de ingang, negeert
mij volkomen en stamelt: 'too much
people,
I gonna get sick' - draait zich om en
stapt met de verbijsterde slaven terug
de limo in. Ik heb die avond twee
pakjes sigaretten opgerookt. De vol
gende ochtend heb ik niet de Warner
president, zoals het hoorde, bij zijn
hotel opgehaald, maar gewoon een
taxi gestuurd.
En dat is het laatste wat ik ooit van
Edje heb gezien of gehoord. Abeltje
werd de grootste hit van Warner in
tien jaar en behalve een schichtig
gefluisterde felicitatie van de kleine
jongens in Londen zweeg Burbank in
alle talen. De ontslagbrief is waar
schijnlijk verkeerd bezorgd, want ook
daar hoorde ik niets meer van.
Een paar maanden later kwamen
twee enthousiaste mannen met een
uitstekend project bij mij op bezoek.
Ik zag de bui al hangen. Ik bood mijn
ontslag aan bij Warner en vertrok naar
RCV met Jeroen Krabbe en Ate de
Jong en het project The Discovery of
Heaven onder de arm. The Discovery
of Heaven heb ik wel nog opgestuurd
naar de scriptreaders in Burbank. Zijn
ze waarschijnlijk nog aan het analyse
ren. Met een beetje geluk krijgt Wilco
nog dit jaar het rapport.
Dirk van de cinema