Edje en Abeltje column Foto Jeroen Huijsdens Tijdens een filmdebat in Utrecht werd Abeltje de moeder van alle familie films genoemd. Da's leuk maar niet juist. Filmpje was eigenlijk de eerste film die tijdens de Kerst de andere films de loef afstak. Ik zie me nog staan in het kantoor van Paul de Leeuw met mijn bescheiden Poly- gram-uitbrengbudgetje van drie ton guldens. Joop van den Ende vroeg me wat de studio's zo ongeveer voor een Kerstfilm uit de tas rukten - 'zeven ton', hakkelde ik.'Dan doen wij een miljoen, première in zes zalen in Rotterdam en receptie op het stad huis, regel het maar.blafte Joop! Met die wijze woorden van Joop in gedachten ging ik bij Warner aan de slag met het budget van Abeltje: fami liefilm, 100 prints, Kerst, hopla een miljoen! Hans van den Berg trok bleek weg bij de bespreking en toen had ik al nattigheid moeten voelen. Want dat geknoei met Nederlandse films vonden zij bij Warner Burbank een leuke hobby, zolang het maar niet teveel kostte. De Europese Mediacommissie moest tenslotte ook tevreden worden gehouden. Ik besloot strategisch het budget van Abeltje nog niet door te sturen voor 'approval' en ze op het hoofdkantoor 18 HOLLAND FILM NIEUWS twee weekjes voor de première voor voldon gen feiten te plaatsen. Die strategie werkte dus niet: Burbank ontplofte zowat. De president Edward E - ons aller Edje - had Abeltje in de box office computer laten invoeren en die rekende uit dat Zorro, Mulan en The Prince of Egypt de winnaars zou den worden. Burbank bestookte me met e-mails: of ik gek gewor den was. 'Wljy do you put the film end November?' Antwoord: 'The first bang is worth a daalder: Ik geloof dat ze die uit drukking niet echt begrepen. De toon werd bitsig en uiteindelijk kreeg ik een week voor de première een dui delijk NfET! Budget totaal afgekeurd. Film verplaatsen naar volgend jaar. Ik had toen al ruim acht ton uitgege ven. Mijn videocollega Ruud bood aan dat zijn baas Lieberfarb zou bemiddelen bij mijn baas Edje. Fout! Edje belde me: 'I don't have to take lessons from this fucking few!' Dat gaat lekker daar aan de top! Een vriendje in het Londense kantoor belde mij: hij had mijn ontslagbrief met eigen ogen zien klaarliggen! Als een volleerd acteur ging ik vrolijk en enthousiast verder met Burny Bos, maar zo voelde ik mij niet echt. In een poging de boel te redden nodig de ik Edje voor de première. Hij zou daar Prince Pieter ontmoeten, want Beatrix had afgezegd. Om bestwil loog ik maar dat Pieter de man was van Bea en geen aangetrouwde fami lie. Edje nam tot mijn verbijstering de uitnodiging aan. Nu weet iedereen dat Studio-presidenten nog grotere ass- holes zijn dan acteurs als ze op visite komen. Zo heeft Edje mij ooit eens uit mijn bed gebeld om te klagen dat zijn suite in The Grand niet voldeed. Hij wou naar het Amstel Hotel, want daar zijn de 'douchekoppen lekkerder'. 'Steek die douchekoppen maar in je.dacht ik nog. Edje moest ook meteen altijd van Schiphol naar de Bulldog om zijn voorraad jointjes in te slaan. Vaak een AH-tas vol, zodat ik naar drie koffieshops moest, want anders werd ik beschouwd als een dealer. Premièreavond. Ik sta stijf van de stress aan de ingang. Prince Pieter is er al. Edje nog niet.Twee limo's komen aanscheuren. Edje met in zijn kielzog de Londense slaven. Ik zie het meteen, Edje heeft ogen als vliegende schotels en is zo stoned als een gar naal. Hij stopt aan de ingang, negeert mij volkomen en stamelt: 'too much people, I gonna get sick' - draait zich om en stapt met de verbijsterde slaven terug de limo in. Ik heb die avond twee pakjes sigaretten opgerookt. De vol gende ochtend heb ik niet de Warner president, zoals het hoorde, bij zijn hotel opgehaald, maar gewoon een taxi gestuurd. En dat is het laatste wat ik ooit van Edje heb gezien of gehoord. Abeltje werd de grootste hit van Warner in tien jaar en behalve een schichtig gefluisterde felicitatie van de kleine jongens in Londen zweeg Burbank in alle talen. De ontslagbrief is waar schijnlijk verkeerd bezorgd, want ook daar hoorde ik niets meer van. Een paar maanden later kwamen twee enthousiaste mannen met een uitstekend project bij mij op bezoek. Ik zag de bui al hangen. Ik bood mijn ontslag aan bij Warner en vertrok naar RCV met Jeroen Krabbe en Ate de Jong en het project The Discovery of Heaven onder de arm. The Discovery of Heaven heb ik wel nog opgestuurd naar de scriptreaders in Burbank. Zijn ze waarschijnlijk nog aan het analyse ren. Met een beetje geluk krijgt Wilco nog dit jaar het rapport. Dirk van de cinema

Historie Film- en Bioscoopbranche

Holland Film Nieuws | 2005 | | pagina 17