Saul
column
Een paar weken geleden liep ik nog langs het immens lege
terras van het Carlton Hotel in Cannes. De onbeschofte
obers en torenhoge prijzen hebben ervoor gezorgd dat
deze centrale ontmoetingsplaats tijdens het festival nog
enkel bevolkt wordt door criminele Russen en verdwaalde
toeristen. Vroeger was dat anders: aan de rechterkant -
onder zijn eigen gigantische reclamebord - zetelde Robbert
Wijsmulier van Concorde, vanaf vijf uur 's middags gul met
champagne strooiend. Aan de linkerkant in verspreide slag
orde: Golan en Globus van Cannon, Vanja en Kassar van
Carolco en Dino de Laurentiis. De flamboyante,
erudiete, geniale en dus helaas ook zichzelf
vernietigende Robbert Wijsmuller ont
moette ik voor het eerst op een wer
kelijk explosieve avond: een snikhete
dag in Scheveningen op hetzelfde
moment dat Tsjernobyl
onplofte.Over toevallig gesproken.
Hij had net Concorde Video opge
richt en ik was uitverkoren om de
marketing te doen. Café De
Posthoorn op het Lange Voorhout
werd ons kantoor en ik zoog mij vol
met de wijze lessen van de Meester. Tot de
tijd rijp was voor de 'vadermoord'
Robbert had mij ooit voorgesteld aan
Saul Zaentz, producent van One
Flew Over the Cuckoo's Nest,
Amadeus en Mosquito Coast.
Zaentz - met het uiterlijk van
Santa Claus - was daarnaast
ook eigenaar van de band
Creedence Clearwater Revival
waarvan de leadsinger-song-
writer (Bad Moon Rising)
John Fogerty ooit in een
dronken bui voor 1.000 dol
lar alle rechten van zijn
songs aan Saul had verkocht
en Zaentz hem tot op de
dag van vandaag aan dit
contract houdt.
Die Zaentz was mijn idool.
Robbert had in principe het ^B
eerste recht op zijn films. x
Maar ik moest en ik zou.Dus
via Eric Douglas, zoon van Kirk die
ooit de rechten bezat van Cuckoo's
Nest, slaagde ik er in om Saul een paar
dagen op het Carlton-terras te isoleren en
hem te epateren met mijn kennis over zijn
vaste regisseur Milos Forman en zijn stu
dio in Berkely, Californië.
Het kostte mij ruim een week en tien
flessen Veuve Clicquot om Saul zover te krijgen dat hij de
rechten van At Play in the Fields of the Lord van Hector
Babenco aan mij verkocht voor het toen fenomenale
bedrag van 600.000 dollar. Wist ik veel dat Robbert het
script had gelezen en gracieus had geweigerd. Ik, jonge
hongerige hond hapte meteen toe. At Play in the Fields of
the Lord werd de grootste flop van Saul en mijn toenmali
ge werkgever CNR Film. Drie weken na de release - ik
likte mijn wonden - ging de telefoon.Saul: 'Het ging niet
goed, geloof ik. Hoeveel heb je verloren?' Ik (stoer):'Nou,
met de uitbrengkosten erbij ongeveer een miljoen dollar,
maar het blijft een fantastische film...' Saul:'Je hebt lef.
Weet je, ik heb nog nooit mijn andere films in
Nederland aan tv verkocht. Je mag ze gratis
hebben om het goed te maken.' Ik:De
dag erna belde de advocaat van Saul. Dat
'gratis' moest ik toch even relativeren.
Zaentz wilde in ieder geval minimaal een
miljoen dollar, maar - lucky me - ik hoefde
niet vooraf te betalen.
Via Hans en Herma Kok verkochten we toen
voor een uniek bedrag voor het eerst de tv-
rechten in Nederland van films als
Amadeus en One Flew Over
the Cuckoo's Nest. Saul
kreeg zijn miljoen op
de rekening gestort.
En wij waren uit
de zorgen.
l Drie maanden
1 later belde Saul
opnieuw. Of ik
B ooit van de
schrijver
|H Ondaatje had
I gehoord. En het
|0i boek The
Ka English
FfS Patiënt' Geen
tweede keer
fÉf vriend, dacht
ik en ik paste
beleefd op het
aanbod.
Pas acht jaar later, ik
werkte toen bij
Polygram Film, kwam er
een nieuwe film uit van
producent Saul Zaentz,
The English Patiënt.
Reuzehit en overladen
met Oscars.
Het leven kan soms
wreed zijn.
28 - HOLLAND FILM NIEUWS
Dirk van de Cinema. Foto Tanja van Rooden.
