Kapitein Rob column Door Hans Pos 'Filmen is het leukste wat er is'. Dat is altijd het adagivim geweest van Shooting Star, het clubje waarmee ik films maak (door guru )ac. J.M. Goderie steevast 'de schietende sterren' genoemd). Volgend jaar bestaan we - bij leven en welzijn - twintig jaar. Dat zijn twee volle decennia film- avonturen. Wij kunnen, net als William Goldman, een boek gaan schrijven over ónze 'adventures in the screen tracle'. Een bloemlezing van bloedstollende verhalen over de soms barre weg die gevolgd moet worden om een scenario uit eindelijk als film van het witte doek te laten afspatten ('wben it ain't on the page, it ain't on the stage'). Natuurlijk gekruid met smakelijke anekdoten over een film wereld die uitpuilt van over het paard getilde ego's, lange tenen, grootheidswaanzin en boerenkneuterigheid. Misschien leidt het allemaal zelfs wel tot een retrospectief- je op een of ander filmfestival, of is er een enthousiaste journalist die heel graag ons grote 'geheim' wil ontfutselen. Toch is er alle reden om ons adagium uit te breiden tot 'film kijken is het leukste wat er is'. Want er wordt met man en macht door een selecte groep van uiterst deskundi ge en van enthousiasme bruisende die-hards gewerkt aan wat ik het beste kan aanduiden als een 'professionalisering van het kijkgenot'. Bioscopen krijgen betere stoelen, grote re schermen, imposantere projecties (welkom in de won dere wereld van de digitale projectie!), overdonderend geluid, nóg smakelijkere popcorn en.minder pauzes. Kortom: het ouderwetse kijkhuis transformeert langzaam tot een entertainmentpaleis, dat moeiteloos de concurren tie kan aangaan met andere vormen van verstrooiing, zoals televisie, theater, disco, musical en opera. Worden die voorwaardenscheppende inspanningen ook beloond met betere films, of is er sprake van een prachtig vlaggengala op een gigantische modderschuit? Als je een willekeurige greep neemt uit de caleidoscoop van films, die op de Nederlandse doeken te zien is of was, dan lijkt het alsof er sprake is van een onbegrensde win-win-situa- tie. Zelden zo'n knappe animatiefilm gezien als Happy Peet. Zelden zo'n betoverende romantische film gezien als Before Sunset. Zelden zo'n spannende James Bond gezien als Casino Royale. Zelden zon weergaloze film gezien als Walk the Line. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Film leeft als nooit tevoren. En hoe is het met de Nederlandse film, de moede schild pad die steeds maar zonder bonus weer terug naar 'Af moet? Soms serieus genomen, vaker niet. Op de been gehouden met allerlei ingewikkelde fiscale lapmiddelen en een mozaïek aan goedwillende fondsen. Door zwartgalligen ook wel ervaren als het product van een kleine gemeen schap waar iedereen elkaar kent en het licht niet in de ogen gunt, een bakermat van opportunistische goudzoe kers, lichtzinnige waaghalzen, dromers, gefrustreerde fossielen, omgesmolten Gouden Kalveren en uitstervende iconen. Desalniettemin zijn er genoeg Nederlandse films die in dit kalenderjaar de Top 20 domineren: Zwartboek, Kruistocht in spijkerbroek, Afblijven!, Ober. allemaal films die de waarde, de noodzaak, de kracht en de toekomst van de Nederlandse film legitimeren. Een bewijs dat alle moeite die men zich momenteel getroost om de financiering van Nederlandse films te stroomlijnen en ook van de juiste financiële proporties te voorzien, precies op het juiste moment plaatsvindt. Aan talent, plannen, dromen en fanta sie geen gebrek. Misschien is the best yet to come. Zelf hoop ik daar het komende jaar een steentje aan bij te dragen. Dan begin ik met de langverwachte verfilming van de avonturen van Kapitein Rob. Een échte avonturenfilm voor jong en oud, met een authentieke Nederlandse held (vertolkt door Thijs Romer), gebaseerd op de gelijknamige stripverhalen van Pieter Kuhn. Vanaf 29 november 2007 coast to coast te zien in al die bioscopen met die daveren de projecties en die overheerlijke popcorn. Hans Pos. Foto Tanja van Rooden. HOLLAND FILM NIEUWS -31

Historie Film- en Bioscoopbranche

Holland Film Nieuws | 2006 | | pagina 28