No more Sister Acts interview In gesprek met Eline Donker, voormalig managing d/rector Buena Vista International In de afgelopen jaren beklom Eline Danker overtuigend de carrièreladder die er binnen Buena Vista International voor haar klaar stond. Tot zo'n twee maanden geleden. Toen kwam er na veertien jaar een einde aan Dankers loopbaan bij het bekende entertainmentconcern. Door Jeroen Huijsdens September 1992. In een statig pand aan de rand van het Haarlemse Florapark begint een groepje kersver se Disney-medewerkers met het uit brengen van speelfilms in de Nederlandse bioscopen. De start van Buena Vista International (Netherlands) BV. is een feit. Op de eerste verdieping van het gebouw is een kamertje te vinden dat kantoor biedt aan de dan dertigjarige Eline Danker. De nieuwe, ambitieuze marke tingmanager van BVI, die afkomstig is uit de uitgeverijwereld, ziet een carriè re in de filmwereld wel zitten. Nu veertien jaar en diverse manage mentfuncties verder, is daar het einde van de loopbaan van Eline Danker bij Disney. Haar vertrek ging niet gepaard met de overstap naar een ander bedrijf, maar met een einde van het dienstverband dat ontslag doet ver moeden. Wees eens eerlijk, heeft je baas er een punt achter gezet of heb je daar zelf een rol in gespeeld? 'Ik heb het er op aan laten komen. Begin 2004 merkte ik al dat de cul tuur binnen het bedrijf een andere wending nam, terwijl mijn ambitie mij verder wilde nemen. Het werd steeds Eline Danker: 'Het is een enorme luxe om de tijd te hebben om om je heen te kunnen kijken! meer een corporate-aangelegenheid. Disney wordt wel eens vergeleken met een sekte. Dat vind ik echt te sterk. Maar het is geen verrassing dat Disney een typisch white, conservati- ve, male company is. Daar kan ieder een zich wel wat bij voorstellen. Het is een bepaalde cultuur waarin ik mij steeds minder thuis ging voelen. Ik ben toch te commercieel en te veel een ondernemer om daarbinnen te blijven opereren.' Hoe anders moet dat einde zijn geweest in vergelijking met die tijd waarin jij begon bij Disney. 'In 1992 waren we een jonge honden- club die de Nederlandse markt, die er toen niet al te best voor stond, wel in positieve zin hebben opgeschikt. We waren een nieuweling die dingen anders aanpakte. Ik was volgens mij de eerste die "nee" zei tegen Jac. Goderie toen hij vierduizend gulden vroeg voor een poster van Sister Act in Bellevue Cinerama. Daar kon ik destijds 50 tv-spots voor kopen. Dat vond ik meer waard. Het was moeilijk, maar toch ook erg leuk omdat het enorm pionieren was. Paul Zonderland (toenmalige managing director; red.) en ik wisten van toeten noch blazen. We wisten echt niks van film. Ik moest een krant kopen om te zien wie er over films schreef.' En het hoofdkantoor het jullie ook lekker je gang gaan? 'De eerste acht jaar was er geen hond die naar ons omkeek. Er waren confe renties in Amerika en dan kwam Michael Eisner (toenmalig CEO van Disney; red.) je een handje geven en vroeg hij of we uit China kwamen. Ze hadden werkelijk geen notie van wat wij hier deden. Maar besef wel dat de Amerikaanse filmdivisie van The Walt Disney Company toen nog 75% van de omzet binnenhaalde en internatio nal slechts 25%. Met de verschuiving HOLLAND FILM NIEUWS -33

Historie Film- en Bioscoopbranche

Holland Film Nieuws | 2006 | | pagina 30