Pamperen
column
14
Door Dirk van de Cinema
Ooit vroeg Jean Claude van Damme aan mij, op het strand
van Noordwijk tijdens zijn promotietour voor Kickboxer,
of ik zijnpersonal assistant wilde worden in Los Angeles.
Hij was nog nooit zo in de watten gelegd. Ik was toen mar
ketingmanager bij CNR en bedankte hem feestelijk, want ik
vond het nogal een degradatie. Wist ik veel dat p.a.'s in Los
Angeles gemiddeld zo'n twee ton - in dollars - per jaar
opstrijken. Ook in mijn Warner-tijd, tijdens het verblijf van
de nukkige, hautaine sterren en regisseurs, niets dan lof
over hun verblijf in Amsterdam. Nogal logisch, want de
helft was altijd zo stoned dat ze het sowieso niet opmerkte
als er iets fout ging. Van een van de bazen in Londen kreeg
ik ooit de volgende e-mail: 'Watch out, everybody is alwa-
ys so happy after their promotour in Amsterdam they
stated they want to come back. That's not in our bud
get!' Voor de starters op pr-afdelingen van de Nederlandse
filmverhuurkantoren hierbij de volgende tips van een
ouwe lul.
Ten eerste: zoek niet alleen de cast, maar ook de hele
entourage op via IMDB.com! De beste vriend en manager
van Kevin Costner, Jim Wilson, vroeg mij ooit tijdens een
diner met veel wijn wat ik van Head Above Water vond.
Ik toeterde vrolijk dat ik niet begreep hoe Harvey Keitel
en Cameron Diaz in zo'n wangedrocht terecht waren geko
men. 'Thanks, l'm the director of that picture,' zei Jim.
De pijnlijke stilte aan tafel staat voor altijd in mijn geheu
gen gegrift.
Ten tweede: boek een controle room naast de suite van de
ster. Ik verbleef er bijna dag en nacht om de dealers, escort-
girls en gillende fans in goede banen te leiden. Zo kon ik
ooit tien seconden na een paniektelefoontje in een suite
bemiddelen tussen een poedelnaakte ster (ja dames, in het
echt zijn ze een stuk kleiner) en een even poedelnaakte
escortmadam die mij toebeet:'Het kan me niet schelen dat
zijn film op een staat in Amerika.
Ik aanvaard geen creditcards, alleen cash. Hij is toch god
verdomme rijk genoeg!?' Na deze rel, die we gelukkig uit
de Privé hebben kunnen houden, heb ik de methode ver
fijnd. De dames werden eerst in de
controle room uitgenodigd en alvast betaald uit het siga-
renkistje voor moeilijke sterren.
Ten derde: check de terugvlucht! Voor het verblijf van Van
Damme had ik de diensten ingehuurd van de beruchte
Lange Hans. In Nederland ook de begeleider, bodyguard en
regelaar van ondermeer The Stones en Status Quo. Wat Van
Damme ook vroeg - ritje met een BMW 730, een antibiotica
voor een kuchje, het ontruimen van een sportschool omdat
meneer Van Damme
wilde trainen - Hans
regelde het alle
maal. Ook de terug
vlucht. Elke dag
van de week ver
trok de vlucht
naar LA om drie
uur 's middags.
Behalve op maandag,
dan ging 'ie al om 11
uur... Foutje, bedankt! Dus
kwam Jean Claude die dag
pisnijdig terug in Huis Ter
Duin in Noordwijk voor
een extra nacht. In zijn
kielzog een lijkbleke Lange
'dat is me nou nog nooit
overkomen' Hans die
meteen een ploeg blon
de dellen charterde
om Van Damme's
laatste onvoorziene
nacht nog enigs
zins op te
leuken.
De volgende
ochtend
kreeg ik
een klam
handje van
JC (het aan
bod om perso
nal assistant te worden
was acuut ingetrokken), maar
het viel me op dat het personeel
van Huis Ter Duin zeer warm
afscheid nam van JC.Toen ik de
rekening kreeg begreep ik waar
om: Van Damme had op een unie
ke wijze wraak genomen! Met zijn
ploeg blonde dellen had hij de hele
nacht roomservice besteld. Zelfs bij
een ordertje bitterballen stond de
fooi er zwart op wit: 100 ouderwetse
Nederlandse guldens. En dat bij elke
bestelling, de hele nacht door...
Foto Tanja van Rooden
HOLLAND FILM NIEUWS
