Sex and the Parking
COLUMN
HFN
Dirk van de cinema
Ik kan
toch niet
gaan
vertellen
wat hier
werkelijk
aan de
hand is?
September 2007. Openingsavond Nederlands Film
festival. Het wordt een drukke avond: eerst een prijs
ophalen op het podium van het Utrechts Concertge
bouw, want regisseur Threes Anna van The Bird Can't
Fly zit in San Sebastian. Direct daarna een phone
conference met New Line. Om 9.15 PM stipt, want bij
productiemaatschappij New Line is je beurt zo voorbij:
als ze Frankrijk, Spanje of de UK aan de lijn hebben
verlies je het 'slot' en mag je weer achter aanschuiven,
zo rond middernacht. Als alles goed gaat halen we
vanavond de rechten binnen van Sex and the City:
The Movie dus ik bid dat het filmfestival dit keer wel
binnen de tijd blijft. Natuurlijk starten ze bijna een uur
te laat. Het is nu kwart over acht. Dat heftig wiebe
lende mannetje op de eerste rij ben ik, wachtend op
de burgemeester die de prijs gaat overhandigen. Nog
vooraleer ze is uitgesproken stuif ik het podium op,
grits de prijs en de bloemen uit haar handen, vergeet
mijn speech en zeg alleen maar dat ik het uit respect
voor Jos Stelling, die nu al bijna twee uur wacht op
zijn openingsfilm, kort zal houden... Maar o jee,
daar komt minister Plasterk die de afscheidnemende
voorzitter Frans Afman een lintje moet overhandigen.
Als ex-bestuurslid moet ik dus blijven zitten. Frans is
een uitstekend causeur, maar heeft geen rem op zijn
ongebreideld associatief verbaal redenaarstalent. Dus
als hij ontroerd start bij zijn jeugd, tel ik langzaam de
minuten af. Frans is midden zestig dus dat kan nog wel
even duren... Ik probeer tevergeefs met mijn meest
dwingende blik zijn aandacht te trekken, maar Frans
improviseert er lustig op los en de zaal hangt aan zijn
lippen. Eindelijk! Ik gooi de bloemen en het beeldje
in de schoot van collega Heleen Rouw en ren het
gebouw uit. Nog een forse sprint naar de auto en dan
in de gutsende regen proberen om dat vermaledijde
Utrecht uit te rijden. Maar de klok is onverbiddelijk:
9.12 PM tikt de tijd als ik de A27 opstuif. Exact drie
minuten later piept de mobiel. President Galano van
New Line aan de lijn: 'Are you ready for the final dis-
cussions?' Tijdens het obligate 'How Are You?', 'Fine,
thank You' stuur ik mijn bolide de eerste parkeerplaats
op ergens in Maarssen. Ik parkeer moeizaam op
een overvolle parking ('Wat vreemd! En dat op een
donderdag?'). Zo, lichtje aan, pen en blocnote in de
aanslag. Laten we maar beginnen! Tijdens de forse
discussie - het is tenslotte niet zomaar een filmpje
- ontwaar ik slagschaduwen op mijn blocnote. Een blik
ter linker en ter rechterzijde van mijn auto leert mij dat
zich een grote schare Sex and the City-fans heeft
verzameld. En wat eigenaardig: allemaal mannen
van middelbare leeftijd die op het eerste gezicht érg
meeleven met mijn onderhandelingen... Pas als een
van mijn fans zich ostentatief tegen de zijruit aandrukt
terwijl het ultieme bewijs van zijn mannelijkheid als een
soort ruitenwisser fungeert, begint het me te dagen.
'Is something wrong? You sound nervous?', klinkt het
aan de andere kant. Terwijl reeds twee exponenten
van het mannelijk zijn mijn raampjes aan het oppoet
sen zijn stel ik kloek dat een aankoop van die orde
iedereen wel nerveus zou maken. Ik kan toch niet
gaan vertellen wat hier werkelijk aan de hand is? Dat
gelooft toch niemand?
De definitieve aankoop van Sex and the City: The
Movie vond plaats om 10.12 PM. Ongeveer zeven
mannen kunnen dit getuigen. Pas nadat ik mijn lichtje
uitknipte keerde de rust weer. Alsof er niets was
gebeurd ging het verzamelde gezelschap op weg
naar de volgende auto waar het bizarre ritueel zich
herhaalde.
Pas weken later hoorde ik van een vriend die ter zake
kundig is dat ik op deze bekende homoparkeerplaats
met het aanknippen van mijn binnenlicht een soort
code had afgegeven. Het schijnt dat via ingewikkelde
lichtsignalen seksuele voorkeuren worden aangege
ven. En, voegde mijn vriend er fijntjes aan toe, het
binnenlicht geeft aan datje in bent voor anale seks!
Als Sex and the City: The Movie straks geen superhit
wordt, ga ik nog even op die parking in Maarssen
staan. Dan met mijn mistlampen aan. Benieuwd wat
daar van komt...
Dirk van de
cinema
Foto Tanja van
Rooden
'There's no such thing as bad publicity.' (Kim Catrall in Sex and the City)
