Monumenten COLUMN 'Zelden heb ik iemand gezien die zijn enthou siasme zo meesterlijk kon verber gen.' Dirk van de cinema Naast El Capitan en Chinese Theatre in Hollywood is Tuschinski Amsterdam ongetwijfeld de allermooiste bioscoop in de wereld, in eer en luister hersteld door de firma Pathé. Een bont internationaal allegaartje: gebouwd door de Poolse emigrant Abraham Tuschinski en nu eigendom van de Franse maatschappij Pathé die trouwens lang voor Hollywood überhaupt bestond al de grootste producent was van 'one reelers'. Grappig feit: de Poolse gelukszoeker Jack Warner en zijn broers, veel later bekend onder de naam Warner Bros., waren de eerste officiële vertegenwoordigers van Pathé in Ame rika. Pathé Nederland wordt sinds decennia in Nederland met kundige hand geleid door de Deen Lauge Nielsen. Lauge wordt volgende maand 65 jaar, dus hulde (hiep hiep hoera) is gepast in dit magazine! Niet voor niets staat juist buiten Amsterdam op de A2 een groot bord met daarop in onheilspellende tekst COPENHAGEN 583 KM. Het is er volgens mij opzet telijk geplaatst door de gemeente Amsterdam om elke keer als Lauge, door heimwee bevangen, de tocht naar Denemarken wil aanvatten, de lange afstand hem toch doet afzien van deze onverkwikkelijke tocht en wij hem fijn binnen de landsgrenzen kunnen houden. En dacht u werkelijk dat het optrekken van de pensioen leeftijd in Nederland toevallig tot stand is gekomen? Kundig en discreet lobbywerk van onze industriebobo's heeft ertoe geleid dat Lauge het Pathé-netwerk ook in de nabije toekomst nog verder kan uitbreiden en nu ook de provincie kan binnenstormen! Enigmatisch, discreet, minzaam en hartelijk, zo ken ik Lauge Nielsen al ruim twintig jaar. En ik hoop dat hij nog lang professioneel bezig kan blijven. Tot in Amersfoort toe, tot voor kort M de stoere burcht van wijlen Jan van Dommelen en het w commandocentrum van de firma Jogchem's die deze maand filmicoon en -programmeur Peter van der Stap ziet vertrekken. Dat pensioengedoe in Den Haag is aan Peter niet besteed. Hij gaat nu de dingen doen die hij altijd al heeft willen doen. Jan en Peter; elke distributeur heeft nog nachtmerries van de tijd dat zij als onafscheide lijk duo de zalen van Jogchem's programmeerden. Totaal verschillend in stijl: Van Dommelen als de flamboyante hemelbestormer, Van der Stap als de minzame en reflec terende helft van het duo. Zeg maar - om in f ilmtermen te blijven - Jan van Dommelen als Marlon Brando in The Codfafheren Peter als Robert Duvall, diens consigliere. Jan was een correcte, maar keiharde zakelijk onder handelaar en na het afgesproken aantal weken zag hij telkens andere opportunHeiten (lees: lagere f ilmhuurper- centages). Peter was met de uitvoering van deze boude strategie belast en het moet gezegd, hij deed dat met verve. Zelden heb ik iemand gezien die zijn enthousi- Dirk de Lille. asme zo meesterlijk kon verbergen. In het Maccsboxloze tijdperk van de jaren 80 en 90 kreeg je als distributeur het hele weekend door telefoon van onder meer Will van Minerva en Rudi van Wolff die alle cijfertjes van alle voorstellingen in alle steden doorgaven. En laat op de avond was daar Peter. Hij wist dat een uitputtende dag voor de distributeur in zijn voordeel kon werken. Met Peter, twintig minuten lang cijfers, zalen en steden zonder onderbreking. Ik: 'Hi Peet. Goed hè wat de film heeft gedaan in Amers foort? De eerste en tweede avond helemaal uitverkocht!' Peter: 'Indertijd bij Cone With the W/bc/waren ook de matinees helemaal uitverkocht.' Ik: 'Maar doordeweeks toch ook meer dan 50% bezetting!' Peter: 'Indertijd bij Turks Fruit ook de hele week uitver kocht.' Ik: Peter: 'Anders niet zo slecht hoor, maar het kan altijd beter zeg ik zo maar...' Volgens mij had Peter altijd een lijst bij de hand met films die het nóg beter hadden gedaan en dan nog inf latiege- corrigeerd, want een gulden tegen een euro, je moet wel realistisch blijven. En als je dan eens weer met slaande deuren en over slaande stem de headquarters in Bunschoten had verlaten na een knallende ruzie met Jan van Dommelen ging geheid vijf minuten later de autotelefoon (toen hadden we nog zo'n grote telefoonbak in de auto, jonge lezertjes) 'Met Peter.' 'Godverdegodver Peter. Dit kan echt niet meer. Dat is echt uitwringen wat jullie nu doen...' 'Ja, begrijp me niet verkeerd, als je begrijpt wat ik bedoel, maar handig was het niet, indien je begrijpt wat ik niet bedoel. Ik had het toch - nee, nee, even zeggen - anders aangepakt want watje nu deed is niet zo - als je begrijpt wat ik bedoel - slim geweest. Aan de andere kant - nee, nee, laat me even uitpraten - watje gezegd hebt is toch weer wat ik ook eigenlijk bedoel. Maar nu je het zegt, denk ik: had het dan anders gezegd. Maar na tuurlijk weer niet zoals ik het bedoel. Dan denk je toch, ik denk wel, wat jij bedoelt begrijpen we wel. We begrijpen het zeker wel, maar niet meer dan dat jij denkt wat ik zeg. Begrijp je wel?' 'Dus jullie gaan akkoord met 45%?' 'Zei ik toch net? Dus misschien zeer zeker wel of niet. Toch?' Peet, het ga je goed! Ik ga je enorm missen, als je begrijpt wat ik bedoel! 'I thought you might be missing me.' (Marion Cotillard als Mal in Inception)

Historie Film- en Bioscoopbranche

Holland Film Nieuws | 2012 | | pagina 35