Monumenten
COLUMN
'Zelden
heb ik
iemand
gezien
die zijn
enthou
siasme zo
meesterlijk
kon verber
gen.'
Dirk van de cinema
Naast El Capitan en Chinese Theatre in Hollywood is
Tuschinski Amsterdam ongetwijfeld de allermooiste
bioscoop in de wereld, in eer en luister hersteld door
de firma Pathé. Een bont internationaal allegaartje:
gebouwd door de Poolse emigrant Abraham Tuschinski
en nu eigendom van de Franse maatschappij Pathé die
trouwens lang voor Hollywood überhaupt bestond al de
grootste producent was van 'one reelers'. Grappig feit:
de Poolse gelukszoeker Jack Warner en zijn broers, veel
later bekend onder de naam Warner Bros., waren de
eerste officiële vertegenwoordigers van Pathé in Ame
rika. Pathé Nederland wordt sinds decennia in Nederland
met kundige hand geleid door de Deen Lauge Nielsen.
Lauge wordt volgende maand 65 jaar, dus hulde (hiep
hiep hoera) is gepast in dit magazine!
Niet voor niets staat juist buiten Amsterdam op de A2
een groot bord met daarop in onheilspellende tekst
COPENHAGEN 583 KM. Het is er volgens mij opzet
telijk geplaatst door de gemeente Amsterdam om elke
keer als Lauge, door heimwee bevangen, de tocht naar
Denemarken wil aanvatten, de lange afstand hem toch
doet afzien van deze onverkwikkelijke tocht en wij hem
fijn binnen de landsgrenzen kunnen houden.
En dacht u werkelijk dat het optrekken van de pensioen
leeftijd in Nederland toevallig tot stand is gekomen?
Kundig en discreet lobbywerk van onze industriebobo's
heeft ertoe geleid dat Lauge het Pathé-netwerk ook in
de nabije toekomst nog verder kan uitbreiden en nu ook
de provincie kan binnenstormen! Enigmatisch, discreet,
minzaam en hartelijk, zo ken ik Lauge Nielsen al ruim
twintig jaar. En ik hoop dat hij nog lang professioneel
bezig kan blijven. Tot in Amersfoort toe, tot voor kort M
de stoere burcht van wijlen Jan van Dommelen en het w
commandocentrum van de firma Jogchem's die deze
maand filmicoon en -programmeur Peter van der Stap
ziet vertrekken. Dat pensioengedoe in Den Haag is aan
Peter niet besteed. Hij gaat nu de dingen doen die hij
altijd al heeft willen doen. Jan en Peter; elke distributeur
heeft nog nachtmerries van de tijd dat zij als onafscheide
lijk duo de zalen van Jogchem's programmeerden. Totaal
verschillend in stijl: Van Dommelen als de flamboyante
hemelbestormer, Van der Stap als de minzame en reflec
terende helft van het duo. Zeg maar - om in f ilmtermen
te blijven - Jan van Dommelen als Marlon Brando in The
Codfafheren Peter als Robert Duvall, diens consigliere.
Jan was een correcte, maar keiharde zakelijk onder
handelaar en na het afgesproken aantal weken zag hij
telkens andere opportunHeiten (lees: lagere f ilmhuurper-
centages). Peter was met de uitvoering van deze boude
strategie belast en het moet gezegd, hij deed dat met
verve. Zelden heb ik iemand gezien die zijn enthousi-
Dirk
de Lille.
asme zo meesterlijk kon verbergen. In het Maccsboxloze
tijdperk van de jaren 80 en 90 kreeg je als distributeur
het hele weekend door telefoon van onder meer Will
van Minerva en Rudi van Wolff die alle cijfertjes van alle
voorstellingen in alle steden doorgaven. En laat op de
avond was daar Peter. Hij wist dat een uitputtende dag
voor de distributeur in zijn voordeel kon werken. Met
Peter, twintig minuten lang cijfers, zalen en steden zonder
onderbreking.
Ik: 'Hi Peet. Goed hè wat de film heeft gedaan in Amers
foort? De eerste en tweede avond helemaal uitverkocht!'
Peter: 'Indertijd bij Cone With the W/bc/waren ook de
matinees helemaal uitverkocht.'
Ik: 'Maar doordeweeks toch ook meer dan 50%
bezetting!'
Peter: 'Indertijd bij Turks Fruit ook de hele week uitver
kocht.'
Ik:
Peter: 'Anders niet zo slecht hoor, maar het kan altijd
beter zeg ik zo maar...'
Volgens mij had Peter altijd een lijst bij de hand met films
die het nóg beter hadden gedaan en dan nog inf latiege-
corrigeerd, want een gulden tegen een euro, je moet wel
realistisch blijven.
En als je dan eens weer met slaande deuren en over
slaande stem de headquarters in Bunschoten had
verlaten na een knallende ruzie met Jan van Dommelen
ging geheid vijf minuten later de autotelefoon (toen
hadden we nog zo'n grote telefoonbak in de auto, jonge
lezertjes)
'Met Peter.'
'Godverdegodver Peter. Dit kan echt niet meer. Dat is
echt uitwringen wat jullie nu doen...'
'Ja, begrijp me niet verkeerd, als je begrijpt wat ik
bedoel, maar handig was het niet, indien je begrijpt wat
ik niet bedoel. Ik had het toch - nee, nee, even zeggen
- anders aangepakt want watje nu deed is niet zo - als
je begrijpt wat ik bedoel - slim geweest. Aan de andere
kant - nee, nee, laat me even uitpraten - watje gezegd
hebt is toch weer wat ik ook eigenlijk bedoel. Maar nu je
het zegt, denk ik: had het dan anders gezegd. Maar na
tuurlijk weer niet zoals ik het bedoel. Dan denk je toch, ik
denk wel, wat jij bedoelt begrijpen we wel. We begrijpen
het zeker wel, maar niet meer dan dat jij denkt wat ik zeg.
Begrijp je wel?'
'Dus jullie gaan akkoord met 45%?'
'Zei ik toch net? Dus misschien zeer zeker wel of niet.
Toch?'
Peet, het ga je goed! Ik ga je enorm missen, als je begrijpt
wat ik bedoel!
'I thought you might be missing me.' (Marion Cotillard als Mal in Inception)