Maar ook andere problemen hadden zijn aan
dacht. Hij eiste van zijn acteurs een „meer natuur
lijk" acteren, dan destijds op het toneel geschiedde
en hij overreedde de directie van zijn maatschappij
beslag te leggen op de beste krachten, onverschil
lig wat de financiële consequenties waren. Hij eiste
lang en zorgvuldig repeteren in tegenstelling tot
het heersende gebruik om na een bespreking maar
zoveel mogelijk op goed geluk ineens op te nemen.
In zijn goed bedoelde streven naar betere inhoud
.bewerkte" hij in die jaren niet alleen London en
Tennyson, maar greep zelfs naar Shakespeare,
Tolstoi, Poe, O'Henry, Reade, Maupassant, Ste-
venson en Browning.
Aan de belichting van de film werd destijds zeer
weinig aandacht geschonken. In The Drunkard's
Reformation bewees Griffith, dat het licht een van
de belangrijkste expressiemiddelen van de film is.
Door eindeloos experimenteren ontwikkelde hij
een belichtingstechniek, waarmede hij zowel gelei
delijke overgangen als contrastwerking verkreeg.
Toen hij vernam van de gunstige atmosferische
omstandigheden en van de picturale mogelijkheden
van het Californische landschap, verliet hij in de
winter van 1910 New-York en improviseerde een
studio in een der buitenwijken van Los Angeles.
De Amerikaanse films hadden omstreeks 1911
nog steeds een lengte van ten hoogste 300 meter.
De producenten meenden, dat een langere film
onverkoopbaar zou zijn. Griffith, die een steeds
groeiende hinder ondervond van deze willekeurige
beperkingen, begon films te vervaardigen, die
tweemaal zo lang waren en tegen het einde van
1912 waren de opvattingen der verhuurders al zo
gewijzigd, dat zij films van 600 en zelfs van 900
meter onmisbaar achtten voor de handel.
Omstreeks die tijd besloot hij zijn pseudoniem
,,Lawrence" niet meer te voeren en werkte voortaan
onder eigen naam. Hiermede gaf hij te kennen, dat
hij zijn métier gekozen had; manen
medium hadden elkaar ten slotte ge
vonden.
Tegen 1913 werd Amerika vrij
plotseling overstroomd met een
vloed van Europese films van res
pectabele lengte ~- zelfs tot 1600
meter waarin tal van beroemd
heden van het Continent optraden
als Sarah Bernhardt, Helen Gardner
en Asta Nielsen. Deze films werden
door het publiek met geestdrift ont
vangen. De Amerikaanse producen
ten zagen dit met lede ogen aan en
toen zij vernamen, dat een parvenu, een
zekere Adolph Zukor, een contract
had getekend voor de productie van
films van zulk een ongehoorde lengte
in de Verenigde Staten zelf, waren zij met stom
heid geslagen. Deze parvenu" intussen was voor
bestemd om een der leidende figuren te worden
van het Amerikaanse filmbedrijf, aanvankelijk als
eerste producent en later als president van de
Paramount Pictures Corporation.
Maar Griffith, vastbesloten films te maken die
deze buitenlandse producten zouden overtreffen,
werkte verbeten voort en binnen enkele jaren ver
baasde hij de wereld met zijn twee grootste films
The Birth of a Nation en Intolerance. Deze films,
ware hoogte punten in de filmhistorie, overtroffen
alle andere films van die tijd in compositie, verbeel
dingskracht en inhoud. Zij bewezen niet alleen
Griffiths vermogen als creatief kunstenaar, maar
ook, dat de film voorbestemd was een van de meest
invloedrijke machten te worden in de samenleving.
Beide films werden over de gehele wereld met be
wondering en geestdrift ontvangen, vooral bij de
filmregisseurs in andere landen, als Duitsland en
Frankrijk, maar in het bijzonder in Sovjet
Rusland.
Met deze films had Griffith het hoogtepunt van
zijn artistieke kunnen bereikt; zij vormen het keer
punt van zijn verdere loopbaan in de filmwereld.
Wel regisseerde hij nog een aantal films, maar hij
had het contact met het publiek verloren. In op
dracht van de Geallieerden had hij nog tijdens de
oorlog aan een tweetal anti-Duitse propaganda
films gewerkt, die geen succes bleken te zijn.
In de herfst van 1919, nog op het toppunt van
zijn roem, stichtte hij met drie andere leidende per
soonlijkheden uit Hollywood Charles Chaplin,
Mary Pickford en Douglas Fairbanks -een pro-
De enige weg in net ondoordringbare oerwoud is de rivier. Met
moeite slepen de bosnegers hun boten door de ondiepe stroom
versnellingen.
Uit de film: „HET OERWOUD VAM SURINAME"
van de productiegroep Polygoon-Profilti
