26
boord", U allen welbekend. Maar laat ik er van
zeggen, dat deze vijf Nederlandse films een onge
woon succes hebben geboekt. Aan de prijzen heeft
men het niet kunnen merken, want er zijn geen
prijzen uitgereikt noch toegekend, zodat het ka
rakter van concurrentie eenvoudig niet aanwezig
is geweest. Maar de roep over de Nederlandse
films, de plaatsing, die zij hebben gekregen en het
applaus, ja zelfs de „open doekjes", die zij hebben
verwekt, spraken duidelijke taal genoeg. En de
open doekjes kwamen op de goede plaats, waar
mee ik maar zeggen wil, dat onze Nederlandse
documentaristen niet alleen goede maar ook ver
staanbare taal spreken.
Ik moet wel even bijzondere aandacht vragen
voor een kort filmpje over de dode Peruaanse
stad Machu Pichu, waarin de maker Enrico Gras
zich een bijzonder knap vakman betoont, en voor
een Canadees verkeersfilmpje, dat ook vorig jaar
in Cannes succes heeft geoogst en dat inmiddels
zijn Nederlandse première heeft beleefd, tegelijk
met de film Vieren maar!" van Herman van der
Horst.
Er was ook een dansfilmpje van de Yougosla-
ven, die verzuimd hebben, de prachtige stof tot
een levendiqe film te verwerken.
Frankrijk heeft zich nogal ingespannen met
„Amour d'une Femme", ,,Julietta", ,,Le blé en
herbes" en ,,Les Orgueilleux", films, die reeds hier
zijn of komen gaan of weg zullen blijven, al naar
gelang van de wijsheid of het inzicht der impor
teurs.
Veel belangstelling voor de Argentijnse films en
de Mexicanen kan ik hier ter plaatse niet verwach
ten, maar de Brazilianen hebben ons toch een ver
rassing bezorgd met de film ,,Sinha Moca", nadat
zij overigens een vorige maal in Cannes ,,0 Can-
gaceiros" met groot succes hadden vertoond. Maar
beide films, waarvan er inmiddels reeds een in Ne
derland is geïmporteerd, hebben hun zeer bijzon
dere verdiensten. ,,Sinha Moca", die we hier nog
niet kennen, vertelt de geschiedenis van de laatste
opstand der Braziliaanse slaven en van hun bevrij
ding aan het einde der vorige eeuw. De film is met
enige onstuimigheid gemaakt door Lima Baretto,
een man met wie weinig te filosoferen valt, zoals
ik in een gesprek gemerkt heb, maar die over een
natuurtalent beschikt, dat hem in staat stelt tot
treffende vormen. Zijn film is zeer opmerkelijk en
de man heeft een goed gevoel voor rhythme, dat
zich spoorslags wijzigt, telkens als hij een ander
thema entameert. Daar herkent men de goede vak
man aan, die dan in dit geval weinig over zijn
theorieën weet te vertellen en er misschien zelfs
geen op na houdt, maar die uit pure lust tot filmen
herhaaldelijk midden in de roos schiet. Ook deze
film verdient, dat zij door het Nederlandse publiek
wordt gezien. Zij behoorde tot de weinige verras
singen van het Paulistisch festival.
Het succes van de Amerikaanse film Roman
Holiday" en van de opgewekte, pittige gekleurde
tekenfilm van de Canadees Norman Mac Laren
mag ons toch niet beletten te blijven volhouden,
dat men de betekenis van het festival meer moet
zoeken in het uiterlijk vertoon van sterren dan in
de reële kracht van een vitale filmmanifestatie
Hoezeer de belangstelling van het publiek naar de
sterren is uitgegaan, moge blijken uit de aanwezig
heid van duizenden lieden, groot en klein aan de
ingang van de grote hotels, waar de beroemdheden
logeerden en uit het gejuich, dat opsteeg bij iedere
neus, die zichtbaar wilde worden. In een van die
hotels patrouilleerde de politie op vijf verdiepingen
om eventueel bestormingen van de kamers der
sterren onmogelijk te maken. Het is niet zover ge
komen, dat de menigte tot de aanval is overge
gaan, maar onder ons gezegd: het ware ook niet
goed doenlijk geweest, aangezien de étages slechts
per lift bereikbaar waren, en zó ruim zijn de Bra
ziliaanse liften nu ook weer niet, dat zij menigten
kunnen verwerken.
Nog een enkel woord over de studio, genaamd
Vera Cruz, werkplaats van de makers van „Sinha
Moca" en ,,0 Cangaceiro". Een enorm complex-
voor onze begrippen, een enorme hall, die veel te
groot aandeed en waarin een paar bouwsels ston
den te pronken, zó perfect afgewerkt aan de bui
tenkant en van binnen, dat de fabricage daarvan
alleen al een klein vermogen moet gekost hebben.
Het hout is fraai en niet duur in Brazilië. Men ge
bruikt het dus zo weelderig mogelijk en behandelt
het bovendien met alle eer, die een goed stuk ma
teriaal van nature toekomt .Maar in de filmmake-
rij komt het aan op andere zaken. Daar telt alleen
de buitenkant der dingen, die hun binnenkant niet
vertonen. Overigens: de fabriek stond in al haar
glorie verlaten en stil in de felle zon te dromen.
Er is op het ogenblik geen geld, zegt men.Op het
ogenblik? In Brazilië wordt het ogenblik soms plot
seling verdrongen door het volgende, dat er heel
anders uitziet en daarom is de kans groot, dat er
nu weer gewerkt wordt, dank zij de lust voor hei
avontuur
A. VAN DOMBURG
„Ik moet het kind nog vinden, dat met de politie
in aanraking kwam door wat het op de film zag. Zijn
ongeregeld gedrag is het gevolg van de omstandig
heden thuis en het ziet op de film de dingen waar
mede het reeds in aanraking is.
(C a p t. R h o d a M i I I i k i n, hoofd
van de vrouwelijke afdeling van de
politie te Washington: New Morris,
April 1948 p. 15).
iiiiiiiiiiiiiiiiiiini
ii11111111111
IIMIIIIIMIIIII'i
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
MMIIIIIIIIIIIMIIMIIIIIMMIIIII
liiiniiiin,u: il
